Dromen zijn bedrog, toch? Of zijn dromen altijd een afspiegeling wat er zich in jouw brein afspeelt? Een afspiegeling van jouw denken en daardoor een stuk van jouw leven. Met daarin verpakt de (vaak onbewuste) wensen en verlangens, vervlochten met ervaringen uit je eigen verleden. Ik merk dat als ik al mijn dromen de revue laat passeren, ik mijn eigen leven voorbij zie komen. Zo worden mijn dromen een aaneenschakeling tot mijn levensverhaal, gestuurd door een onbewuste activiteit: de dromen!
 
 
12 juni 2020
 
Het toneelstuk
 
Er staat een ronde keukentafel in de ruimte met enkele stoelen. Ik zit op een van de stoelen, maar wel een klein stukje bij de tafel vandaan. Zo’n drie anderen zitten dichter bij de tafel (waaronder Jo) en een persoon ligt languit op een bankstel. Op tafel ligt opnameapparatuur, zoals een camera en een microfoon. Er loopt één persoon rond die aanwijzingen geeft.
De personen om mij heen zijn bezig om een toneelstukje te spelen en dit op te nemen. De persoon die rond loopt is regisseur en opnameleider. Ik zit er enkel bij om een oogje in het zeil te houden, tevens ben ik daarbij figurant. Het is mooi om het geheel te volgen en tussendoor kan ik ook nog aan mijn eigen werk werken met een Ipad of laptop voor me. Het is een levendige boel aan tafel, waarbij mijn aanwezigheid nauwelijks opgemerkt en gedoogd wordt.
De volgende dag zitten we er weer in vrijwel dezelfde positie, alleen nu is er de opnameleider niet bij. De spelers moeten zelf de apparatuur bedienen en de microfoon ligt nu los op tafel.
Voor ze beginnen informeer ik of dat wel goed gaat, maar het gaat lukken denken ze.
Als ze enige tijd bezig zijn, zie ik een mooi wit autootje achterom rijden, ik zie meteen dat het Ineke is die achter het stuur zit. Ineke is hoofd van de voorziening en die komt vast kijken hoe het verloopt.
Als ze binnenkomt reageert ze meteen verbaasd wat ze ziet, maar ook enthousiast, zo enthousiast als zij is. Maar als ze begint te praten komt er ineens beweging uit een andere hoek van de ruimte. Daar staat een bed, ik had het tot nu toe nog niet opgemerkt. Een andere figurant steekt slaperig zijn hoofd boven de dekens, het is Willemien. ‘Jij ook al figurant?’ vraag ik.
 
Nb
Ineke was maar liefst 22 jaar mijn directe collega in de woonvoorzieningen waar ik werkte. Doordat we zo lang samenwerkten, kenden we ook het wel en wee van onze privestituatie goed. Ik heb enorm veel respect voor haar gekregen, zoals zij in het leven stond en de zaken benaderde. Altijd vanuit een positieve kijk, erg mooi.
Wat Willemien deed in die entourage, is onduidelijk.