Afzien op de fiets, lopend of rennend
Vrijthof-Vrijthof verpulvert alle records
April 2022
De wandelaars gingen op vrijdag als eersten van start
De verzorgingsposten onderweg waren goed gevuld
De finish op een zonovergoten Vrijthof in Hilvarenbeek
Corné de Brouwer betreedt na 161 kilometer de rode loper
Op een zonovergoten Vrijthof vond de finish van de Vrijthof-Vrijthof Bike Challenge plaats, maar vond in het hart van Hilvarenbeek ook meteen het eerste evenement na-corona plaats. Zo’n tienduizend bezoekers schreeuwden hun kelen schor naar de 1600 sporters die allen hun monstertocht voltooiden. 273 vrijwilligers bedankten de organisatie dat ze op dit evenement vrijwilliger mochten zijn en als klap op de vuurpijl toverde voorzitter Willem van Abeelen een bedrag van boven de zeven ton op de cheque die hij overhandigde aan Peter Neuhuis van het KWF.
Met tranen in haar ogen staat Inge van Raak uit Hooge Mierde te luisteren naar het lied dat Janneke de Beer zingt. De zangeres uit Biest Houtakker schreef speciaal voor deze challenge een lied dat de sporters tot diep in hun hart raakte. Het trof ook Inge die zelf knokt tegen kanker: net die drijfveer waar al die sporters het voor deden. Natuurlijk was het volbrengen van 162 kilometer op de mountainbike een serieus doel. Of het lopen en wandelen van meer dan 100 kilometer tussen Maastricht en Hilvarenbeek.
In de vroege ochtend van 22 april beten de wandelaars het spits af. Terwijl de ochtendnevel nog de bodem bedekte, stapten 125 wandelaars al uit de speciale trein die hen vanuit station Tilburg vervoerde. Al zingend gingen ze het donker in om even later de bakker in Zuutendaal de dag van zijn leven te bezorgen.
Een dag later was het op het station hetzelfde beeld waar de vrijwilligers Carina van Driel en Bart Dirkx sporters als Leo Alkemade uit de trein hielpen, op weg naar de startlocatie. Daar was op dat moment Esbekenaar Joes Vermeer al enkele uren gestart. In zijn eentje was hij op weg gegaan om op één dag 104 kilometer te rennen. Met tientallen marathons al op zijn palmares zou je zeggen een peulenschil voor deze goedlachse leraar. Maar doordat hij tot een week voor zijn prestatie nog de naweeën van corona had, lag dat nu anders. Toch lukte het hem om op zijn tandvlees de finish in Hilvarenbeek te bereiken. Dat lukte ook de wandelaars van het team Als je lacht ga je sneller van Antoinette van Doormaal. Zij brachten de nacht door in Leopoldsburg en liepen ook op dag twee hun eigen route. Bij post Luijksgestel had Marieke Harbers de tomatensoep klaar en in Hooge Mierde hadden Esther Tacken en Inge van Raak alles tot in de puntjes verzorgd voor de passanten op hun verversingspost.
Ook bij de 1350 fietsers had iedereen zijn eigen verhaal. Zoals Yveke van Gerwen, zelf meerdere malen strijdend tegen kanker en nu met het stof op het gezicht over de finish. Maar ook met een glimlach met haar team de Chikkies.
Ook bij de kinderen, die 15-25 of 50 kilometer fietseten. Onder die kids ook Sybe, de zoon van Willem van Abeelen en Willem, de zoon van Mark van Abeelen. De broers hadden alles tot in de puntjes geregeld, maar moesten bij de finish van hun kinderen toch even een traantje wegpinken.
Dat zag Jos Hermans de gefinishte sporters ook doen bij de herinneringswand vooraan in de Petruskerk. Daar werd menig kaarsje opgestoken ter herinnering aan de persoon waar de prestatie voor geleverd werd.
Terwijl de deelnemers over de finish stroomden bleven er ook nog enkele personen met een bosje bloemen in de handen staan. Een van hen was Annet van Bijsterveldt. Samen met haar man Paul had ze zich in willen zetten voor deze challenge, maar net hij overleed vorig jaar augustus aan kanker. Leon, de broer van Paul nam meteen de handschoen op en begon te trainen om in naam van zijn broer de bike-Challenge te fietsen. Voorwaar een pittige opgave om er als niet-sporter aan te beginnen. Annet zag hem in Maastricht van start gaan, maar daarna was hij uit beeld. Zij fietste zelf over de weg een verkorte route naar de finish in Hilvarenbeek om Leon te zien finishen en uiteindelijk werd het wachten beloond.
Uiteindelijk finishte de laatste deelnemers om 19.45 uur. De lopers met blaren op hun voeten. Van Hulselse Eugene Deen die eerder op de dag de allereerste finisher was, tot de lopers van Als je lacht ga je sneller. Of wat te denken van de senioren Ger van Beers (75) en Maria van Eijken (77) de twee oudsten op de challenge maar na afloop wel allebei met een vette medaille om hun hals.
Alleen voor Ad van Drunen uit Hilvarenbeek was het zuur. Hij had zijn handen vol aan de afstand maar met de gedachten aan zijn overleden ouders en broer (aan kanker) wist hij op zijn tandvlees Hilvarenbeek te bereiken. Maar net daar bij het Vrijthof ging het mis. Bij het afrijden van de laatste hindernis, een vrachtwagen, kwam hij ten val en moest met de ambulance afgevoerd worden. Gelukkig kon hij de volgende dag weer lachen. Maar wat te denken van Anouk Horrevorts die kort voor de start viel en uiteindelijk 161 km fietste met een gebroken arm. Over kanjers gesproken!
Burgemeester Evert Weijs kon nauwelijks geloven dat er met een challenge op één dag meer dan zeven ton bijeen wordt gebracht. Een bedrag waar veel onderzoek naar kanker voor verricht kan worden, om tal van mensen een vreselijke afloop door deze ziekte te besparen.