Ontdekkingsreis langs de Noord- en oostgrens van Duitsland
Zomer 2021,


In het Coronajaar 2021 was een vakantie naar Duitsland/Tsjechië een tweede keus (na Noorwegen) maar we kunnen er goed mee leven. Op vrijdag 16 juli vertrokken we voor de eerste 2 dg naar Wapse (in de 3hoek Fr-Gr-Dr) naar camping Noordenveld.
Johan Moens en zijn vrouw hebben van hun voormalige veehouderij een SVR camping gemaakt. Het ziet er mooi en goed verzorgd uit, wel zijn de gasten vnl senioren.
Behalve twee mooie fietstochten over de Drentse heide en door Drentse land, waarbij we nog een bijzondere schuilkelder in de bossen ontdekken, heeft Johan nog een bijzonder toetje in petto: een gamedrive met hemzelf als ranger. Hij loodst zich samen met nog 2 andere passagiers door de natuur in de omgeving om wild te spotten. Met zo n 15 reeën, een vos en twee kraanvogels kunnen we prima leven. De drankstop en zijn uitleg waren top. We bezoeken nog het gevangenismuseum in Veenhuizen, zien een brugwachter die met de hand een sluis moet bedienen en staan in een schuilkelder midden in de bossen.
Na 2 overnachtingen gaan we de Duitse grens over. Geen (aangekondigde) corona checks, en in
Bleckede aan de Elbe treffen we de NL Erik en Allena Kaspers die hier een SVR camping begonnen zijn. De camping ligt direct aan de Elbe en al de eerste dag fietsen we langs de rivier. Het valt wat tegen dat je op veel plekken achter een 5 m hoge dijk rijdt, waardoor je de rivier niet ziet. De tweede dag is dat wat beter en maken we een mooie tocht waarbij we enkele authentieke stadjes bezoeken. Direct aan de Elbe treffen we een oude DDR grenspost en jawel: met checkpoint Harry is het meteen een bijzondere. Op de terugweg fietsen we door de uiterwaarden van de rivier en langs ons lopen twee reeën met ons op en even verder zien we een grote groep kraanvogels. Ook ooievaars hebben ze hier meer dan genoeg. De camping is redelijk, niet top verzorgd, wel gemoedelijk. Aardige eigenaren.
Vanaf de Elbe rijden we door naar Duitslands noordelijkste puntje: het eiland Rugen. De camping nabij het plaatsje Gingst die we op het oog hadden bleek echt niks, we werden doorverwezen naar camping Regenbogen, aan de westzijde van het eiland. De camping was goed aan prijs, maar helemaal niets bijzonders. Wel het begin gemaakt met suppen, maar de veelheid aan muggen bedierf elk plezier. In dit deel van Duitsland zagen we veel graanvelden, het lijkt echt de graanschuur van Europa hier. Hardlopend over een pad met aan de ene kant de Oostzee en aan de andere kant de tarwevelden met het rijpe graan: een mooi gezicht.

Na twee nachten verder gegaan naar Prora, aan de oostzijde van eiland Rugen. Hier een mooie kalme zee en opnieuw tijd voor suppen en zwemmen. Daarna naar het ‘Hitler-vakantie monument. Het megalomane bouwwerk dat vanaf 1936 gebouwd werd, moest plaats bieden aan 20.000 soldaten die vakantie konden vieren, het totale gebouw is meerdere km lang. Maar door de inval in Polen en daarmee de start van WO II in 1939 werd het bouwwerk nooit afgebouwd. Het was zo degelijk gebouwd dat zelfs slopen niet interessant was. Nu is een deel als jeugdherberg en luxe appartementen in gebruik, maar de helft staat ook nog te verpieteren. Hierna verder naar het hogebomenpad in Prora. Het is een ongelofelijk mooi bouwwerk dat je helemaal tot boven de toppen van de bomen voert. De wandeling naar boven via 21 ringen was top, maar Marian durfde de afdaling per ultra glijbaan niet aan, daarom het laatste stukje maar met de trap omlaag.
