Gegrepen door de survivalrun als nieuwe sport nam ik in de jaren negentig op tal van plaatsen deel aan dit soort wedstrijden.

In Eindhoven was er een eenmalige editie die in duo's afgelegd moest worden. Probleem: wie kon ik daarvoor vragen?

Ik legde dit aan de organisatie voor en kwam in contact met Arno Brakko uit Delft. Hij had een atletiek verleden, was zelfs op een loop onderdeel jeugdkampioen van NL geweest.

eigen evaringen 1996,

De wedstrijd in Eindhoven bestond uit 3 onderdelen: we begonnen op vrijdagavond met een oriëntatieloop bij het Joe Mann natuurtheater in Best. Arno bleek een uitstekend kompaslezer te zijn (hij was afgestudeerd mijnbouwkundige) en ik kan zeggen dat ik op dat moment in uitstekende conditie verkeerde. Op dit eerste onderdeel eindigden we als tweede.

Na een overnachting in een sportzaal van de TU ging het op zaterdagochtend verder met een tijdrit op de ATB. We moesten met tweëen bijeen blijven. Arno was een iets mindere fietser maar hij kon alle 40 km keurig in mijn wiel blijven. We wonnen dit tweede onderdeel en kwamen aan de kop in de tussenstand.

Vanaf die middag was het laatste onderdeel: de survivalrun.

Het was begin april, toen we aan de start stonden op het TU-terrein viel er natte sneeuw. We rilden, waren blij toen we 'los' mochten.

We konden redelijk mee komen in de kop van de wedstrijd, maar forceerden zeker niet. Gaandeweg bleek dat de kou onze grootste tegenstander was. Veel touwwerk, per kano door de Kkarpendonkse plas en vanuit het water in touwen klimmen. We moesten via de Dommel onder de rondweg door, tegen de stroming in. Er was veel stroming dus dat was zeer lastig. Bij het TU terrein waren er hindernissen in de Dommel (het water was amper 11 graden). Daar kregen we een grote balk die we door het water in de richting van de binnenstad moesten sjouwen. Af en toe konden we even smokkelen door aan de wal te gaan lopen. daardoor werden we weer een beetje warm.

Bij de Paterskerk verlieten we de Dommel om op de Markt de balk nog door te hakken.

Uiteindelijk eindigden we totaal op en tweede plaats, een fantastisch gevoel na een mooie wedstrijd.

 Later heb ik nog met Arno aan een survival-duo-run in Gelderland deelgenomen. Hij was op dat moment iets minder in vorm maar de beleving van deze sport was er niet minder om