‘Dromen zijn bedrog’, zong ooit iemand. Maar wat is een droom eigenlijk en wat gebeurd er? Waar komt deze onbestuurbare hersenactiviteit vandaan?
Ik probeer een tijd lang mijn dromen op te schrijven in de hoop er iets wijzer van te worden.

17 april 2020

De managementtraining


Ik kom aanrijden op een stoffige zandweg en vraag me af of ik wel goed zit. Het weggetje waar ik over rijd, met een verhard fietspaadje er langs, ziet er uit als de weg naar D’n Bockenreyder. Net zoals bij het vakantiehuisje van Piet is ook hier een slagboom, die gesloten is. Voor de slagboom staan een aantal stoelen in de buitenlucht opgesteld. Hieruit maak ik op dat ik toch goed zit. Vrijwel tegelijk met mij arriveren er nog een aantal personen, ongetwijfeld mijn collega’s.
Zodra iedereen er is wordt ons verzocht op een stoel plaats te nemen en we krijgen een mapje met informatie uitgereikt. Er staat een persoon voor de groep die allerlei informatie over ons uitstrooit, ongetwijfeld een theorie die hij ergens in een opleiding opgedaan heeft.
Ik kan me maar moeilijk concentreren en blader eens door het mapje. Voor zover ik het op het eerste oog kan zien is het van een kaliber prullenbak als ik thuis ben. Ongetwijfeld goed bedoeld en zeer waarschijnlijk behoorlijk prijzig. Ik kijk om me heen en zie ook bij de anderen verveelde gezichten. Toch blijven we allen zitten, braaf met het mapje in handen. Ik hoor de persoon voor de groep zeggen ‘en dan gaan we dadelijk over dat fietspad een wandeling maken.’
Nu veer ik op want volgens mij ken ik hier de route. De man ziet mijn reactie en vraagt of ik iets wil zeggen. ‘Ja, dan kunnen we via het Goor naar D’n Bockenreyder,’ zeg ik.
‘Nee, dat zie je verkeerd,’ zegt de man. ‘We zijn nu op een andere plek en komen dus ook ergens anders uit als we die weg volgen.’
We bakkeleien er nog even over, maar dan laat ik de man in zijn wijsheid, mijn overtuiging blijft ook.


Nb
Ik volgde in mijn werk door de jaren heen tal van management traingen. Enerzijds leer je soms dingen over jezelf, waardoor je met meer zelfkennis dingen anders kunt doen. Anderzijds vind ik het vaak een makkelijke manier van de bestuurders in de organisatie om dingen te bereiken. Door niet zelf voor de groep te gaan staan, maar er andere bedrijfskundig gestudeerden op los te laten. Meestal heeft het maar kort of een zeer beperkt effect merk ik. Vaak draait het om een legitimering van wat men toch al uit wil voeren. Zo maakte ik een organisatieverandering mee die wel een jaar lang werd voorbereid in maandelijkse sessies. Ideeën werden opgehaald, genoteerd en gerubriceerd. Toen het eindresultaat daarvan werd vertelt kwam er totaal iets anders uit de hoge hoed. Er kwam iets uit, wat nog nooit door ook maar één persoon genoemd was. Maar goed, de bestuurders konden zeggen dat ze iedereen bij het proces betrokken hadden….