Na de overnachting op een camperplaats vlakbij de zee gaan we de volgende dag afzakken naar het zuiden. Op weg naar Berlijn hebben we een tussenstop in Neubrandenburg waar we op een camperplek aan een haventje staan, het meer daar heet de Tollensee. Ik lees op een info paneel dat in de gebouwen waar we tegenaan staan in WOII de torpedo’s voor de onderzeeboten ontworpen en gemaakt zijn, terwijl ze daarna in het meertje uitgetest werden. Verder ziet het er erg relaxt uit en we beginnen al snel met een fietstocht rond het meer. Dat wordt een mooie tocht van zo n 40 km (met 400 hoogtemeters) en veel mooie vergezichten. We passeren veel bijzondere gebouwen, waarbij de sfeer van de oude DDR nog op veel plekken te zien is.
Als we terug zijn ruilen we de fietsen in voor de zwemspullen en genieten we vn het mooie zwemwater: het suppen gaat al een klein beetje beter, maar het blijft lastig om goed evenwicht te houden.
Ook de volgende dag staan we hier nog, vooral omdat het erg mooi en aangenaam is. We fietsen naar het centrum van Neubrandenburg (op 1 km) en ontdekken dat het centrum nog een mooie historische kasteelmuur heeft die het hele centrum omspant, zo’n 4 km lang.
Daarna weer opnieuw het water op, nu voor een zwemtocht van zo n 4 km, waarbij Marian met het supboard mee peddelt. Bij een vogeleiland word ik aangevallen door een zwerm meeuwen als ik te dicht bij hun nesten met jongen kom.
Zo zit de eerste week van onze zomervakantie er al weer op. Het weer was top, tot nu toe geen drop regen gehad terwijl het in NL regelmatig plensde vernemen we. Ook de start van de Olympische spelen kunnen we via de samenvattingen mooi volgen.
Morgen gaan we naar de hoofdstad Berlijn, met het vooruitzicht de stad in z’n drie dagen te gaan verkennen.
Deel 2
25 juli 2021
Op weg naar Berlijn hebben we een mooie camperplek in gedachten, op 5 km van het centrum. Maar als we daar aankomen krijgen we het niet gevonden. Op de plek waar het zou moeten zijn informeer ik bij een medewerker van een zwembad, waar de camperplek bij zou moeten zijn. Maar die is vanwege corona gesloten, vertelt hij. Het is een kleine tegenvaller, maar met een nieuwe invoer in de tomtom komen we na 20 min aan bij Camping plek Berlin Sud, tussen Berlijn en Potsdam. Het enige nadeel is dat het verder weg van het centrum van Berlijn is. Op een mooi plekje met uitzicht op de bootjes in een kanaal prijzen we ons weer de koning te rijk. De eerste dag doen we niet veel meer dan een verkenning van de route naar Berlijn en na een tip bel ik met Baja-bikes Berlijn waar ik een rondgang door de stad boek met NL gids.

De volgende dag fietsen we al om 8 u aan, een rit van 31 km om voor 10 u bij Baja bikes te zijn. Het is alleen al een ontzettend mooie trip naar de stad, waarbij we voor het merendeel over mooie gravelpaadjes langs een kanaal fietsen. Onderweg passeren we al de plek waar de muur heeft gestaan (Maurweg).
Bij Bajabikes worden we verwelkomt door Bert, een 59 jarige Amsterdammer die verliefd werd op de stad Berlijn en er nu al enkele jaren woont. Samen met 12 anderen beginnen we aan een tour van 3,5 u door de stad.Bert waarschuwt ons voor het duistere verleden dat de stad kleurt. Het is iets dat we natuurlijk wel weten, maar met zijn verhalen kleurt hij het nog eens extra donker in. Van de ene kant zien we de vele mooie gebouwen die al rond de eeuwwisseling van de negentiende naar de 20-ste eeuw werden gebouwd. Maar daarna met de opkomst van Hitler brak een donkere periode aan. Van de afbraak van de joodse gebouwen en de jodenvervolging, maar daarna ook de bombardementen die een groot deel van de mooie gebouwen weer verwoestte.
