Allemaal met de auto mee

Ik ben voor mijn werk in de zorg bij een team waar veel ondersteuning nodig is. Iedereen praat door elkaar heen en cliënten schreeuwen om aandacht. Ik ben er even binnen en kan met wat instructies weer enige orde en structuur aanbrengen, Ik heb alleen niet veel tijd om te blijven. Ik loop verder, moet daarbij en stukje door de buitenlucht, op weg naar mijn volgende afspraak. Er wordt tegen een raam geklopt en er wordt gewenkt. Ik zie diverse andere coaches, allemaal collega s en ook nog mensen van de administratie. Als ik naar de deur loop, komen ze allemaal naar buiten. ‘Je bent net op tijd,’ hoor ik hen zeggen. ‘O, waar gaan we naar toe dan? Ik krijg te horen dat er een begrafenis is in Oisterwijk, waar we met zijn allen verwacht worden. Robert, die daar bekend is, roept nog ‘Allemaal rechts vooraan in de kerk gaan zitten.’
We lopen gezamenlijk naar het parkeerterrein om te carpoolen, daar zie ik Cor staan bij een bijzonder voertuig. Cor is goed bekend met voertuigen, hij is zijn hele leven al chauffeur. De laatste jaren is hij daarbij de vaste vervoerder bij een dagbestedingsproject. Met zijn borstelige snor en zijn rustige stem, nodigt hij mij en anderen die bij mij lopen uit, om in te stappen. Zijn voertuig ziet er bij de zitplaatsen uit als een boot. Elke zitplaats heeft een apart compartiment. Je zit daar echt ruim en comfortabel. Er zitten al zeker een stuk of acht personen in en er zijn nog enkele vakjes leeg. Er komen nog meer collega s aanlopen en Cor wenkt ze ook naar zijn voertuig. Als iedereen aan boord is kunnen we vertrekken, ik maak alvast de gordel vast. Intussen praten we met elkaar over zijn boot, want bij nader inzien lijkt het daar meer op. Mocht de zee onstuimig zijn, dan zitten we hier in ieder geval veilig en goed verankerd. De andere voertuigen om ons heen starten de motoren en beginnen te rijden, ook Cor doet dat. We zijn onderweg. Ik kijk in de verte naar het gebouw met daarin het team waar ik eerder vanmorgen was. Bij mijn vertrek had ik nog gezegd dat ze me mochten roepen als het helemaal vastliep. Dat kan ik nu niet meer waarmaken. Maar goed, het is niet anders. De gebouwen verdwijnen langzaam uit het zicht en Cor staat inmiddels achter een groot rond stuur. Als een stuurman aan boord die zijn mensen wegloodst

Nb
Ik werkte jaren als coach in teams en herken daar dat ik bij hen kwam voor hulp, orde of structuur. Cor is een van de personen die ik daarbij ontmoete, altijd de vriendelijke goedlachse chauffeur. Ik maakte eenmaal iets mee met hem (wat niet terugkwam in deze droom). Cor kwam spullen afleveren op een locatie en wou de goederen met de lift naar de eerste etage brengen, toen de lift vast kwam te zitten. Hij heeft daar het resterende deel van de dag gezeten, tot er een monteur was gearriveerd om het op te lossen. Terwijl heel de omgeving om hem heen in paniek was, bleef hij rustig. ‘Ik kon verder toch niks doen,’ was zijn commentaar.