Zorgen om de zorg
In de wacht door voorschieters

januari 2021

Al in 1978 was ik betrokken bij grootschalige vaccinatie: de stereoprik op de kazerne

Als ik bij de bakker kom en er zijn een aantal mensen voor mij, sluit ik achteraan in de rij en wacht tot ik aan de beurt ben. Als ik in een supermarkt met mijn wagentje naar de kassa loop, zie ik dat er al een flinke rij staat, maar op het laatste moment zie ik van rechts iemand een sprintje trekken die op het laatste moment zijn kar ervoor duwt. Oké, als je dat nodig hebt en niet kunt wachten zal dat wel belangrijk voor hem of haar zijn. Toch? Op andere plekken, zoals in de tijd dat we nog in België mochten komen, viel het me op dat daar de discipline om netjes te wachten groter is. Daar sluit men gewoon netjes in de rij aan en vaker nog word je uitnodigend gevraagd of jij niet voor wil gaan.
Afgelopen week kreeg ik van drie zorgorganisaties waar ik met regelmaat in de frontlinie sta, uitnodigingen om me te laten vaccineren. Er was een speciaal telefoonnummer waar ik me als werkende in de (verpleeghuis)zorg met voorrang kan melden om een afspraak te maken om me te laten vaccineren.
Vol goede moed toetste ik de cijfers van dit 0800 nummer in en kreeg al vlot verbinding met een medewerker (ik stond nauwelijks in de wachtrij.) Maar wat schetst mijn verbazing: ondanks mijn drie uitnodigingen kon er geen afspraak met mij gemaakt worden. Het aantal reacties van werkers in de zorg was overtekend, waardoor de medewerker mij niets meer kon bieden dan dat ik na 3 februari gebeld wordt met de melding of er misschien weer vaccins zijn binnen gekomen.
Na afloop van het telefoongesprek vroeg ik me even af of ik verbaasd of verbijsterd zou moeten zijn? Vanaf pakweg september zat het vaccineren eraan te komen en Nederland was al als een van de laatste landen in de EU zover dat we konden starten. Er werd een schema opgesteld waarin ik me vooraan in de rij waande. Maar nu dit?
De volgende dag hoor ik in de nieuwsbulletins iets anders: er zijn erg veel mensen die zich voorgedaan hebben als zorgmedewerker terwijl ze dat niet zijn. De controle hiervoor blijkt er niet te zijn, waardoor elke Nederlander (die dat lef heeft) zich voor kan doen als zorgmedewerker.
Het toont een van de ziekten in dit land: ik eerst en de rest zoekt het maar uit!
Intussen draaide ik afgelopen week een nachtdienst bij een zorgorganisatie in Bladel en werk ik over twee dagen weer een zorg-ochtend dienst bij een verpleeghuis in Vessem.
Op de plek waar ik afgelopen nacht was, was één patiënt positief getest.
Voel ik mij in de frontlinie of sta ik in de frontlinie?
Wie ben ik dat ik van mezelf kan zeggen: ik had sneller geënt moeten zijn?
Intussen ga ik morgen weer boodschappen doen en sluit ik maar weer gewoon aan in de rij bij de bakker.
Vandaag heb ik weer geduldig naar de uitleg van Mark Rutten geluisterd, maar ik vind het allemaal wel wat slap en mis de handhavingskant.
Mark en Hugo: als je zegt dat er geënt wordt voor verpleeghuismedewerkers, zorg er dan ook voor dat dit gebeurt en geef de valsspelers een boete door ze helemaal achteraan in de rij te zetten! En niet volgende maand maar per vandaag.