terug in de tijd:

Samenloop geeft hoop

ED mei 2014

Reusel- Onder de 600 deelnemers aan de ondersteuningsactie ‘Samenloop voor Hoop’ waren enkele tientallen kankerpatiënten: de survivors. Zaterdagmiddag 16.00 uur klonk voor hen het startschot en met een imponerende eerste ronde gingen ze de 24-uurs wandeltocht van start.

“Dit is echt een kippenvel moment,” zegt Marian Peijs. “Ik kreeg vijf jaar terug met kanker te maken en eigenlijk wil ik nooit in de picture staan. Vandaag voelt dat voor één keer anders. De ziekte trof niet alleen mij, maar ook mijn man en drie kinderen. Ook zij leven altijd mee en zijn er vandaag bij.”

Yvonne van Mook (links) was in 2014 één van de initiatiefnemers van de eerste Reuselse Samenloop voor Hoop. In 2017 gaan ze op herhaling

Hetty Jansen heeft nagenoeg een zelfde verhaal. Zij kreeg zestien maanden terug met de gevreesde ziekte te maken. “Ik heb geknokt voor wat ik waard ben, maar je voelt je vaak zo machteloos. Vandaag wordt er geld voor het KWF bijeen gesprokkeld, maar meer nog voel ik ook de verbondenheid. Dat geeft een ongelofelijke steun.”

Op het atletiekveld van AVR’69 was de 500 meter-ronde de rode draad van de 24-uurs actie. Wandelaars wisselden elkaar af en muziek hield hen op de been.

“Machteloosheid,” zegt Yvonne van Mook (25). “Dat is wat ik voelde toen mijn moeder de diagnose kanker kreeg. Ik wilde iets doen, maar wist niet wat. Samen met mijn zus en nog twee vriendinnen hebben we het initiatief genomen. We hadden niet kunnen vermoeden dat ‘Samenloop voor Hoop’ zoveel teweeg zou brengen.”

Als Yvonne op het terrein om zich heen kijkt, ziet ze enkele honderden wandelaars op baan. De 600 deelnemers lopen 24 uur lang in estafettevorm.

“De afstand is niet het enige doel,” vult Anouk Adams (26) aan. “het gaat vooral om de steun naar elkaar toe.”

“Ik vind het ongelofelijk dat er mensen zijn die zoiets moois opzetten,” zegt Marian Peijs. “Als Survivors worden we in de watten gelegd. Iedereen die zich hier inspant, doet dat voor een van ons. Het geeft een steuntje in de rug waar we enorm blij mee zijn.”

Op een stil plekje langs de ronde zit mevrouw van Rooij uit Bladel. “Mijn man verloren aan die rotziekte, nu treft het mijn broer en mijn oudste dochter,” zegt ze met een traan in haar ogen.

Als s avonds de duisternis als een deken over de lopers valt,  zit ze er nog. Langs het parcours worden enkele duizenden kaarsen ontstoken voor een imponerende kaarsenceremonie. De lopers krijgen fakkels in hun handen en samen gaan ze de donkere nacht in.

“De totale opbrengst is nog niet bekend,” zegt Yvonne van Mook aan het einde van het evenement. “Toch weten we dat dit evenement veel winnaars opgeleverd heeft. De survivors krijgen de steun die ze verdienen en ze weten nu vooral dat ze hun strijd niet alleen hoeven te strijden.Samen staan we sterk.”