Bert neemt ons mee naar het bijzondere verhaal van de Rijksdag (foto hierboven), dat keizer Wilhelm liet bouwen, maar er vervolgens geen stap inzette omdat hij het spuuglelijk vond. Nu is het een van de vele toonaangevende gebouwen in de binnenstad. Maar er zijn er nog tientallen meer. Zoals de Brandenburger Tor, met boven op de overwinningsboog het bronzen span paarden met een engel als Koetsier. Al in de tijd van Napoleon was dit een strijdpunt omdat die het mee naar Parijs nam. Maar uiteindelijk kwam het weer terug in Berlijn en droomde Hitler er van zijn glorieuze toekomst, die er uiteindelijk nooit kwam.We fietsen langs het zeer bijzondere postkantoor dat in neo-gotische bouwstijl is opgetrokken (foto onder). Ook de bibliotheek, het operagebouw en de universiteit van Berlijn: er komt maar geen einde aan grote mooie bouwwerken.De stad Berlijn verrast ons voor wat betreft toegankelijkheid. Met de fiets is het goed te doorkruisen en Bert neemt ons mee naar alle highlights.
Maar ondanks alle mooie gebouwen maakt de plek waar Hitler zijn laatste adem uitblies het meest indruk.
Met de film ‘Der Untergang’ nog vers in het geheugen zien we de plek waar het onderaardse gangenstelsel nog steeds blijkt te bestaan (foto R) Alleen de ingang is dichtgemaakt, waardoor het niet meer te betreden is, maar hier lijkt een toekomstige highlight nog verstopt te liggen. Precies op de plek waar de restanten van Hitler en Eva Braun werden verbrand is nu een parkeerterrein (foto L) en slechts de info bordjes die daar staan herinneren aan die momenten van 30 april 1945.
Na de verschrikkingen van de oorlog met de vernietiging van vele mooie gebouwen, kwam Berlijn die tijd wonderwel snel te boven. Maar toen diende zich het volgende probleem aan: de houding van de DDR in een verdeeld Duitsland. De verschrikkingen kwamen voor Berlijn weer terug met de bouw van de muur. De vele vluchtpogingen van de Oost Berlijners naar het vrije westen die met de dood afliepen, kleurden de stad opnieuw zwart. Bert vertelt meerdere voorbeelden waarbij het slecht afliep, van het overlopen van de eerste grenswacht in 1961 toen de muur gebouwd werd, tot de vele tunnels die er gegraven werden, waarbij het soms wel en soms niet goed afliep.
Uiteindelijk wist Berlijn ook die episode te overwinnen en nu is het een bruisende stad geworden met veel nieuwe ideeën en initiatieven. Een zo n initiatief is Baja bikes dat huist in een oud fabrieksgebouw van de stadsbrouwerij. Het doet denken aan de oude Philips fabrieken op Strijp in Eindhoven, waar veel jonge bedrijven hun plekje vonden, ook in Berlijn kunnen ze daar wat van. We fietsen weer via een andere bijzondere route terug naar de camping, op weg naar weer nieuwe ontdekkingen in dit deel van Duitsland.
