Tegenslag nieuwe pastoor door val uit bedstee
december 2021

Pastoor van Dijk in zijn kerk in Reusel

De periode rond kerst is een periode waarin we makkelijk terug, maar ook weer vooruit kunnen kijken. Waar we ons bezinnen op waar we nu staan. Dat kunnen ook alle parochianen van Hulsel en de Mierden doen nadat ze enkele jaren terug samen met Reusel in de Clemensparochie opgingen.


je leest verder met deze link naar ED

Parochie Hulsel en de Mierden weer in rustiger vaarwater
Tegenslag nieuwe pastoor door val uit bedstee

Weekblad de Hilverbode december 2021
De periode rond kerst is een periode waarin we makkelijk terug, maar ook weer vooruit kunnen kijken. Waar we ons bezinnen op waar we nu staan. Dat kunnen ook alle parochianen van Hulsel en de Mierden doen nadat ze enkele jaren terug samen met Reusel in de Clemensparochie opgingen. De wonden van afbraakpastoor Karel van Roosmalen zijn nog niet overal geheeld, maar met een nieuwe enthousiaste pastoor als zijn opvolger is er nu weer perspectief. De nieuwe pastoor David Van Dijk (45) kwam na een korte onderbreking door waarneming van een kapelaan en van hem werd veel verwacht. Maar dit jaar kende hij wel een terugval (letterlijk).
“In de monumentale sacristie van een van mijn vrienden in Groningen zou ik in de bedstee overnachten. Het leek mij wel een bijzondere ervaring, maar wat er midden in de nacht gebeurde weet ik nog steeds niet. Ik sluit niet uit dat ik een nare droom had (daarover later meer) en ik werd ineens wakker toen ik uit de bedstee stuiterde. Ik had enorme pijn in mijn schouder, die was ernstig uit de kom geschoten. Bij het terugzetten, wat in het ziekenhuis gebeurde, ging het helemaal mis: er brak een stuk bot af. Toen was ik nog verder van huis en kon ik zelfs mijn hand niet meer bewegen. Dit gebeurde amper een maand voor het moment dat mijn officiële installatie als pastoor van Reusel-De Mierden gepland stond. Na een aanloopperiode was ik zover om voor jaren de nieuwe herder te worden, maar dat moest even uitgesteld worden. Er volgde een periode van herstel en revalidatie en ook al heeft de installatie inmiddels in stilte plaats gevonden, ik kan nog steeds de hosties niet uitdelen.”
Maar pastoor David van Dijk (‘Zeg maar gewoon David’) heeft er geen enkele moeite mee om assistentie te vinden. De vrijwilligers en zelfs diakens die eerder door van Roosmalen weggejaagd waren, keren nu stuk voor stuk weer terug. Zijn open houding en de ontwapende manier waarmee hij iedereen tegemoet treedt zal daar zeker aan bijdragen. Dat hij zo open en goed van vertrouwen is, is opmerkelijk want in zijn leven maakte hij al iets mee dat soms in zijn dromen nog terugkeert.
“Ja, dat was me wat,” zegt hij, waarna het even stil wordt. Ik was pastoor in Gastel toen er een overval plaats vond. Drie licht getinte jongemannen mishandelden mij, trokken een zak over mijn hoofd en bonden mijn handen en voeten met tieraps vast. Ik had het gevoel dat mijn laatste uur geslagen had. In een uiterste krachtsinspanning wist ik een hand los te wurmen, waardoor ik een raam kon openen, waarna ik uit een bovenraam naar benden kon springen. Daar knapte ook de boeien om mijn enkels en kon ik het op een lopen zetten.”
Zucht
Het leven van David loopt zoals het loopt of zoals hijzelf zegt: “het gaat zoals het gaat.”
Van misdienaar onder schooltijd ging hij naar het seminarie, het celibaat daarbij accepterend. “Er zijn in onze maatschappij veel mensen alléén, zonder dat ze daarvoor gekozen hebben,” zegt hij. “Ik maak zelf mijn keuze en dat ik hier mag zijn en veel voor anderen mag betekenen vult mij met trots.”
In zijn parochie merken de mensen elke dag wat dat betekent. Toen de familie van Miet van de Voort uit Hooge Mierde aangaf dat ze graag in café de Bijenkorf de afscheidsdienst wilden doen, stelde hij zelf voor om daar de voorganger te zijn. Toen er door Corona geen koffietafel mogelijk was in een zaal stelde hij zelf voor om dat maar in de kerk te doen. Het is geen honderd maar wel duizend procent anders als wat de parochianen in Reusel en de Mierden onder afbraakpastoor van Roosmalen meegemaakt hadden.
“Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat,” stelt hij tevreden vast. De pastorie in Reusel, waar hij zijn intrek genomen heeft is weer sfeervol ingericht, maar meer nog komt de warmte van de pastoor zelf. Toen er een overledene was die altijd veel van ijs hield, kon er een ijscokar in de parochietuin komen. Nu de nachtmis niet doorgaat met publiek doet hij het zonder publiek terwijl parochianen in een livestream mee kunnen kijken (via de site van de parochie sintclemens.eu).
Pastoor David van Dijk. Hij kende al de term ‘geestelijk gehandicapte’, maar weet nu ook wat een gehandicapte geestelijke is (zijn eigen grapje). Als hij over de Reuselse markt loopt doet hij er meer dan een uur over om honderd meter af te leggen: niet door zijn handicap, maar wel omdat hij iedereen aanspreekt. Hij verwacht weer helemaal te herstellen maar slapen een bedstee? “Nee, dat nooit meer,” besluit hij.

