‘Dromen zijn bedrog’, zong ooit iemand. Maar wat is een droom eigenlijk en wat gebeurd er? Waar komt deze onbestuurbare hersenactiviteit vandaan?
Ik probeer een tijd lang mijn dromen op te schrijven in de hoop er iets wijzer van te worden.

23 april 2020

Terug in de zorg

Ik loop op een gang en kom telkens voor mij nieuwe mensen tegen. Ik zie ze naar mij kijken en geef ze telkens maar de hand en stel mij zelf voor. ‘Ik kom hier tijdelijk ondersteunen,’ zeg ik erbij. Het gebouw ziet eruit als een verpleegtehuis en ik ga meewerken in de zorg. Bij de eerste activiteit al stel ik veel vragen. Ik wil veel leren en vooral veel mee aanpakken. We praten over de afstand die familieleden recent hebben moeten nemen door de quarantaine beperkingen. ‘Dat zal de familie van Aaken ook wel erg vinden’ zeg ik tegen de persoon die kort bij mij staat. Ik leg haar uit dat het een ouderpaar is die elke dag bij hun dochter op bezoek kwamen, maar die dat nu waarschijnlijk niet meer kunnen door alle beperkingen die er zijn. We lopen wat verder en warempel, daar zie ik de heer en mevrouw van Aaken zitten. Ik maak meteen een praatje met hen en vraag hoe het met ze gaat. Ik ben wel verbaasd hen hier aan te treffen. Na hen kort gesproken te hebben loop ik verder en ga weer aan de slag. Ik loop de hele dag met iemand mee en help waar ik kan. Het geeft mij een goed gevoel om zo weer iets voor mensen te kunnen betekenen, ook al zal het voor een korte periode en voor een beperkt aantal dagen zijn

NB:
Dit jaar stopte ik met werken in de zorg waar ik dat veertig jaar aan één stuk deed. Voor mijn gevoel was het niet klaar, maar wel goed om daar even niets te doen. Destijds begon ik ooit aan een zorgopleiding, met de intentie om breed inzetbaar te zijn. Ik liep stages in de psychiatrie, verpleeg- en ziekenhuis. Ik nam me ook voor om als gediplomeerde op veel verschillende plaatsen te werken, maar dat liep anders.
Ik begon in de psychiatrie, waar ik precies een jaar werkte. Het was een zeer leerzaam jaar, dat mijn zeker voor een stuk gevormd heeft. Daarna kwam ik terecht in de gehandicaptenzorg, ik verwachtte dat ook voor 1 of 2 jaar te gaan doen, maar dat liep anders: het werden er veertig!
Mijn voornemen om breed georiënteerd te blijven, liep dus wat anders. Nu ik mijn handen weer vrij heb, heb ik wel de mogelijkheid om weer terug naar dat eerste voornemen te gaan: dat streven om op meerdere plekken dingen te doen. Het is om die reden dat ik binnenkort ook daadwerkelijk start in een verpleegtehuis. Het is maar voor enkele maanden en 2 dagen per week. Ik wil op deze manier ook een bijdrage leveren aan de nood die ontstaan is door de Corona crisis,, die een extra appèl op zorgmedewerkers gedaan heeft