De volgende dag gaan we naar Potsdam, vanaf de camperplek waar we staan slechts 8 km op de fiets. De Belgische buurman geeft ons de nodige tips en ook Ruud en Annemiek stellen nog wat uitdagingen in het vooruitzicht. In de binnenstad van Potsdam beginnen we bij het toeristisch infopunt waar we een route krijgen die ons langs de highligts van de stad moet voeren. We beginnen in de binnenstad waar we een mooie kathedraal van binnen bekijken. Een organist speelt zijn vingers blauw en de koepel in de kerk doet denken aan de st Pieter in Rome. De andere mooie gebouwen in de binnenstad kijken we alleen maar even aan de buitenkant want we willen verder. We passeren een markt waar we een pond (veel te zure) kersen kopen en zien een Russisch soldatenkerkhof. Als we langs een meertje fietsen raken we de draad even kwijt, maar via googlemaps zitten we al snel weer op het juiste spoor. We komen bij schloss Cecilienhof en hier gaat toch wel even een lichtje branden. Jarenlang kende ik het Oost Duitse alleen van de Potsdam conferentie waar Churchill, Truman en Stalin het overwonnen Duitsland in 1945 verdeelden. Laat deze conferentie nu net in dit slot plaats gevonden hebben. Het gebouw ligt aan de Heiliger See en het gebouw heeft maar liefst 176 kamers.
We fietsen weer verder, en via de ‘Russische kolonie’ komen we bij het Schloss Sanssouci. Het is een indrukwekkend gebouw, met een nog indrukwekkender tuin. Het is gebouwd door de Pruissische Koning Frederik de Grote in de jaren 1745-1747. Hij bouwde het in zg Rococo stijl. De Koning was zo verknocht aan het paleis dat hij er ook maar begraven werd.
Het in gele steen opgetrokken gebouw heeft aan de zuidzijde een serie trappen (Marian telde 132 treden) en na elke 15 treden is er een soort van etage met veel planten, zoals druiven. Onderaan de trappen is een vijver met een enorme fontein en van alle zijden staan tientallen beelden opgesteld, waaronder de 12 titanen uit de Griekse mythologie. Je komt echt ogen tekort om het allemaal te bevatten. Het paleis werd in de negentiende eeuw (rond 1840) nog uitgebreid door Frederik Willem van Pruisen, een van de nazaten. Het is nog vreemder als je weet dat er op een steenworp afstand ook nog het ‘nieuwe’ paleis Sanssouci staat met daar tussen in nog een orangerie die ook de uitstraling van een kasteel heeft. Het nieuwe paleis bestaat uit drie delen en is helaas gesloten op de dag dat wij er zijn. Het park Sanssouci met al zijn pracht en praal geeft een beeld van het grote Pruisische rijk waar Duitsland uit is voortgekomen. We maken de fietsronde af en via het centrum komen we na zo n 50 km fietsen weer aan bij de camping, waar we ons opmaken voor het vertrek naar Leipzig.
Leipzig
In deze stad volgen we de tip op van Ruud en Annemiek om te overnachten in het Clara-Zetkinpark, een meer dan mooi groen park helemaal middenin de stad. We spreken daar meteen een Nederlandse buurvrouw-voor een dag die met haar moeder en zoontje op vakantie is in haar camper. Ze staan bij een enorm mooie speeltuin en het zoontje kan er zich de hele dag vermaken. Wij vermaken ons intussen met een fietstocht door de omgeving. We volgen wat tips van Ruud en Annemiek op en volgen de mooie gravel-fietspaden door de bossen en passeren enkele meertjes. Op de wateren zoals een kanaal, wordt veel gekanood en er zijn ontzettend veel mensen aan het hardlopen en op andere wijzen aan het sporten. Op de terugweg passeren we nog een wildpark, waar we wilde zwijnen zien.
Weer bij de camper besluiten we in de namiddag ook nog de stad Leipzich en dan met name het ‘volkerschlachtdenkmal’. Dit is een enorm bouwwerk dat opgericht is om de slag van Leipzich te gedenken, waar Napoleon in 1813 tot staan gebracht werd.