Pastoor verbindt, maar valt wel uit de bedstee

Met een nieuwe, enthousiaste pastoor, kreeg de kerkgemeenschap in Reusel-De Mierden weer perspectief. Van pastoor David Van Dijk (45) werd veel verwacht, maar dit jaar kende hij wel een terugval (letterlijk).
In de monumentale sacristie van een van zijn vrienden in Groningen zou hij in de bedstee overnachten. Het leek hem wel een bijzondere ervaring, maar wat er midden in de nacht gebeurde weet hij nog steeds niet. Hij werd pas wakker toen hij uit de bedstee stuiterde. Met enorme pijn in zijn schouder meldde hij zich in het ziekenhuis, maar daar ging het helemaal mis, bij het terugzetten van de schouder in de kom brak er een stuk bot af. Toen kon hij zelfs zijn hand niet meer bewegen. Dit gebeurde amper een maand voor het moment dat zijn officiële installatie als pastoor van Reusel-De Mierden gepland stond. Na een aanloopperiode was hij zover om voor jaren de nieuwe herder te worden, maar dat moest even uitgesteld worden. Er volgde een periode van herstel en revalidatie en ook al heeft de installatie inmiddels in stilte plaats gevonden, hij kan nog steeds de hosties niet uitdelen.
Maar pastoor David van Dijk heeft er geen enkele moeite mee om assistentie te vinden. De vrijwilligers en zelfs diakens die eerder door zijn voorganger weggejaagd waren, keren nu stuk voor stuk weer terug. Zijn open houding en de ontwapende manier waarmee hij iedereen tegemoet treedt zal daar zeker aan bijdragen. Dat hij zo open en goed van vertrouwen is, is opmerkelijk want in zijn leven maakte hij al het een en ander mee dat soms nog in zijn dromen nog terugkeert (zoals een overval in een eerdere parochie).
Het leven van David loopt zoals het loopt of zoals hijzelf zegt: Het gaat zoals het gaat.
Van misdienaar onder schooltijd ging hij naar het seminarie tot hij in Reusel-De Mierden zijn eigen parochie kreeg. En met gevleugelde uitspraken zoals ‘Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat,’ wordt hij op handen gedragen.
Hij kende al de term ‘geestelijk gehandicapte’, maar weet nu ook wat een gehandicapte geestelijke is (zijn eigen grapje). Als hij over de Reuselse markt loopt doet hij er meer dan een uur over om honderd meter af te leggen: niet door zijn handicap, maar wel omdat hij iedereen aanspreekt. Hij verwacht weer helemaal te herstellen maar slapen een bedstee? Nee, dat zal hij nooit meer doen.