Bikse Bike Boys GD kijken vooruit naar tweede Vrijthof Challenge
November 2021
Als in april volgend jaar de tweede editie van de Vrijthof-Vrijthof Bike Challenge van start gaat, zullen daar zeker de Bikse Bike Boys aan het vertrek staan. Deze Beekse fietsvrienden (en één dame) hebben sinds kort wel de toevoeging G-D omdat er ook leden zijn uit Goirle en Diessen.
“Die hele tocht was vanaf de eerste meter een aaneenschakeling van positieve momenten,” zegt Edith van Aarle,” die er toen ook al bij was
“Maar die finish op het Vrijthof in Hilvarenbeek was het absolute hoogtepunt,” vult Piet Kiemeneij aan. “We werden daar stuk voor stuk onthaald alsof we de ronde van Vlaanderen gewonnen hadden, waar maak je dat nog mee?”
“Iedereen binnen os clubke van de Bikse Bike Boys GD heeft wel zijn eigen sportverleden,” zegt Hilvarenbekenaar Rob Derks. “De een deed aan hardlopen, de ander aan voetbal of zwemmen, maar op een gegeven moment kwamen we door de interesse voor het fietsen bij elkaar. Je mag ons gerust sportvrienden noemen en vormen samen een clubje zonder vaste statuten. Bij de Bikse Bike Boys GD kan dus iedereen aansluiten, alleen vragen we nieuwelingen wel om eerst eens een half jaar te proberen of het klikt.”
De bikers, met hun voorliefde voor de mountainbike, hebben niet alleen een verschillende achtergrond, ook in leeftijd zijn er behoorlijke verschillend. In het verleden namen ze al deel aan marathontochten in het buitenland, tegenwoordig is een fietsweekend in de Eiffel het jaarlijkse hoogtepunt waar ze steevast extra voor trainen.
“Het begon ooit met Sjef de Wit, Theo Ansems en Jan van Poppel die samen gingen fietsen,” blikt Kiemeneij terug. “Gaandeweg sloten er steeds meer vrienden en bekenden aan en in april bij de tweede Vrijthoftocht verwachten we met zo’n vijftien personen te zijn en daar zijn nu ook enkele jongeren bij.”
Als Piet, Rob en Edith terugkijken naar hun ervaring bij de eerste editie van de Bike Challenge in 2019, komen ze nog steeds superlatieven tekort.
“Het begon al bij het inchecken in de bussen, waar de croissants klaar stonden,” zegt Edith. “We hadden onder de regie van Jos Horrevorts in de maanden vooraf steeds grotere afstanden getraind want 150 kilometer op de mountainbike, dat doe je niet zomaar.”
“Al vanaf de start hebben we het tempo gedrukt,” weet Rob nog. “We wilden onze krachten zoveel mogelijk sparen want je weet nooit wat er nog komen gaat.”
Maar onderweg maakte de groep van de Bikes Bike Boys iets opmerkelijks mee.
“Op een gegeven moment sloot er een voor ons onbekende jongeman aan,’ vertelt Edith. “Hij was op zijn gewone gympen en had een hele simpele fiets. Hij had duidelijk weinig ervaring en vroeg of hij met ons mee mocht rijden. Tegen het einde reed hij ook nog lek, maar we zijn bij hem gebleven en hebben samen de finish gepasseerd.”
“Maar na honderd kilometer was de tank aardig leeg,” weet Rob nog. “Dan kom je bij zo’n post in Hooge Mierde waar de Diessen bakker Jan van Hulten zijn lekkerste broodjes had liggen: dat gaf ons net genoeg energie voor dat laatste stukje.”
Rob weet dankzij ene iconische foto die van hem bij de finish werd gemaakt nog hoe die finish eruitzag, maar zijn eigen herinnering daarover is behoorlijk vervaagd. “Ja, die foto, die kwam wel binnen ja. Op het moment dat ik over de finish kwam zag ik daar Aldwin van Gils en ik weet hoe die met zijn gezin tegen kanker geknokt heeft. Toen hij mijn hand aantikte brak ik helemaal en net op dat moment wordt die foto gemaakt.”
De Bikse Bike Boys GD hebben hun plannen al rond voor de inschrijving van de tocht op 5 november en daarna de sponsorwerving. “We gaan er weer voor,” kijkt Edith strijdlustig vooruit. “Met de aanwas van de jongeren ben ik niet meer de enige vrouw in de groep en dat is ook niet verkeerd.”