Op de lagere school leerde ik in de geschiedenisles over Napoleon en zijn strapatsen. Harrie Dirks en later Martin Hendriks konden er beeldend over vertellen, later op de Mavo Wim van Veldhoven ook nog. Of het nu kwam omdat ik goed oplette of omdat het me bijster interesseerde: ik weet me er nog het nodige van te herinneren. Hoe een coalitie van Rusland, Spanje, Engeland, Oostenrijk (toen nog Pruissen, Beieren en Saksen geheten) en de verenigde Nederlanden, Napoleon nabij Leipzig de nekslag toebrachten, terwijl hij op weg was om Rusland te veroveren. De veldslag speelde zich gedurende ruim 6 weken af van maart tot mei 1813 en betekende een voorlopig einde voor Napoleon: hij werd voor het eerst verbannen. (later zou hij weer terugkeren, totdat hij bij Waterloo opnieuw verslagen werd) Het gedenkmal werd pas 100 jaar na de slag opgericht, in de nabijheid waar 22.000 soldaten begraven lagen. Het bouwwerk is 91 m hoog, 126 m breed en na een bouwtijd van 15 jaar (geheel uit steen, zonder staal) voor toen 6 miljoen DM gebouwd. We kopen een ticket om het gebouw van binnen te zien en lopen via een wentrapje zo’n 400 treden omhoog. Marian is helemaal uitgeteld (maar kwam toch nog fris boven) en van bovenaf hebben we een uitstekend uitzicht over de stad. Op de terugweg rijden we nog door de binnenstad waar we veel mooie gebouwen zien, we eten er een hapje en rijden nog even verkeerd (ik had Clara-zetkinstraat ingetoetst, maar in het Clara-zetkin park heette de weg anders: de Renbahnweg omdat er ook een paardenrenbaan is.
Dresden
De volgende stop zou eigenlijk Chemnitz zijn, maar Marian wil sneller in Tsjechië zijn, daarom slaan we deze halte over en rijden meteen door naar Bremen. Deze stad was aan het begin van de 20-ste eeuw nog de mooiste stad in Duitsland en had als bijnaam Florence een de Elbe. In de oorlog werd er veel vernietigd, maar de Duitsers hebben het wonderwel weer mooi opgebouwd. Onderweg de nodige file (stau) vanwege wegwerkzaamheden en iets na Dresden stoppen we in Pirna bij de mooie Wald-camping. Helaas is er door verwachte drukte maar plaats voor één nacht. Dat is echt jammer want vanuit hier kunnen we per fiets Dresden aandoen (op 25 km) en ook natuurgebied de Saksische Schweiz. De camping ligt ook nog eens aan het meertje om daar te zwemmen en te suppen want het is nog steeds elke dag zon 28 graden (nog steeds geen drop regen gehad).
We besluiten eerst maar per fiets Dresden aan te doen. We fietsen (weer) langs de Elbe en op aangeven van Ruud en Annemiek maken we halverwege een oversteek om de tandradbahn van nabij te zien. We besluiten naar boven te fietsen, een klim van ongeveer 1 km. Er staat een bordje dat het 18% is, maar naar mijn gevoel is het veel meer: ik ben ff goed kapot als ik boven ben, voor de E-bike van Marian geen centje pijn vlg mij. Daarna weer terug naar beneden en naar Dresden, waar we in de oude binnenstad tientallen oude gebouwen bewonderen en fotograferen. We zitten ff voor een drankje en komen ogen tekort. Aan de overkant van de Elbe rijden we nog langs het Japanse paleis, maar dat viel ons tegen na de pracht en praal die we al gezien hebben. Weer terug op de camping buigen we ons even over het vervolg, omdat er door verwachte drukte de komende week veel campings vol zitten. Maar we krijgen van Ruud nog wat tips over camperplekken dus zal dat wel goed komen. Waarschijnlijk komt er nu een (voorlopig) einde aan onze dagelijkse fietstochten en komt nu het wandelgedeelte van onze trip met morgen een hike door de Saksische Schweiz, een natuurgebied in een kronkel van de Elbe dat tot aan de Tsjechische grens doorloopt.
In het volgende deel volgen onze belevenissen daarover.
Deel 3
Bij het ingaan van de derde week strijken we zoals voorgenomen neer bij een camperplek aan de rand van de Saksische Schweiz. Het is een groot terrein waar we achter de slagboom staan voor 12 euro per nacht. Er zijn verder geen voorzieningen maar die missen we nu ook niet.

