Piet Brouwers werkte vanaf zijn vijftiende op Rustoord


Oktober 2023



Rustoord is al honderd jaar een bijzonder pand aan de weg van Esbeek naar Lage Mierde

Op weg van Lage Mierde naar Esbeek word je al snel omsloten door het groen van De Utrecht. Dit natuurgebied bestaat al 125 jaar en het Rustoord is daar al ruim honderd jaar een vertrouwd rustpunt. Nu dit statige pand weer een nieuw leven tegemoet gaat met een nieuwe eigenaar, is het ook interessant om terug te blikken. In deel 1 van deze terugblik: Piet Brouwers (80) werkte er vanaf zijn 15-de in het onderhoud en de tuin.


Piet Brouwers kijkt met een goed gevoel terug op het werken op Rustoord

Vanuit Esbeek fietste de toen nog jonge Pietje Brouwers elke dag naar de ambachtsschool in Bladel. Geboren op een van de Vier Winden was hij verknocht en bekend met De Utrecht, maar toen hij meteen na het behalen van zijn diploma als timmerman gebeld werd door Rustoord verraste hem wel. Men zocht een allround klusjesman en Pietje ging maar wat graag in op deze uitnodiging. “zo reed ik daar al op mijn 15-de op een grasmaaier rond, verwisselde de lampen en als het binnen drukker was moest ik daar helpen met de tafelschikking.” Piet Brouwers tikt dit jaar nog de 81 jaar aan. Bekenaren kennen hem als leider van de voetbal of gewoon als gezellige Piet. Maar oud-werknemers van Rustoord kennen hem vooral van de klusjes daar en zijn vrouw Lenie die hij later meebracht, want ook zij vond emplooi op het statige rusthuis. “Ik kwam op Rustoord in plaats van Kees Wijten die met pensioen ging,” begint Piet zijn terugblik. “Het was het jaar 1957 en Piet Braat was er de beheerder. De gasten waren vooral afkomstig van verzekeringsmaatschappij De Utrecht, waar het grote landgoed nog steeds zijn naam aan ontleend.” Standen “De heer en mevrouw Braat stonden ver boven ons,” weet Piet zich nog te herinneren. “Dat veranderde met de komst van Lieneke en Otto Bouter. Zij waren meer van ons gewone mensen. Dat was ook een mooie tijd, waarbij er veel verbondenheid was met de inwoners uit Esbeek. Als de harmonie ging dauwtrappen was Rustoord een van de eerste haltes.” Piet had intussen zijn handen vol aan het onderhoud van het gras en de paden, ook met de heide aan de voorzijde van het gebouw. Ook waren er veel lekkages vanwege de loden afvoerbuizen. “In het begin dat ik er kwam waren er wel 35 gastenkamers, later werden die samengevoegd en werden ze grote en luxer. De gasten speelde vaak Jeux de Boules op de paden tussen de heide.” Maar ook al had Piet het druk met het onderhoud, hij was en is nog steeds, gecharmeerd door het gebouw. “Het heeft veel uitstraling en het is ook erg degelijk gebouwd,” stelt hij. “Daarom is goed onderhoud zeker de moeite waard en door dit onderhoud heeft het gebouw al zo lang kunnen overleven.” Toen in de beginjaren zeventig ook Lieneke Bouter vertrok (haar man was eerder al overleden) bleef Piet er nog enkele jaren. De heer de Groot werd de nieuwe beheerder, maar Piet merkte dat die niet de opgebouwde kwaliteit in stand kon houden. Daarom besloot hij in 1976, na negentien jaar Rustoord, verder te kijken. Hij werkte enkele jaren bij De Toren op De Utrecht, waarna hij in de interieurbouw terecht kwam. Zo kwam zijn timmerdiploma uiteindelijk toch nog uit de verf. Als Piet nu met zijn vrouw aan de keukentafel zit, komen de verhalen en de foto’s van weleer al snel weer op tafel. Dan ziet Piet weer de cameramensen van de NCRV die daar opnames kwamen maken omdat Piet deelnemer was aan Spel Zonder Grenzen. “Bij een hardlooptest bleek ik daar talent voor te hebben, waardoor ik geselecteerd werd als deelnemer voor Hilvarenbeek. We moesten er hard voor trainen, maar het was een erg leuke tijd. Dat ook het Rustoord hierdoor op tv kwam was van de ene kant bijzaak, maar van de andere kant ook wel bijzonder.” Nadat Piet en Lenie vertrokken bij Rustoord, bleven ze het wel en wee er wel volgen. Ze zagen het gebouw enkele jaren geheel leeg staan en daarna beheerd worden door de politie (zonder gasten). Ook toen Ad de Bruin het weer een nieuw leven gaf, kwamen ze er weer als gast over de vloer. “Dan zag ik daar de mooie lampen in de eetzaal, dat zijn nog steeds dezelfde,” weet hij. Binnenkort deel 2 van de terugblik op Rustoord: Lieneke Bouter voerde ruim vijftien jaar het beheer over Rustoord.