Back to basic
Terug naar mijn roots

november 2020


De start en vooral de opening van D'n Bolle Akker (foto) waren spectaculair. Once in a lifetime!!

Op 1 november 2010 werd in Vessem woonzorgboerderij D’n Bolle Akker geopend. Een complex waar mensen met een verstandelijke beperking en dementerende ouderen bij elkaar kwamen te wonen.
Vanaf 2005 kreeg ik vanuit Lunetzorg de kans om alles voor dit project mee uit te mogen denken. We kregen veel ruimte om onze ideeën naar voren te brengen en door architecten en bouwers werd ongelofelijk goed geluisterd naar onze input vanuit de zorg.
Vanaf 2008 werd er gebouwd en het was voor mij, destijds als manager, een drukke tijd. Naast de vier reguliere teams die ik aan te sturen had, had ik er ineens twee mooie nieuw te ontwikkelen projecten bij (De ontwikkeling van woonzorgcentrum Boegent Reusel ging nagenoeg gelijk op).
Het verweven van de nodige middelen (via div subsidies), het maken van een bewonersprofiel en het samenstellen van de teams, elke onderdeel was een uitdaging op zich. Ook het aanleggen en inrichten van de boerderijruimte samen met boer Rob en boerin Marieke voelde goed. Samen met Anita van Aspert van Joriszorg werkte ik aan iets moois, het voelde als een levenswerk. (In diverse verhalen elders op deze website staan meerdere verhalen over de opstartfase nog terug te vinden onder het hoofdstuk Bolle Akker).
Na mijn ‘carriere’ bij Lunet meldde ik me aan bij Extra handen in de zorg en ik zag al meteen dat er op de boerderijen van Joriszorg op D’n Bolle Akker mensen gevraagd werden. Dit leek mij het summum van wat ik nog mee mocht maken. Een bijdrage leveren op de werkvloer bij deze woningen.
Vandaag (woensdag 10 november) was het zover en stond mijn eerste dienst daar gepland.
Ik had me goed voorbereid door in mijn eigen tijd al een keer een ochtend mee te lopen.
De mist legt deze morgen nog een deken over de weilanden als ik met de auto naar Vessem rijdt. Zo’n eerste keer in de bezetting op een nieuwe locatie geeft altijd iets ongemakkelijks. Kan ik voldoen aan de vragen die er liggen, weet ik alles te vinden en wat kom ik allemaal tegen?
Ik parkeer mijn auto en zie nu pas goed wat voor tweedeling Corona ook op deze locatie teweeggebracht heeft. De clienten en zorgprocessen van Joris en Lunet zijn nu ook (tijdelijk) fysiek van elkaar gescheiden. Ik neem daarom de tweede ingang en meldt me op een van de woningen. De collega die me welkom heet, heeft het zweet al op haar voorhoofd, al vier van de zeven clienten heeft ze die ochtend uit bed gehaald. Ik kan meteen mijn handen uit de mouwen steken. We verzorgen een client waar dat nodig is met tweeën en ik geef er drie eten. Daarna met vier een wandeling door Vessem en van een afstand zie ik de lieve collega’s aan de andere kant van de zorgboerderij. Ik word herkend en natuurlijk moet ik uitleggen wat ik hier nu doe. Iedereen die ik erover spreek verbaast zich enigszins, maar iedereen vindt het top wat ik nu doe. Ook van de (Lunet) cliënten die ik tegenkom krijg ik fijne reacties.
Na nog een wandelingetje met een bewoner, opnieuw de maaltijd en nog even de medicatielijsten nalopen en het zit er al weer op.
Ik heb zelf mogen ervaren hoe mooi het wonen en werken op deze bijzondere locatie nog steeds is. Het tweede lustrum is hier een week geleden stilletjes voorbij gegaan, maar iedereen is ervan overtuigd dat we dit nog wel in gaan halen.
Mijn comeback op D’n Bolle Akker: het voelt goed en fijn dat ik hier weer iets voor de mensen mocht betekenen. Wordt vervolgd, ongetwijfeld!