Na ons onderweg nog verbaasd te hebben over de lage prijzen in de Aldi hier (veel producten kosten echt maar de helft tov in Nederland) lopen we al om 10.30 u met gevulde rugzak het natuurgebied in, op weg naar de Bastei. Ik heb me vooraf niet ingelezen, dus we laten ons verrassen. De eerste km gaat langs een autoweg en na enige discussie (Marian is bang dat we verdwalen) duiken we toch maar een bospaadje in dat zij zelf ontdekt. Na nog 1 km staat de Bastei al aangegeven, dus het gaat helemaal goedkomen.
De Bastei bestaat uit een aantal bijzondere rotsformaties, waar al in de oudheid gewoond werd en waar in de middeleeuwen een brug overheen is gelegd. Het is erg mooi (wel erg toeristisch en daardoor druk) maar we zijn zeer onder de indruk. We maken tal van (mooie) foto’s gebruiken op een mooi plekje de lunch en gaan op weg om op de terugweg nog een waterval te bekijken. Daarvoor moeten we trappen (veel uitgehakte treden) omlaag nemen, bij 800 raak ik de tel kwijt. Er komt maar geen einde aan en ik hoor Marian zuchten: moeten we die allen ook weer omhoog?
De waterval (foto hieronder)blijkt uiteindelijk niet veel meer dan een pisstraaltje te zijn, maar op googlemaps zie ik nu dat we het riviertje kunnen volgen dat geleidelijk aan omhoog loopt. We kunnen zo een ronde lopen en weer bij de camper uitkomen. Als we na 14 km weer bij de camper uitkomen horen we nog net op de radio hoe de Nederlandse voetbalsters uitgeschakeld worden op de OS. Jammer, het is niet altijd goud dat er blinkt.
Tsjechië
Als ik de volgende ochtend wakker wordt en naar buiten kijk, zie ik hoeveel ruimte we hebben. Er staan slechts enkele campers op een enorm terrein en per persoon hebben we ongeveer een heel voetbalveld tot onze beschikking. We rekenen af (12 euro) en rijden richting de Tsjechische grens. Het is slechts enkele km en we kunnen het rustig aan doen. Bij Hrensko gaan we de grens over, waar we meteen een tolvignet voor 30 dg aanschaffen. Dit was eerder digitaal niet gelukt (tip: regel dat eerder vanuit thuis, je kunt zelf de toekomstige datum invullen en je hoeft enkel je kenteken in te voeren). Maar net over de grens liggen enkele van de toeristische hoogtepunten van dit voormalige oostblokland.
We stoppen bij camping Menzi Louka (en nemen dus niet de tegenover gelegen parkeerplaats, het verschil is slechts 10 euro per nacht). Het voornemen is om hier 3 nachten te staan, omdat er veel te zien is, maar ook omdat er geluiden uit de camper komen om het even wat rustiger aan te doen!
W zijn al om 10 u op de camping en alle plekken zijn bezet: maar een Belg en een NL maken aanstalten om te vertrekken, dus daar kunnen we even later moeiteloos inschuiven. Na het inchecken trekken we meteen de wandelschoenen aan om de eerste route te gaan wandelen. Omdat er de komende dagen wat slechter weer voorspelt wordt, (tot nu toe in 15 dg nog geen drop regen gehad) willen we deze mooie dag niet laten liggen. Het is een wandeltocht waar Ruud en Annemiek aangaven dat je op 2 x 2,5 u moet rekenen, naar een hoger gelegen natuurlijke brug.
