Sneeuwval en slechte bereikbaarheid brengt mensen samen
Een onverwachte kerst

December 2024



Een echtpaar wil de kerst in een vakantiehuisje doorbrengen, maar hun kerstavond verloopt anders dan ze verwacht hadden. Als ze net in hun vakantiehuisje gearriveerd zijn, gaat onverwacht de bel en er staan twee personen die daar in de omgeving met autopech zijn gestrand. Ze kunnen geen kant op en kunnen niemand bereiken om hen op te halen. Het echtpaar, Jan en Thea, Besluit ruimhartig om de twee onderdak aan te bieden, maar dat is wel het begin van een zeer ingewikkelde avond. Wat kan er allemaal misgaan op een gewone kerstavond?
De wind blaast guur tussen de bomen door, maar toch klinkt er nauwelijks geluid. De witte sneeuw die eerder die dag met dikke vlokken neerdwarrelde, dempt alle geluiden. Hierdoor zijn de voetstappen en de stemmen van de twee vrouwen nauwelijks hoorbaar. Beiden sjouwen een tas met zich mee en hun adem komt met grote wolken naar buiten. “We kunnen echt niet anders na wat ons overkomen is,” zegt Greet. “Daar gaat mijn heerlijke avondje,” antwoord Mariet. “Een geluk, bij mij thuis zit er niemand op mij te wachten.” “Dat is toevallig,” antwoord Greet. “Bij mij thuis ook niet." Greet is de eigenaresse van de taxi die enkele honderden meters terug stil aan de kant van de weg staat. De auto hangt half in de sloot doordat hij van de weg afgleed. Ze had haar laatste klant van de dag nog snel even naar huis willen brengen, maar had er niet op gerekend dat het zo glad kon worden. "Dat er net in dit gebied geen dekking is voor de mobiele telefoon, dat verzin je toch niet?" moppert ze.“Daar brandt een lichtje,” wijst Mariet. “Laten we daar maar heengaan, misschien zijn er mensen die ons vooruit kunnen helpen.” Ze lopen samen hijgend naar het huisje waar het lichtje brandt en als ze aanbellen gaat de deur op een kier open en een man van middelbare leeftijd kijkt hen aan. “Wij zijn gestrand met onze auto, mogen we hier misschien even bellen?” vraagt Greet. “Ja, natuurlijk, kom binnen,” antwoord de man. In enkele woorden legt Greet hun situatie uit en verbaasd kijkt ze de man aan. “Ken ik u niet ergens van?” “Ik zou niet weten waarvan,” antwoord hij. “Ik ben Jan en dat is mijn vrouw Thea.”
“Kunnen we hier misschien met een vaste lijn bellen? Vraag Mariet. “Het lijkt erop dat erin deze omgeving geen mobiele dekking is op dit moment.” “Dat kan hier in dit huis niet,” antwoord de man. “We zijn hier op een klein vakantiepark en de enige vaste lijn bevindt zich in het gebouw van de beheerder, hier verderop.” Terwijl hij dat vertelt staat op de achtergrond de tv aan en de omroeper vertelt in een speciaal bericht over de onverwachte weersomstandigheden die een groot deel van het land onbereikbaar maken. Dan wordt er op de deur geklopt en Kees, de beheerder van de camping komt binnen, een rolstoel vooruitduwend waar een oudere vrouw in zit. Terwijl hij de sneeuw van zijn jas klopt kijkt hij verbaasd naar de twee dames. “Nog meer bezoek?” vraagt hij.  Jan legt snel de situatie uit, en vraagt of de dames bij Kees en zijn moeder kunnen bellen. “Dat kan helaas niet want ook onze vaste telefoonlijn geeft geen verbinding,” antwoord hij. “Ze zullen dus op een andere manier hulp moeten zoeken.” “maar dat kan toch niet,” reageert Thea. “Kijk naar buiten, kunnen ze hier niet op het vakantiepark slapen?
Kees legt uit dat alle huisjes bezet zijn en dat hij en zijn moeder ook geen enkele kamer over hebben . “Maar hier zou het wel kunnen want bij toeval hebben jullie met tweeën een vierpersoonshuisje,” wijst hij naar Jan en Thea.
“Nee, geen denken aan,” reageert Jan meteen fel, terwijl hij heimelijk zijn rugzak die op tafel stond in een hoekje wegmoffelt. “Wij hebben dit huisje gehuurd, alleen voor ons tweeën.”
Thea kijkt haar man verwijtend aan. “Jan, dat kunnen we niet maken, ik vindt dat wij over ons hart moeten strijken. Op kerstavond laat je mensen niet in de kou staan.”
“Dan zit er niets anders op dan dat ze hier blijven,” zegt Kees met een dwingende blik naar Jan.
“Verder is het raadzaam om binnen te blijven want er is hier in de buurt vandaag een overval gepleegd en de dader hebben ze nog niet,” vervolgt hij.
