Het begon met de paardenhandel, nu vroeg het bed uit
Piet en Mieke van der Heijden maakten in vijftig jaar veel mee.

November 2024



Elk jaar in november is er in Hedel de paardenmarkt. Maar wat doe je als je als twintig -jarige daar een paard koopt wat enkele uren later overgekocht dreigt te worden door een Eerselse schoone? Het overkwam Piet van der Heijden, nu is de paardenkoper van toen, al vijftig jaar zijn Mieke.
,,Dat het met paarden begon is wel opvallend,” blikt Piet terug. ,,Paarden zijn nog altijd mijn lust en  mijn leven, ik heb er nu nog twee die onder het zadel gereden worden.”
Piet van der Heijden was de oudste van vijftien kinderen in een Hulsels gezin. Hij pakte al op jonge leeftijd mee aan, op de boerderij, van het ophalen van de melkbussen tot het verzorgen van het vee. Vijftien kilometer verder groeide Mieke Paridaans in Eersel op, niet toevallig ook op een boerderij. Het was de gezamenlijke passie op een paardenmarkt die zorgde voor de eerste ontmoeting. ,,Haar bod van destijds was echt te laag en ik heb het paard dan ook niet verkocht,” lacht Piet. ,,Maar toen we elkaar daarna tegenkwamen bij de dancing van Gotte in Reusel, hadden we wel een gespreksonderwerp. Het is daar dat de verkering begon.”
Samen bouwden ze een mooi nieuw huisje in Hulsel en na een tussenstop in de lokale pastorie nog eentje in het buitengebied. Daarna kwamen ze in Lage Mierde terecht en onlangs hebben ze dat dorp ingeruild voor Hooge Mierde waar ze nu op het erf van hun zoon in een mantelzorgwoning wonen.
Piet ging op 21-jarige leeftijd als postbode werken en dat werd ook weer zijn lust en zijn leven. ,,In de beginjaren stonden de mensen me bij de brievenbus op te wachten,” weet hij nog. ,,Dat kwam niet op de laatste plaats omdat ik ook de AOW uitbetaalde. Ik moest destijds nog een eed afleggen voor dat beroep en als postbode telde je mee. Hoe anders is dat nu. Op 61-jarige leeftijd moest ik eruit en als je kijkt hoe nu de post rondgebracht wordt: daar wordt ik niet vrolijk van. Het mooie beroep van weleer is er gewoon niet meer.”
Maar ook al stopte Piet als postbode, stilzitten was aan hem niet besteed en hij begon met het bezorgen van kranten, waaronder ook het ED. ,,Ik sta nu zes dagen per week om half drie in de ochtend op en kom pas zes uur later weer thuis zegt hij. Zijn bezorgronde met zes verschillende kranten brengt hem tot over de Belgische grens waar nog veel Nederlanders wonen.
,,We hebben het nu zo goed als we het nog nooit gehad hebben,” zegt Mieke. ,,Vakanties waren nooit besteed aan ons, ik heb altijd veel op de kinderen en nu nog op de kleinkinderen gepast.” Als ze dat vertelt wordt het ook even stil want ze knokte zich ook succesvol terug na een ziekteperiode.
Hun gouden bruiloft vierden ze een maand terug op het erf waar ze nu wonen. Hierbij konden ze met al hun familie, vrienden en kennissen terug kijken op een mooie tijd. Op hun drie kinderen en zeven kinderen zijn ze meer dan trots. ,,En vergeet vooral de schoonzoon en twee schoondochters niet,” meldt Piet. ,,Ook die brengen ons veel vreugde.”
In Reusel-De Mierden waren er afgelopen jaar 49 Gouden bruidsparen, die kwamen gisteren (donderdag 28 november) op uitnodiging van burgemeester van de Ven in De Reuselse Kei bijeen om er samen bij stil te staan.