Regen, regen en nog eens regen
Het goede nieuws na al die regen: grondwaterstand weer op peil

November 2023


Het beekje de Reusel gaat over zijn oevers

Wie vroeger uit de bijbel las kreeg toch het gevoel dat het verhaal over de zondvloed verzonnen was. Maar wie nu naar buiten kijkt moet toch het gevoel krijgen dat het bijna zover is!
De regen die de afgelopen maanden viel werd in eerste instantie nog met blijdschap begroet, vooral na ene kurkdroge junimaand, maar inmiddels zijn veel mensen het beu. De boeren die nog aardappels in de grond hebben zitten niet in de laatste plaats. Kelders lopen vol en bomen en planten staan langdurig met de voeten in het water.
Een rondje in de omgeving laat zien dat het wel mooie plaatjes oplevert.
Het Panneven in Hooge Mierde wordt op de meeste plekken overwoekert door het pijpenstrootje. Dit gras, dat profiteert aan een surplus van stikstofneerslag, zorgt ervoor dat de ruimte waar dit ven moet liggen, jarenlang meer leek op een droge weide. Maar nu is dat wel even anders en is het ven in zijn volle glorie terug. De overvloedige regenval zorgt er in ieder geval voor dat er hier weer een ven is.
Even verderop in Lage Mierde ziet het er minder idyllisch uit. De riviertjes Raamloop en Reusel zijn onlangs zo ingericht dat ze bij regenval buiten de oevers kunnen treden. Door de velden langs het riviertje te verlagen ontstonden er overloop gebieden waardoor er meer water de bodem in kan trekken. Maar die bodem lijkt nu behoorlijk verzadigd.


Het Panneven is weer voor even een echt ven

Zo wordt er aan het Wellenseind gekreund door particulieren die een kelder hebben en die inmiddels vol water zien staan. De berekeningen die ervan uitgingen dat dit slechts één keer in de tien jaar voor zou kunnen komen kloppen niet óf de eerste van die tien jaar zijn nu aangebroken.
Om na te gaan hoe hoog de vloedweiden bij de Raamloop nu staan, lijken een paar regenlaarzen niet te voldoen, daarom nemen we de fiets voor een verkenning. Voorzichtig rijd ik over het nog nieuwe grindpaadje dat mij naar een bruggetje over de Raamloop leidt. In eerste instantie gaan enkel mijn banden door het water, voorzichtig gaan we veder.
Nu gaan ook de velgen kopje onder en het bruggetje is wel in zicht, maar toch nog op tweehonderd meter afstand. Nu zie ik al een deel van de spaken in het water verdwijnen en als ik de trappers ronddraai, gaan de schoenzolen al door het water. Om de voeten droog te houden probeer ik met telkens terugtrappen de fiets in beweging te houden zonder met de pedalen rond te gaan.
Met nog 50 meter te gaan komt het water tot aan de naaf van de wielen. Ik besef dat als ik nu stilval ik tot aan mijn knieën nat ben. Maar net op tijd weet ik het mooie bruggetje te bereiken en kan ik even stoppen om te genieten va het uitzicht. Want dat is het wel: wondermooi. Een bekende Nederlander sprak ooit: ‘elk voordeel heb z’n nadeel’, en die spreuk is hier zeker van toepassing.
Aan de andere kant van het bruggetje is er minder water en als ik even verder rijd is staat alleen nog een laagje water op het fietspaadje tussen Flaes en Goorven.
Ik rijd weer verder en moet even denken aan een weerspreuk van een bekende Brabander: Als het regent in november, wordt het kerstmis in december!
Of het nu afgelopen is met de neerslag? Wie zal het zeggen. De aardappels die in de grond blijven zitten zullen er ongetwijfeld voor gaan zorgen dat de patat weer wat duurder wordt, maar de zorgen over een te lage grondwaterstand zijn even naar de achtergrond. Net als de zorgen over het verdwijnen van het Panneven!