Wim van Doormaal en Peter Timmermans, masters van L’Achouffe

De kabouterbier-tocht der tochten

Ardennen, 8 augustus 2010

Nevel trekt vanuit het dal omhoog en laat langzaam maar zeker een groene heuveltop zien. Op de top heerst een bedrijvige drukte op een vroege augustus ochtend. Fietsers rijden af en aan, gespannen gezichten van ATB’ers die zich opmaken voor hun marathonwedstrijd: De marathon van Aschouffe.

Voor de vijftigers Wim van Doormaal en Peter Timmermans is het rijden van een serie Ardenner marathons een doel op zich geworden nadat Wim al in 2009 proefde aan het zoet van de overwinning. In de master-2 klasse was het hem gelukt om de serie van vier Ardenner klassiekers als beste in zijn categorie te voltooien. Het gaat in dit geval om de marathons van Theux-Malmedy-Waimes en Achouffe).

Ook al ontstond er in de afhandeling van 2009 nog wat geharrewar over een of andere malloot die zijn geboortedatum verkeerd had ingevuld: Wim stond dat jaar boven op het podium en de mooiste beker in de Master-2 klasse was voor hem.

Het succes wordt al een jaar lang op alle bikerfeestjes verhaald en de status van deze overwinning groeit per keer dat erover verteld wordt.

Voor de blussende biker uit de Baarsgroep Peer Timmer (Ofwel Peter Timmermans) lonkte het eremetaal en het schavot. Als het hem zou lukken om Wim te volgen hoefde hij maar één maal zijn wiel eerder over de meet te drukken om eeuwige roem te verwerven.

Zo kon het gebeuren dat de twee vrienden in een augustusweekend naar de Ardennen afreisden. Op dezelfde heuvels waar 65 jaar terug de slag om de Ardennen nog werd uitgevochten vond nu een andere battle plaats: de slag om Achouffe.

De zoete smaak van kabouterbier.

Wie er precies op het idee gekomen is om in het kleine gehucht Aschouffe een brouwerij te bouwen is niet bekend maar feit is dat hij er staat. Er wordt een uniek biertje gebrouwen dat zijn eigen liefhebbers kent: de Schouffe. Er is een blonde en een donkere variant en het edele vocht geproefd hebbende: er kan nauwelijks een goede trappist tegenop.

Het is geen verrassing dat de brouwerij de grootste (waarschijnlijk enige) sponsor van L’Achouffe is. Het symbool van het bier en de ATB-tocht: een oude kabouter.

Na een overnachting op de camping bij Peer en zijn vrouw, toog Wim in de vroege ochtend naar het zestien kilometer verder getrokken startstreep.  Peer bivakkeerde al wat langer in  de regio en hij had Wim gelokt met het mooie weer en de faarie omgeving. Het tweede kon Wim beamen maar al tijdens zijn eerste nacht in de Ardennen regende het pijpenstelen en wist hij dat het voorbij was met het goeie weer.

Bij de start van de 90 kilometer marathon trokken de eerste wolken over, het zouden nog lang niet de laatste zijn.

Samen met een kleine tweehonderd liefhebbers doken de vrienden die ochtend de nevel in, glibberend van de groene hellingen af, op weg naar succes. Kort voor de start wisten ze zich op de plaatsen vier en vijf van het Master-2 klassement. Succes in de rangschikking kon komen van afmeldingen of opgave van een van de concurrenten vóór hen.

Toen het startschot klonk keek Peer nog even of hij bekenden kon ontdekken onder de vijf toeschouwers die de moeite getroost hadden om naar de start op de lokale bergtop te komen. Helaas, het mocht niet zo zijn. Slechts één andere landgenoot had zich de moeite getroost om de Chouffe te bedwingen.

De twee vrienden hadden afgesproken om tijdens de tocht zoveel mogelijk bij elkaar te blijven om onderweg nog wat leuke dingen aan elkaar te kunnen vertellen.

Het deelnemersveld lag al snel ver uit elkaar en de twee Baars Bikers vervolgende gestaag hun tocht.

Bij een stop na 40 kilometer wedstrijd, ze hadden toen precies 2,5 uur op de fiets gezeten, waren de twee Diessenaren verrast om toch twee supporters aan te treffen (anders was dit stukje er niet gekomen).

Natuurlijk, je moet er iets voor doen om aan je verhalen te komen, in dit geval was het een kwestie van een korte vakantie combineren met het supporten van onze vrienden.

Na de inwendige mens goed versterkt te hebben vervolgden Peer en Wim weer hun weg. Het zachtjes regenen was inmiddels overgegaan op een serieuze bui die de rest van de dag het groen van de heuvels nog groener maakte. Helaas voor de bikers veranderde het de mooi paden in een modderpoel waardoor het glijden en glibberen werd, vooral in de afdalingen.

Rond 14.00 u in de middag, Peer en Wim waren toen 4,5 uur onderweg met nog 1/3 van hun tocht te gaan, werden echt alle sluizen open gezet. De temperatuur daalde en een venijnige blik maakte zich van de bikers meester. Bij een technische afdaling ging Peer vol op zijn kokosnoot, het mag een wonder heten dat hij veerkrachtig weer opstond en zijn tocht vervolgde.

Peer daarover later: ‘Ik had het geluk dat ik bij het klimmen steeds net iets over had, dat had ik bij het dalen weer nodig. Omdat Wim net iets sneller daalde had ik daar steeds mijn handen vol aan’.

De laatste tien kilometer van de marathon werd het echt een slijtageslag. In de verte klonk de muziek al op de groene heuveltop waar de eindstreep getrokken was, Het bier van de Chouffe vloeide al rijkelijk voor de snelle finishers maar onze vrienden konden daar niet aan denken. Voor hen was het halen van de finish die dag het hoogst haalbare,

Peer vroeg zich af hoe zijn vriend er toch in geslaagd was om hem naar deze monsteronderneming te lokken, Wim vroeg zich af of hij na zo’n zeven uur wedstrijd niet het klassement uit handen had gegeven.

Terwijl de eerste modder van het gezicht geschraapt werd maakten de rekenmeesters zich op om de einduitslag van de marathonreeks bekend te maken. Alle potentiële prijswinnaars stonden gespannen te wachten tot hun naam afgeroepen werd. Helaas, dat zou niet gebeuren.

Er bleek iets mis gegaan te zijn met het verwerken van de totaaltijden waardoor de einduitslag niet bekend kon worden gemaakt. Het podium bleef derhalve leeg.

Wim had inmiddels uitgerekend dat hij de derde plaats zou hebben veroverd, de definitieve bevestiging daarvan moet later nog komen.

Terwijl de kabouters knipogend aan de Schouffe nipten pakte onze Baars Bikers hun spullen bijeen en togen weer naar huis en haard, in dit geval ook hun lieftallige echtgenotes die weer smachtend op manlief gewacht hadden.

De marathon van Asschouf. Het lijkt een lieve kabouterberg maar in het echt is hij veel kwaadaardiger.

Misschien dan toch maar beter dat biertje proeven?