Her einde van café van Grinsven
Maart 2020
Als over enkele weken in Hooge Mierde het oude café van Grinsven gesloopt wordt, verdwijnt er niet alleen een monument uit het straatbeeld. Met het verdwijnen van dit oude café gaat ook een stukje nostalgisch café leven uit de vorige eeuw ter ziele.
Guus van Grinsven (55) zag een groot deel van zijn leven zijn moeder Laurence achter de bar staan. In de 70 jaar (!) dat ze er als barvrouw de scepter zwaaide, veranderde er veel om het café heen, maar binnen in de kroeg bleef alles zoals het was. De rode kleedjes op tafel, de bruine houten bar en de vierkante tafeltjes.
De boerderij van de familie Schellekens aan de Kuilenrode in Hooge Mierde, is ruim een eeuw oud en net als met meerdere boerderijen uit de vorige eeuw, werd er uitgebreid met een café en een winkel. Gus en Kee Schellekens die er ooit startten, hoefden het caféwerk niet lang alleen te doen, want in hun gezin had dochter Laurence er snel veel affiniteit mee. Nadat ze haar man had leren kennen kreeg het voor altijd de naam café van Grinsven.
“Het café leven en voor zover ik me herinner ook nog de winkel die moeder dreef, ging 7 dagen per week door,” zegt Guus. Moeder was altijd in de weer voor haar klanten die ze meer als gasten zag, enkel eerste kerstdag waren we gesloten. Ze nam de bestellingen voor de winkel op en stond achter de toonbank. Als de cafébel klonk liep ze door naar de bar en of we nu naar school gingen of er vandaan kwamen, er werd altijd in café en winkel gewerkt.”
Laurence pakte de dingen in haar café steeds op haar eigen manier aan. Als er een feest was, kookte ze persoonlijk voor de hele meute, het liefst met wild op het menu want haar man was jager. Er kwamen altijd veel Belgen over de vloer, die er hun sterke drank kwamen halen en hun pintje drinken. De vrouwen legden een kaartje en de mannen biljartten er. Maar één keer per jaar was er een hele dag feest in de bar en kregen alle klanten die kwamen gratis eten en drinken: dat was de 18-de augustus, de dag dat Laurence jarig was. Ze deed dan een dag lang nog meer haar best dan anders en liep het vuur uit haar sloffen om alle gasten van dienst te zijn!
Met Hooge Mierde kermis wamen er een paar sterke dorpsgenoten om het biljart te verplaatsen. Een orkestje speelde dan tot diep in de nacht en er werd gedanst en geproost.
Maar als er herinneringen over café van Grinsven opgehaald worden, gaat het ook over de voetballers die er tot begin zeventiger jaren hun kleedruimte hadden in de garage van het café. Het was dan de hele zondag volle bak en de voetballers deden iets terug door Laurence te helpen bij de bediening. Er stonden zinken wasbakken op een bank klaar waar de voetballers zich na de wedstrijd konden wassen en hoe spartaans het er ook aan toe ging, het pilsje na de wedstrijd smaakte nergens beter dan daar.
Hooge Mierdenaar Cees van Gool weet nog veel uit de tijd dat de voetballers er kind aan huis waren. “Ja, dat waren mooie tijden”, zegt hij. “Op enig moment liep het in het eerste elftal niet goed met Piet Jansen, door ons Pietje Bekker genoemd. Hij moest eens goed toegesproken worden, we wilden dat in het café doen. Daar was het echter druk, waardoor we in de keuken bij Laurence wilden gaan zitten. Helaas zaten daar ook al anderen, waardoor de slaapkamer de enige mogelijkheid was die over bleef. Hier was nog de oude bedstee van Kee Schellekens en daar op de rand van die bedstee werd Pietje stevig bijgepraat. Hij beloofde beterschap voor zijn ruwe spel, maar helaas was het maar voor één wedstrijd. Hij kon zich in het vuur van het spel niet beheersen en werd alsnog geschorst.”
Laurence waste nog lang de shirtjes van de club en nadat de voetballers hun eigen kantine kregen, kwamen er de leden van loopgroep de Dorpslopers over de vloer. Zij vonden er al net zo’n warme thuishaven als eerder de voetballers.
Laurence overleed enkele jaren terug, sindsdien staat het café leeg, de winkel verdween er al eerder. Guus heeft nog veel herinneringen aan het oude gebouw, maar hij weet dat alles een keer ophoudt, ook het bestaan van café van Grinsven.