Met de tas gevuld met drinken en proviand begint de route met veel stijging over boomwortels en aangelegde traptreden. De route is goed te vinden en we zijn lang niet de enige op deze route: op de smallere stukken is het soms zelfs in colonne lopen. De rotsformaties en de uitzichtpunten onderweg zijn schitterend, maar het valt me op dat er ook hier veel dode dennen in de bossen staan (ook de letterzetter kever?). Na 1,5 u zien we in de verte de grote rotsformatie wat ons doel is. Het doet denken aan de Pont d’Arc en de Tsjechen hebben er alles aan gedaan om er alles uit te halen. Boven op de berg, nabij de brug, een bar/restaurant en voor het laatste (en mooiste) stukje moet je nog ff de beurs trekken. We nemen ruim de tijd om elk hoekje van ook dat laatste stukje te zien en om foto’s van het uitzicht te maken.
Na een picknick lopen we na 2 uurtjes weer dezelfde route terug, die terugweg gaat nog een kwartiertje sneller. Het valt ons op hoeveel toeristen er zijn die hun hond(en) meevoeren, ook de berg op (komt dicht bij dierenmishandeling vinden wij), en onderweg zien we een onbeheerde wandelwagen staan. Op de terugweg lopen we een gezin met twee kleine kinderen voorbij (NL) en de wandelwagen blijkt van hen. Ze hadden hem eerst een uur meegezeuld, wat niet meer te doen was, daarna hadden ze hun dochtertje van 2 helemaal naar boven gedragen. Vader zweette als een otter, maar de kleine lachte en vond het best.  
Op de terugweg, weer bij de camping, reserveren we bij het restaurantje, dat blijkt later geen overbodige luxe want terwijl wij zaten te eten gingen tientallen toeristen onverrichter zake weg omdat er geen plek meer was.  De prijzen zien hier wel vriendelijk en mede door een foutje bij het pinnen bij de geldautomaat zal het nog een klus worden om door de kronen heen te geraken.
Bij het invallen van de duisternis zit ik met mijn nieuwe Tsjechische vriend Iwan bij het kampvuurtje dat hij langs onze camper aangestoken heeft. Samen met zijn vrouw en zijn dochter van twee zit hij met een stok in het vuur worstjes te braden en we hebben een leuk gesprekje samen (In het Engels). Ik krijg van hen nog enkele tips, zoals het dorpje Cesky Krumlov dat op de werelderfgoedlijst staat, maar dat ligt wel erg ver in het zuiden van Tjechië, toch net te ver uit onze ideale richting.
’s Avonds kijken we even vooruit naar de verdere planning en we passen het schema een beetje aan. Praag en het Lipnomeer worden geskipt (In Praag zijn we al eens geweest en steden vinden we toch
minder dan de natuurlijke omgeving en het Lipnomeer ligt te zuidelijk, daar zouden we enkele honderden km voor om moeten rijden. Daarvoor in de plaats komen plekjes zoals bij Boheems Paradijs en reuzengebergte in het Noorden van Tsjechië waar het mooi wandelen en fietsen is.
Dag twee van Menzi Louka wordt de kloventocht naar de Edmunds ofwel de Wilde klam. We starten pas in de namiddag want voor het eerst worden we wakker door het tikken van de regen.
Vanaf de camping steken we de weg over en na 1,5 km komen we bij een gehuchtje. We moeten goed kijken waar de route begint en een smal paadje leidt ons naar trappen: dat zijn er meteen zo’n 500!!! Helemaal beneden horen we het water stromen en direct langs het water loopt een voetpad, dat ons verderop naar bootjes leidt. De route is werkelijk fantastisch, niet in de laatste plaats door het frisse groen na de regen die ochtend. Overhangende rotsen, de ene nog ruwer dan de andere, overhangende takken, snelstromende zijriviertjes en ga zo maar door.
Af en toe voert het paadje door rots openingen (waarbij het soms behoorlijk donker is) en na enkele km doemen de bootjes op. We tikken enkele Tj kronen af en kunnen al snel instappen. Met zo’n 15 passagiers per bootje duwt de schipper ons met een lange stok vooruit en onderwijl houdt hij zijn praatje. Op diverse plekken wijst hij op bijzondere kenmerken die hij weet te onderscheiden. Van de walvis tot de olifant (rotsen die daarop lijken) tot uitgehakte figuren in hout. /waarschijnlijk maakt hij bij elke tocht dezelfde grappen, maar voor één keer is het zeker leuk.
