Miet van Kemenade kan een eeuw terug kijken
‘Veul verse groente uit d’n eigen hof dan worde vanzelf oud’

Juni 2024


Reusel – Twee bankjes voor de zussen Anneke en Miet dicht bij elkaar, hoe mooi kan het leven zijn.
Miet van Kemenade Van der Zanden vierde met al haar kinderen en (achter)kleinkinderen gisteren (zondag 2 juni)haar honderdste verjaardag, maar eigenlijk had ze heel Reusel wel uit willen nodigen.
,,Van hard werken is nog nooit iemand dood gegaan, ik had altijd verse groenten uit mijn eigen hof. Als je het daarbij laat wordt je niet ziek en kun je oud worden,” verklapt ze haar geheim om oud te worden.
Als ze zich in de Mariahof in Reusel beweegt, gaat dat veelal nog lopend achter een rollator. Ze kent de mensen in haar omgeving nog en was de afgelopen weken vooral bezig om iedereen uit te nodigen voor haar verjaardagsfeestje. Dat werd dan ook meteen een bijzonder feest met bezoek van burgemeester Annemiek van de Ven. En die kwam niet met lege handen, want kort voor haar bezoek was er een eigen eeuw-bankje voor haar geplaatst. Het bankje is vanuit de Mariahof te zien en staat dichtbij dat van haar vijf jaar oudere zus Anneke, die in 2019 de eeuw vol maakte. ,,Als ik straks op mijn bankje zit kan ik zo naar de woning in de Marialaan kijken waar ik lang gewoond heb,” zegt ze.
In de honderd jaar dat Miet al leeft zag ze veel om zich heen gebeuren. Als twintigjarige moest ze binnen blijven toen de Duitsers en daarna ook de Engelsen weg trokken bij de bevrijding van Reusel. Al vanaf haar veertiende werkte ze in een Reuselse sigarenfabriek en in het weekend moest ze thuis de koeien melken. Maar zij weet ook nog hoeveel handwerk er was in de huishouding, zoals het wassen met de roefel.
Nadat ze in 1947 met Frans van Kemenade trouwde was het de eerste jaren nog pionieren. Woningen waren er niet, daarom woonden ze de eerste jaren in een kippenhok nabij de boerderij van haar ouders.
Later kregen ze hun eigen woning en met de geboorte van haar kinderen kreeg ze het steeds makkelijker.
Miet hield van een nette omgeving en alles in en rond huis werd steeds volgens een vast stramien bijgehouden. Maar vanaf 1982 moest ze dat wel alleen doen, want haar man overleed al op zijn 58-ste. Ze ging vol goede moed verder met het leven en bleef altijd optimistisch. ,,Dat optimisme is er nog steeds,” zegt haar dochter Doret. ,,Ze zag veel om haar heen wegvallen en is nog maar de enige uit het grote gezin van in totaal elf kinderen over. Gelukkig voor haar kwam er veel voor in de plaats, zoals vijf kinderen, tien kleinkinderen en maar liefst negentien achterkleinkinderen.  Al in 2003 mocht ze op de foto als oudste van vier geslachten.”