|
|
Olympische spelen: dromen werden werkelijkheid
Augustus 2024
Als laatste neemt ze het stokje over, Nederland ligt op de vierde plaats. Maar met Femke weet je het nooit, al begint ze nu wel erg rustig aan haar rondje van 400 meter. We roepen voorzichtig dat het harder moet. Dan haalt ze nummer drie in, nu roepen we wat harder. Gaat ze ook nummer twee inhalen, nu schreeuwen we haar naar voren. Nee, nee, ze haalt ook de laatste loper in? Nu brullen we het uit, euforie naar de finish: we hebben goud in het atletiekstadion!!!!!
Vanaf eind juli en begin augustus 2024 vonden in Parijs de Olympische spelen plaats en vanaf 1 augustus waren wij erbij . Samen met mijn twee zonen Sjors en Koen beleefden wij vele hoogtepunten mee in wat voor NL de beste Spelen ooit werden. Hieronder een bloemlezing van de hoogtepunten die we meemaakten.
Op de oranje camping
Nog voor de start van de Olympische spelen werd het aantal medailles voor NL voorspeld. Maar de eerste dagen wil dat nog niet vlotten, daarom is het goed dat we onze sporters een boost gaan geven. We zijn nog maar onderweg naar de camping als er al weer twee (roei)medailles binnen rollen. Als we elkaar bij de camping onder de rook van Parijs ontmoeten valt meteen het aantal nationaliteiten op de camping op. Het is mooi om de kleinkinderen Kate en Len te zien die we 3 wk niet gezien hebben. Len gaat meteen met ome Koen op stap en nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan de mannen en de kids naar de zwemvijver zodat Fleur razzia kan houden in de camper. Na een heerlijke bbq doe ik met Kate de afwas, Len haalt met Koen de Tesla op van de P plaats en is in zijn nopjes als hij daar spelletjes in kan doen. Daarna is het spelletjestijd, eerst met de kleintjes en als die gaan slapen alleen de groten. Intussen oriënteren we op de dag van morgen, met een bezoek aan de binnenstad en het holland house van team NL. Als Fleur morgen weer met de kids naar NL vertrekt zijn wij onze gouden generatie weer voor even kwijt. Nu maar hopen dat de NL sporters dit compenseren met medailles en natuurlijk het liefst de gouden!
Parijs en Team NL
Op de tweede dag van ons verblijf bij de OS in Parijs beginnen we om de binnenstad te verkennen. We parkeren bij Euro Disney en in no time zijn we in hartje Parijs. De sfeer is overal heel relaxt. Het is niet overdruk op straat en we zien veel nationaliteiten. We bewonderen het Louvre en de Eifeltoren en gaan een stukje met een stadsfiets tot langs de ArcDe Triomf. Op veel plekken rond de Seine zijn sportarenas, van het beach volley en taekwondo en ook de finishstraat voor het wielrennen. We voelen ons nergens onveilig, mede door een enorme politiemacht en militairen die overal aanwezig zijn. In de namiddag gaan we naar Parc de Vilette waar tal van nationale huizen zijn, voor ons het team NL-huis. Voordat we daar arriveren hebben we al meegekregen dat we weer 2x goud bij mogen schrijven (roeien en zeilen), maar dat Harrie Smolders door een minieme tijdoverschrijding met zijn team de bronzen medaille misloopt. In het Tem NL huis zijn meerdere podia en grote tv schermen. Maar als er in de finale van bmx twee vrouwen staan, is iedereen enthousiast en als oranje zilver pakt gaat ieder enorm uit zijn dak. Emma Heesters warmt daarna de zaal op en Rob Kemps huldigt de winnende roeivrouwen. Het is al na 00.00u als we weer met metro en trein naar de auto en verderop de camping gaan. Morgen weer een dag!!