We passeren enkele kleinere watervalletjes en als we uitstappen gaat de route nog zo’n 1,5 km verder naar Hrensko. We twijfelen even wat we daar doen: met de bootjes ook weer terug, de bus pakken of terugwandelen (7 km). We kiezen voor dat laatste. Het wordt alles bij elkaar ene pittige tippel (14 km totaal met veel hoogteverschil) en onderweg laven we de kelen aan een pittige lokale pils.
De volgende dag is de laatste van 3 dg in Mezna Louka. Na een ochtendloop (9km) maken we een fietstochtje, maar moeten al snel schuilen voor de regen. We doen dat bij een kopje koffie/thee waar ze ons veel te veel laten betalen en vervolgen daarna de tocht naar Janov. Ff flink stukje klimmen, onderweg ergens de maaltijd en zo weer terug. In de nm nog een wandeltocht gemaakt naar weer een andere natuurbrug (8km). Zo hebben we onze sportieve uitdagingen wel weer gehad. Hier. We kletsen wat bij met de andere NL op de camping en maken ons op voor de volgende etappe.
Op dinsdag 3 augustus komen we aan op camping Eden, nabij het plaatsje Libum. Het is een redelijk mooie camping aan een meertje met aan de andere kant van het meer een rommelige autocamping waar alles door elkaar staat. We zien al snel dat we bij dat laatste niet moeten zijn en kiezen op Eden een mooi plekje uit. Al binnen uur sta ik op het supboard voor een rondje over het meer, aansluitend zwem ik ook het meertje een keer over.
Later op de dag gaan we op pad om de omgeving te verkennen, waarbij we na 3 km langs een plek komen waar veel mensen hun auto parkeren. Het is bij Prachov, en op dat moment heb ik nog geen idee wat het is. Later lees ik dat het een van de toeristische hoogtepunten is van Tsjechië om hier een wandeling te maken, ook nog bekend van wie is de mol (al heb ik dat programma zelf nog nooit gezien). We fietsen verder naar Jicin en zien daar een klein stadje dat met verve de titel Boheems Paradijs mag dragen. Kleurrijke huisjes doen aan Curaçao denken en veel mooie en bijzondere gebouwen. We eten een ijsje, snuiven even de sfeer op en maken een plan om de volgende dag meer van dit soort dorpjes te bezoeken. Ook kijken we hoe we makkelijk bij de 3 km verder gelegen start van de wandeltocht (behoorlijk bergop) kunnen komen.
Maar dan krijgen we signalen van het thuisfront dat we beter onze plannen aan kunnen passen. We hebben hier steeds rekening mee gehouden, waardoor de keuze om op woe 4 aug de terugreis aan te vangen snel gemaakt kon worden. Het (slechte) nieuws uit NL doet ons weer beseffen hoe betrekkelijk alles is. We hebben niet het gevoel dat we nog vrolijk vakantie kunnen vieren als we op datzelfde moment elders hard nodig zijn. In twee delen, met een overnachting op een mooie camperplek in Kassel, zetten we weer koers naar Hulsel. We rijden om beurten en al in de auto kunnen we terugblikken op een mooie vakantie. Naar Tsjechië zullen we zeker nog wel eens terug keren, dan weten we ook meteen waar te beginnen: in het Boheemse Paradijs en daarna het Reuzengebergte.
Duitsland/Tsjechië 2021 werd voor ons een reis met betrekkelijk weinig voorbereiding, waarbij we op mooie plekjes kwamen en veel gezien hebben. We hebben veel gefietst en mn de laatste week veel gewandeld. Het weer was top, kon niet beter en onderweg hadden we leuke ontmoetingen. Zoals met het stel dat langs ons stond met een oude jeep waarmee ze een rondreis de wereld rond gemaakt hadden.