‘Dromen zijn bedrog’, zong ooit iemand. Maar wat is een droom eigenlijk en wat gebeurd er? Waar komt deze onbestuurbare hersenactiviteit vandaan?
Ik probeer een tijd lang mijn dromen op te schrijven in de hoop er iets wijzer van te worden.

13 mei 2020

De bus

Als ik aan kom lopen staan de twee bussen waar we vandaag mee op pad gaan, al klaar. De eerste personen die meegaan, komen al aanlopen en ik haast me om iedereen zijn plekje te wijzen. Het is het jaarlijkse uitstapje en ik heb een leuke route uitgezet. Nu nog even erop toezien dat iedereen er is, iedereen zijn plekje heeft en dat duidelijk is wie er gaat rijden.
Vandaag is het al een bijzondere reis omdat twee deelnemers, Ton en Elke, 25 jaar getrouwd zijn. Doordat het net vandaag hun feestdag is, zijn zij toch wel de speciale gasten.
Er komt een man op mij toegelopen, die zich voorstelt en zegt dat hij de opdracht heeft om vandaag als chauffeur mee te helpen. Oké, wel handig, want dan is een van de chauffeursposities al bezet. ‘Ga maar naar een van de bussen en installeer je maar,’ instrueer ik. De deuren van de bussen staan open en de eerste deelnemers gaan er naar binnen om hun plaatsje te vinden. Ik loop van de ene bus naar de andere om te kijken of alles goed verloopt. Ik wil er oog op houden wie er in de stoelen vooraan gaan zitten, omdat er meestal wel mensen zijn waar iets mee aan de hand is, waardoor ze vooraan moeten zitten. Als ik in de eerste bus kijk, zie ik dat Ton en Elke al meteen vooraan in de eerste twee stoelen zijn gaan zitten. Natuurlijk, dat is logisch, het is ook hun feestdag vandaag en ik laat het maar zo. Dan meldt zich Luc, een ervaren begeleider en hij vraagt welke rol ik voor hem in gedachten heb vandaag. Omdat hij overal veel ervaring in heeft en ook kan chauffeuren, stel ik hem voor dat hij ook achter het stuur plaats neemt. Hij vindt het een goed idee en loopt naar een van de bussen om te kijken of de chauffeursplek nog vrij is. Even later komt hij terug en meldt dat de chauffeursplek al bezet is. O ja, er was er al een, pak dan de andere bus maar. Intussen lopen de bussen vol en ik merk dat ik nog veel te doen heb. Is de route duidelijk, hebben beide chauffeurs hetzelfde navigatiedoel en is iedereen wel aanwezig? Intussen heeft er zich nog iemand gemeld die wil rijden, maar de chauffeursplekken zijn al bezet. Ik stel hem voor dat hij nu maar even achteraan gaat zitten en dan onderweg kan kijken of er wellicht een van de chauffeurs een keer wil wisselen. Ik kijk nog een laatste keer in beide bussen en besef dan dat ik geen lijst heb gecontroleerd wie er allemaal ingestapt zijn. Maar de tijd dringt nu en de chauffeurs starten de bus maar. Oké, rijdt maar aan, wenk ik. Ik wil het nu ook niet meer op gaan houden.

Nb
Het bijzondere in deze droom was de rol van Ton en Elke. Ik was gisteren precies 25 jaar terug hun begeleider. Ze woonden al enkele jaren zelfstandig en kwamen bij mij met de vraag of ze nu ook mochten trouwen en kinderen krijgen. Slik. Daar sta je dan als begeleider. Midden in de maatschappij, maar ook met een maatschappelijke rol. Wetende hoe moeilijk het is om die rollen in het leven inhoud te geven en hoe moeilijk dat zal zijn als je ook nog een beperking hebt. Allereerst kwam het trouwen. Ik ben met ze in gesprek gegaan en heb beide ouders erbij betrokken. Er kwam uit dat het mogelijk was als er genoeg randvoorwaarden ingevuld waren, daar heb ik samen met hen voor gezorgd. Op 12 mei 1995 was ik hun ceremoniemeester en alles verliep perfect, ze hadden de mooiste dag van hun leven.
Daarna kwam de vraag voor een kind weer naar boven. Ik ben met ze in gesprek gegaan en gevraagd of ze het Foster Parents plan kenden: ik heb hen erover verteld en ze werden de ‘ouders’ van Maria in Peru. Maria haar foto stond bij hen op de kast met de kleertjes aan die zij eerder opgestuurd hadden.
Ze waren het gelukkigste stel van de hele wereld.
Gisteren, op hun feestdag die door Corona niet gevierd kon worden, heb ik ze gebeld. Ze waren nog steeds gelukkig samen, vertelde Ton. De foto van een inmiddels volwassen Maria, stond er nog steeds in hun huisje, er stond er zelfs een van een kindje naast.