Er blijkt niets anders op te zitten dan dat de twee dames de lege kamer van het huisje betrekken, ook al blijft Jan tegensputteren. Als Jan en zijn vrouw even later aanstalten maken om naar bed te gaan probeert hij heimelijk zijn rugzak mee te nemen. Maar dat doet hij zo onhandig dat het de twee dames opvalt. Zwijgend kijken ze hem na. "Vreemd," zegt Mariet. "Het is net of hij wat te verbergen heeft. Hij zal toch niets te maken hebben met die overval?" 
"En ik meen allemaal dat ik hem ergens van ken," zegt Greet. Hij is toch niet die man die ik vaak met mijn taxi naar een parenclub moet brengen?"
Intussen is Kees met zijn moeder weer vertrokken, maar even later zijn ze weer terug, waarbij Kees een stapel handdoeken draagt. "Deze moest ik nog even afleveren," zegt hij. "En jouw moeder helpt jou daarbij?" vraagt Greet. "Ze wil er graag bij zijn als ik de gasten ontmoet," legt hij uit. "Vooral als het dames zijn," zegt hij er zachtjes achteraan. Greet kijkt hem goedkeurend na als hij met de handdoeken naar de kamer loopt. Intussen wrijft moeder over haar enkel en Mariet vraagt of er iets is met haar been? "mijn pantoffel zit niet goed, kunt u hem even opnieuw aandoen? "Terwijl Mariet zich bukt en de pantoffel in haar hand neemt, bekijkt ze het schoeisel aan de onderkant. Daarbij ziet ze iets merkwaardigs voor een vrouw die de hele dag in een rolstoel zit.
Als Mariet de volgende ochtend nog met Greet op hun eigen slaapkamer is, bespreekt ze haar vermoeden. "Ik denk dat die moeder gewoon kan lopen want ik zag slijtage aan haar pantoffel," legt ze aan Greet uit. "Maar waarom gaat ze dan in een rolstoel zitten?" vraagt die. "Misschien kan ze zo het beste controle op Kees houden," zegt Mariet.
"Volgens mij vind jij hem wel leuk?" lacht ze.
"Nou, wat zal ik zeggen, niet onaardig. Ik zou best eens een beschuitje met hem willen eten, maar dan wel met hem alleen en niet met zijn moeder erbij.”
“Ik zag Jan zo apart omgaan met zijn rugzak, hij zal toch niets met die overval te maken hebben?” vraagt Mariet zich hardop af. “Ja, dat zag ik ook, misschien wilde hij daarom geen pottenkijkers in huis,” antwoord Greet.
De dames zitten nog even bij het haardvuur als de avond al gevallen is. “We moeten kees in zijn eentje hier zien te krijgen,” zegt Mariet. “Wat ben je van plan?“ vraagt Greet. “Ik heb inderdaad een plannetje, let maar op,” zegt Mariet.
De volgende ochtend is het nog maar nauwelijks licht of de deur van het huisje gaat weer open. Kees duwt voorzichtig de rolstoel van zijn moeder vooruit. “We komen kijken of de leidingen niet bevroren zijn,” zegt hij. “Kun je dan even met mij meegaan want boven op de kamer zit iets los,” zegt Greet en ze gaat hem meteen voor. Terwijl Moeder met Mariet achterblijft graait die onder de kast en haalt er een dode muis onderuit. “Wat doe je nu?  Roept moeder angstig en ze slaakt een ijselijke gil. Terwijl Mariet nog met het diertje tussen haar vingers staat, komen Kees en Greet en even later ook Jan en Thea op het kabaal af.
“Wacht even, eerst heb ik iets te melden,” zegt Jan en hij neemt zijn rugzak van zijn schouder. 
Buiten vallen opnieuw dikke sneeuwvlokken en de voetstappen van de vorige dag verdwijnen weer onder een nieuw sneeuwtapijt. Het is eerste kerstdag, maar alle betrokkenen hebben nog niet het kerstgevoel.
Binnen in het vakantiehuisje kijken alle ogen naar Jan, die een opmerkelijke mededeling heeft, Greet en Kees schuifelen voorzichtig naar elkaar toe en hun handen raken voorzichtig elkaar.
Wil je weten hoe dit verhaal afloopt? Lees dan het vervolg in de volgende uitgave van dit blad of kom op zondag 29 december kijken naar de uitvoering van het toneelspel waar dit verhaal op gebaseerd is. Het spel wordt op dit moment in Hooge Mierde ingestudeerd en rond de kerstdagen zal het vier maal op de planken gebracht worden door lokale spelers. De uitvoeringen zijn drie keer voor de leden van de ouderenbond in Hulsel, Lage Mierde en Hooge Mierde en op 29 december is er een uitvoering die toegankelijk is voor iedereen (13.30 u in De Schakel in Hooge Mierde, vooraf reserveren is niet nodig).