Wie wil er niet zijn eeuwige rust in herinneringsbos De Westrik?

Juli 2020


De kerkenslag, waarbij het Bisdom in hoog tempo een groot deel van zijn kerken sluit, heeft meer gevolgen dan dat de kerkgangers er voortaan weg blijven: wat te doen met alle begraafplaatsen bij die kerken? Een toenemend aantal burgers, in een ver verleden vaak gedoopt maar nu niet meer praktiserend katholiek, herkent zich niet meer in de kerk en wil er daarom ook niet meer begraven worden. Het was voor de inwoners van Biest-Houtakker reden om na te denken over de fase na hun eigen leven.
De Westerwijkstraat in Biest-Houtakker ligt er vredig bij en met de komst van een herinneringsbos daar, wordt deze rust nog meer versterkt. In een bosgebied van een halve hectare zijn veertien bomen geplant en staan er evenzoveel paaltjes waar een herinneringsbordje op kan komen. Op vijf van die paaltjes zijn de herinneringsbordjes al gemonteerd.
“Het idee om een herinneringsbos in te richten ontstond al enkel jaren terug,” vertelt Lennart De Graaf. “We vroegen ons af of er alternatieven voor het begraven bij de kerk waren en zo ontstond het idee om een eigen herinneringsbos aan te leggen. Als eerste hadden we behoefte aan iemand met inzicht hoe we dat aan moesten pakken, zo kwamen we bij dorpsgenoot Paul Meulemans die in het dagelijkse leven boswachter is.
Meulemans, boswachter in het Belgische Ravels, legt graag uit hoe hij tegen het project aankijkt. “Kijkend naar Biest Houtakker en omgeving, zijn er meerdere plekken waar we dit herinneringsbos hadden kunnen inrichten, maar het kleine bosje aan de Westerwijkstraat heeft veel voordelen. Zo ligt het relatief dicht bij de dorpskom en is het goed bereikbaar. Er moest wel veel oud hout, met name dennenhout, afgevoerd worden, maar met de herplant van nieuwe bomen krijgen we nu een gevarieerd bos terug.”
Biest Houtakker kent nog een middeleeuwse beheersvorm in de vorm van Regenten, die een aantal gronden, waaronder dat van het herinneringsbos, in eigendom hebben. Vanuit de stichting Wel Gement werd de aanleg van het bos opgepakt en deze stichting zal in de toekomst ook het beheer doen.
Afgelopen was het een drukte van belang in het kleine bos en met de onthulling van een informatiebord werd het bos voor geopend verklaard.
In het bos zijn mooie gravelpaden aangelegd en diverse bankjes geplaatst. Langs de paden staan veertien nieuwe bomen waar evenzoveel overledenen hun rust kunnen krijgen. Ze kunnen hun herinneringsbordje op een paaltje aanbrengen en er de as uit laten strooien. ,”We hebben vijf soorten bomen want niet iedereen voelt zijn familielid geassocieerd bij dezelfde boom,” legt De graaf uit. “Zo hebben we de beuk en de wintereik voor de robuuste types, maar er kan ook gekozen worden voor de esdoorn, de kastanje of een linde.”
Voor Lennart de Graaf is het herinneringsbos al voor de opening een bijzondere plek want zijn beide ouders, Theo en Net de Graaf, zullen er hun eeuwige rust vinden. “Zij hebben zich beiden jarenlang ingezet voor Wel Gement en daarom is het bijzonder dat zij hier hun rust vinden,” zegt hij.
Voor elke boom die geadopteerd wordt, word een eenmalige bijdrage van 500 euro gevraagd en zodra de veertien plekken vergeven zijn, willen we men concept ook op andere plekken in de nabijheid van het dorp uitrollen. Op dit moment krijgen de initiatiefnemers al veel positieve reacties, wat hun sterkt in hun initiatief.
Behalve dat het bos nu een plek voor dierbare herinneringen, is het een mooie plek voor iedereen die even de rust de bezinning zoekt.