Herefords runderen en de oude pastorie

December 2020


Op het moment dat overal de kerststal staat, met daarin de os en de ezel, staat daarin ook een kribbe centraal waar jong leven zich aandient. Het is een verhaal dat al ruim tweeduizend jaar overleefd, maar hoe actueel kan het nog steeds zijn? Aan de oevers van de Raamsloop in Hulsel werd onlangs een bijzonder kalfje geboren. De moederkoe had eerder in de wei gelopen met enkel ossen, maar toch ontstond er ergens een kiem van leven. Was het een onbevlekte ontvangenis of toch de speling van moeder natuur?
Harrie en Marion van Vlerken woonden in Oerle, waar ze op een stukje weiland Herefordsrunderen hielden. Harrie had als boerenzoon nooit de kans gehad zijn vader op te volgen, maar in zijn hart klopte er toch een hart met liefde voor dieren en de natuur.
Toen hij en zijn vrouw Marion verliefd werden op een historisch pand in Hulsel (de pastorie, bouwjaar 1841) waren het weiland en de koeien verder weg dan ooit. Tot Harrie bij het biljarten in de plaatselijke kroeg de Hulselse boer Jansen ontmoette. Jansen had nog net een stukje grond over en het enthousiaste verhaal van Harrie over de Herefords maakte ook hem toch wel nieuwsgierig. Ze verdiepten zich samen verder in het ras en ontdekten dat deze runderen in het Reusel Beleven graasden. Ze konden een aantal koeien en een stier overnemen met het vooruitzicht om er komend jaar mee te gaan fokken.
Pril geluk
Maar terwijl de runderen nog maar enkele weken in de wei in Hulsel liepen, geloofde boer Jansen op een ochtend in december zijn ogen niet. Een van de runderen lag afgezonderd van de rest met bij zich een klein bewegend kalfje. Hij wreef nog eens goed in zijn ogen en ja: het was echt. Die koe had enkel toch het gezelschap gehad van een aantal ossen, wat was daar nou misgegaan?
Er ging meteen een belletje naar de oude pastorie en ook daar werd euforisch op het nieuws gereageerd. “Die koeien hebben toch samen met een aantal ossen in de weide bij het Beleven gelopen,” was ook de reactie van Harrie en Marion “Blijkbaar was er eentje toch net iets minder os dan verwacht, waardoor een van de koeien drachtig kon worden.”
Als Harrie nu samen met Marion gaat wandelen, is op één kilometer van hun woning de weide bij boer Jansen het vaste punt.  Ze zijn geen eigenaar van de runderen, maar voelen zich er wel erg mee verbonden. “Het zijn erg vriendelijke beesten,” legt boer Jansen uit. ,,Ondanks dat de stier tussen de koeien loopt is de kudde goed door ons benaderbaar, maar publiek graag wel achter de afrastering blijven,” haast hij zich te zeggen.
Het kleine kalfje steekt zijn witte kopje al enthousiast bij de moederkoe onder haar buikt en lurkt elk uur aan het uier. Fietsers en wandelaars over de Reuselsedijk kijken ook even de weide in, waar nu de grote stier waakt over zijn kudde. Het is pril geluk op een idyllisch plekje in De Kempe.