‘Dromen zijn bedrog’, zong ooit iemand. Maar wat is een droom eigenlijk en wat gebeurd er? Waar komt deze onbestuurbare hersenactiviteit vandaan?
Ik probeer een tijd lang mijn dromen op te schrijven in de hoop er iets wijzer van te worden.


31 maart 2020

De prijsuitreiking

We staan dicht opeen, allen met het gezicht naar één punt gewend. Langzaam komt er beweging voor op het podium, eindelijk zal de prijsuitreiking beginnen. Er heeft zojuist een wedstrijd hardlopen plaats gevonden en aan de klassering wordt veel belang gehecht. Ik weet nagenoeg al hoe het gaat verlopen, ik weet immers hoe de wedstrijd verliep. Ik heb tot aan de finish bij de eersten kunnen blijven, ik kon alleen niet meer zien wat er vlak achter mij gebeurde. Omdat de starttijd mogelijk verrekend wordt met de eindtijd, kan dat nog wat verrassing geven.
Dan komt de grote leider het podium op en er klinkt applaus. In zijn handen heeft hij de prijzen die hij zo dadelijk uit gaat reiken. Ik zie het metaal in zijn handen blinken, wat zal het mooi zijn als je zoiets in ontvangst zou mogen nemen.
Hij begint om iedereen welkom te heten, waarna er een korte toespraak volgt. Hij heeft zelf nog geen enkel idee wie hij de eerste prijs gaat overhandigen, maar ik zie hem al voorzichtig naar zijn grote favoriet kijken. De jongeman die vrijwel altijd wint, hij gaat er natuurlijk vanuit dat die ook nu weer de eerste was. Op het moment dat hij moet horen aan wie hij die eerste prijs uit mag reiken, kijken hij verwachtingsvol naar de jury, die het oordeel moet geven. Als hij de naam van de winnaar hoort, kijkt hij verrast op. Wat? Heeft niet zijn favoriet gewonnen? Hoe is dat nu mogelijk?
Ik zie de hoofdprijs naar de jongeman gaan die ook nu weer vlak voor mij staat. Hij was het die mij voorging op de finishlijn en ik weet gewoon dat ik de volgende zal zijn die genoemd wordt. Die tweede prijs is voor mij en voor niemand anders. Op het moment dat de voorzitter de tweede naam hoort noemen door de jury, mijn naam,  kijkt hij nog meer verrast dan bij de eerste naam. Wat? Is zijn favoriet ook nog geen tweede ? Wat is hier in hemelsnaam gebeurd?
Ik lach stilletjes en terwijl ik een stapje naar voren doe om de tweede prijs in ontvangst te nemen, hoor ik het geroezemoes om me heen. Ik zie verbaasde blikken die lijken te zeggen ‘Hoe heeft ook hij die favoriet kunnen verslaan?’
Maar ik weet gewoon hoe het ging in de wedstrijd. Ik kon met de eersten mee en mede door een goede start konden we de grote favoriet verrassen en voorblijven.
Dit is de ultieme beloning van deze wedstrijd, maar ook van alles wat eraan vooraf ging


NB:
Op mijn veertiend merkte ik bij toeval dat hardlopen mij goed lag. Ik liep crosslopen, trimlopen en tal van wedstrijdjes, ruim 45 jaar lang. De afstanden wisselden en om prijzen was het in feite niet te doen, al leverde dat het soms wel wat op. Ik had iets waar ik mee boven de grijze middelmaat uit kon komen. Een vorm van bewegen die ook een zekere prestatie kon geven. Op 13 december 2015 was er een situatie zoals in mijn droom. Wil je er meer van weten? Lees dan bij sport- en reisverhalen het relaas van de Schaatsloop in Tilburg (Titel: opnieuw winst bij Schaatsloop Tilburg)