Wielrennen en atletiek
De zaterdag 3 aug is voor ons de dag die we een jaar terug al rood omcirkelden. Eerst Mathieu vd Poel aanmoedigen en in de avond Femke Bol. Als we s morgens bij het ontbijt met onze Belgische buren evalueren denken we nog even terug aan ons laatste nachtelijke avontuur. Doordat Koen honger had hadden we pas een erg late trein en kwamen we pas om 01.15u bij de camping. Maar 500m voor de camping was een grote ijzeren poort vanaf 1u hermetisch afgesloten. Wat nu? er stonden ook andere NL te kijken en iemand had een nr van een bewaker gebeld. Die verwees naar een omweg waar je bij een andere codepoort komt. Daardoor kunnen we iig in nabijheid vd camping komen die we lopend opkomen. Als we de vlgd dag op weg gaan naar Mont Martre gaan, vallen de NL medailles weer als rijpe appels op de grond. De roeimedailles goud,zilver en brons kunnen weer bijgeschreven worden. Laten we hopen dat er vandaag nog enkele bij komen van de onderdelen die wij gaan zien. Op de heuvel van Mont Martre zien we een leeg grasveld achter een hek waar niemand zit. We kijken elkaar aan en klimmen over het hek waarna we eerste rang.
zitten. Maar een half u later zit ineens heel dat grasveld vol. Maar goed, Mathieu zat in de tang bij de Belgen, daarom snel naar het Stade de France voor de atletiek. De sfeer is daar uitgelaten, atleten en publiek hebben er zin in. We zien de halve en daarna hele finale 100m v, waar een dame uit st Lucy het eerste goud ooit voor haar land wint. Maar dan 'onze' 4x400 mix. Nederland begint voorzichtig en Femke Bol neemt als laatste loper en als 4de het stokje over. Wat dan volgt is niet alleen haar, maar ook onze onvergetelijke ervaring. Met een bekeken race die ze goed opbouwt gaat ze iedereen voorbij. Wij zijn getuige van een ongelofelijk mooie gouden medaille. Sjors gaat nog even met Koen op BN tour: geweldig, wat een dag!!!
aris, Banks of the Seine
Zondag 4 aug staat voor ons naast het bezoek aan team NL huis in het teken van het dameswielrennen. Omdat we vooraf nog tijd over hebben bezoeken we het parc des princes, de thuishaven van PSG. We nemen daar voor even de stadsfiets en rijden ook langs Roland Gaross waar net de finale tussen Djocovich en Alcaraz begint. We laten dat tennis voor wat het is en zijn weer op tijd terug aan de voet van Mont Martre waar de wielrenners 4x voorbij komen. We zien onze grootste favoriet Marianne Vos lang aan de leiding rijden, maar op het allerlaatst gaat de Amerikaanse Faulkner (foto) er met het goud vandoor. Het is super spannend en leuk tussen de andere oranje supporters. Terwijl Koen ontdekt dat we dichtbij de moulin rouge staat (foto mag natuurlijk niet ontbreken) eten we een hapje en zakken af naar het huis van team NL waar we weer de nodige huldigingen plaats vinden. Allereerst is het surfer Luc Van Opzeeland die aan de beurt is en vervolgens Marianne Vos. We kijken er nog live sport op het grote scherm en springen op de tonen van DJ La Fuente. Daarna is het weer metro-trein-tesla-camping.
Atletiek, Jamayca en handbal
Op dag 4 van Parijs is het vroeg uit de veren voor een ochtendsessy atletiek. Met de snelle metro arriveren we om 9.30u bij stade de france dat langs het zwemstadion ligt. In de wedstrijd zien we als een van de eersten de Noor Carsten Warholm op de 400m horden (foto). Op dat moment is ook het discuswerpen en pols hoogspringen voor vrouwen aan de gang. We zitten vrij vooraan, net achter de perstribune. En dat terwijl Lieke Klaver zich opmaakt voor haar individuele 400m. We zitten aanvankelijk in de middenring en hebben daar goed zicht. Maar Koen en Sjors hebben weer een sluiproute ontdekt en even later zitten we geheel vooraan waarbij we de atleten bij de start bijna aan kunnen raken. Lieke loopt een puike race en kwalificeert zich voor de halve finales. Nadat ze geïnterviewd is roepen we haar en ze groet ons. De dag kan niet meer stuk. Vanuit het atletiek stadion gaan we meteen door naar het jamaicahouse. Dit is een schot in de roos met mediteriaans eten, een lekkere mixdrank. Dan worden Sjors en Koen geïnterviewd door de Jamicaanse tv. Geweldig! Nu we toch in tv sfeer zijn gaan we ook meteen ff langs bij cafe Charbo waar Umberto Tan elke avond zijn Olympisch programma opneemt. Dan snel naar de camping om daar eerder te vertrekken zodat we morgen in Lille de handbal kwartfinale kunnen kijken, Ned-Denemarken.
Nu is Nederland zelfs ook een basketballand
Een camper op een weiland nabij de grens Frankrijk-België. Geschreeuw komt naar buiten in een golf van emotionele ontlading. Wat er aan de hand is? Nederland is met onverwacht goud op 3x3 basketbal ineens ook een basketballand en wij waren daar opnieuw getuige van. Eerder op de dag hebben we onze plannen omgegooid om op onze laatste Olympische dag bij het handbal van de Ned dames te zijn. Deze wedstrijd tegen Denemarken is in Lille en dat is al halverwege naar huis voor ons. We pakken in sneltreinvaart in en arriveren rond half 10 s avonds op een boerencamping net over de Franse grens in Belgie. We horen al meteen dat minstens de helft vd camping morgen naar het handbal gaat, zelf staan we tegenover roeiouders van een van de Holland acht. Onderweg naar de camping toe hebben we Sifan al haar medaille horen winnen, maar als we gedriën in de camper aan een koel biertje zitten, roepen we onze landgenoten vooruit naar de basket. Als onze vlaggendrager Worthy de Jong de bal in de allerlaatste seconde in handen krijgt zien we hem vanaf een onmogelijke plek een nog ongelofelijker doelpunt maken: ook hier goud Het is maar goed dat we op een afgelegen eiland staan.... We leggen onze 3kleur samen met alles aan oranje wat we hebben gereed voor morgen. Opnieuw mag het gebeuren, nu bij het handbal. Deze 6 Olympische dagen zijn voor ons al helemaal van goud om nooit te vergeten!!! Op de foto zie je hoe Humberto de plaats aan onze tafel heeft overgenomen. En voor wat betreft het campinglife: we zijn er bijna!!!
Handbal in Lille is het einde
Het besluit om als afsluiting van ons Olympisch avontuur in Lille het handbal nog te bezoeken was snel genomen. Vol goede moed stromen we tussen enkele duizenden NL het stadion in, daar zijn we ruim in de meerderheid dus die slag hebben we al gewonnen. Estefana neemt haar team snel bij de hand en in no time staat NL 3 punten voor. Maar dan maakt Denemarken een tactische keuze om bij elke aanval de keeper te wisselen voor een veldspeler. Deze extra aanvaller gaat tegen de cirkel lopen duwen en wringen wat hen alleen al in de eerste helft 5 strafworpen oplevert. Hierdoor kantelt de wedstrijd. We zitten tussen de Denen op de tribunes en hebben dan al lang onze bovenste plekken ingeruild voor de VIP plaatsen onderaan dicht bij het speelveld. Maar als Sjors een keer verplaatst ziet een suppoost dat waardoor hij en koen terug naar boven moeten (dat doen ze niet, ze lopen gewoon 1 blok verder waar een andere suppoost staat.) De wedstrijd gaat voor NL uit als een nachtkaars. Het einde van ons toernooi had mooier gemogen maar je hoort ons niet mopperen. Het hoeft niet overal oranje te zijn wat er blinkt. Helaas vindt gelijktijdig ook Harrie Smolders zijn Waterloo. Echt tijd om naar huis te gaan. Tot over vier jaar in LA?
|