Pastoor Hulskorte uit Reusel ziet afscheid als een tijdelijk afscheid.
Wim Hulskorte, nijmegenaar van geboorte, kwam uit een gezin met 9 kinderen. Hij was de vijfde in de rij en net als zijn broers werd hij misdienaar in de parochie waar hij opgroeide. In het lager onderwijs en later op het Canisius college in Nijmegen kwam hij veelvuldig in contact met de fraters die ook daar hun invloed in het onderwijs en op de vorming van de jeugd hadden. De tijd na de oorlog was een bewogen tijd en toen Hulskorte zijn keuze bekend maakte om in te treden bij de Jezuïten werd dat als een normale keuze beschouwd. Het was een tijd dat veel jonge mannen hun roeping volgden en reeds drie jaar later werd hem gevraagd of hij er iets voor voelde om naar Indonesië te gaan om daar voorgoed te blijven. Het was 1952 en Nederland had er net zijn koloniale verleden met een oorlog afgesloten. Hulskorte had er vertrouwen in dat de pollitieke en de religieuze zaken goed te scheiden waren in dat land en het was geen drempel voor hem om er naar toe te gaan.
Eenmaal in Indonesië had Hulskorte een byzondere ontmoeting met de oud-bisschop van Jakarta. Het was een ontmoeting die hij zich op de dag van vandaag nog herinnerd omdat de monseigneur indruk op hem maakte. Het was Mgr Willekens, een oud-Reuselnaar en Hulskorte kon toen nog niet vermoeden dat diens geboorteplaats later de plek zou worden waar hij het priesterschap uit zou oefenen.
Het voornemen om voor altijd in Indonesië te blijven kwam niet uit doordat hij na 3 jaar last kreeg van zijn gezondheid. Het leven in de tropen eiste zijn tol en Hulskorte reisde weer terug naar Nederland.
Vokolare beweging
Weer terug in zijn geboorteland begon hij op het secretariaat van het Nederlands lithurgisch centrum. Als jongeman was hij nog steeds op zoek naar een levensdoel en zo kwam hij in contact met de Vokolare beweging. Het was een beweging die in Italië ontstaan was in de veertiger jaren toen een aantal gelovigen tijdens hevige bombardementen op het einde van de oorlog onder doodsangsangst hardop gingen lezen uit de bijbel. Het evangelie bood hen kracht en de moed om door te gaan en te overleven en het was voor de betrokkenen als een vuurhaard die over hen heen kwam. Ze droegen hun inspiratie uit en de Vokolare beweging ging een eigen leven leiden bij een aantal gelovigen binnen de Katholieke kerk.
Zowel priesters als leken voelen zich nog steeds geïnspireerd door de beweging en in Baak (nabij Doetinchem) zijn nog regelmatig bijeenkomsten met gelijkgezinden.
Pastoor Hulskorte was er onlangs op het st Pieterplein in Rome ook nog persoonlijk getuige van dat de huidige paus Johannes Paulus de beweging van na de oorlog en vooral de rol van de leken daarin een inspiratie noemde voor anderen.
Het had Hulskorte geïnspireerd om verder zijn roeping te volgen. Het was inmiddels 1967, een roerige tijd waarin de seminaries gesloten waren. Hulskorte besloot in Nijmegen theologie te gaan studeren en deed er enkele jaren later zijn doctoraal, waarna hij in 1974 tot priester gewijd werd door mgr Bluyssen.
Priester in Reusel
De eerste jaren was hij kapelaan en in 1978 werd hij pastoor in Nijmegen in de Verrijzenisparochie. In 1989 kwam er een parochiele herindeling en verdween Hulskorte zijn werkterrein: Het was hierdoor dat hij in aanmerking kon komen voor pastoor in de Reuselse parochie maria ten Hemel-opneming. Zijn voorganger daar, pastoor Schakenraad, ging met emeritaat en Hulskorte kwam in zijn plaats.
Op het moment dat bisschop Bluyssen Hulskorte vroeg voor het ambt in Reusel moest deze even diep nadenken: Reusel, waar kende hij dat van ? Het enige dat hij zich van het dorp herinnerde was de eerdere ontmoeting met mgr Willekens en voor de rest trad hij de parochianen blanco tegemoet.
In de 9 jaren van zijn priesterschap leerde hij de Reuselse mensen kennen als een volk die veel gevoel heeft voor ‘gemeenschapsgeest’. Familiebanden beteken veel voor de mensen, hetgeen de pastoor vooral merkte bij begrafenissen: Kwam hij in Nijmegen doorgaans zo’ n 100 mensen tegen in een begrafenismis, in Reusel is het vaak een veelvoud daarvan.
Het heeft de 67 jarige priester in Reusel verheugd dat er nog relatief veel kerkelijke leven en kerkelijke aktiviteiten zijn. Als voorbeeld noemt hij de kinder-oudervieringen en het frekwente kerkbezoek van zijn parochianen. “Reusel is het enige dorp in de kempen dat elke morgen een woord-communie dienst heeft en ‘s avonds een eucharistie viering.” Daarnaast ontmoette de pastoor in zijn Reuselse tijd veel mensen die een bijdrage leverden door hand en spandiensten te verlenen zoals de flora- en de poetsgroep. Door het geven van volwassen catechese werden ook volwassenen geïnspireerd om hun bijdrage in het kerkelijk gebeuren te blijven leveren. De her-oprichting van het jongerenkoor in 1990 en de nieuwe opzet voor de Eerste H.Communie en het H.Vormsel waren hoogtepunten voor de pastoor net als de viering van 100 jaar kerk in Reusel met de Historisch optocht.
Mensen zijn zelf kerk
Pratent met pastoor Hulskorte gaat het begrip kerk niet alleen over het gebouw dat centraal in Reusel staat en binnekort in de schaduw van het nieuwe gemeentehuis zal komen. Hulskorte vindt het nog altijd belangrijk dat de mensen zelf betrokken blijven bij alles wat er in en rondom de kerk gebeurd. Hij vindt dat het dan niet alleen om praktische zaken moet gaan. Ook de pastorale taken van leken ziet hij als een goede ontwikkeling.
Opvolger
De 39 jarige priester A. Verest is de opvolger die de Reuselse parochianen als pastoor zullen ontmoeten. Op 1 juli zal hij als pastoor worden benoemd en op 20 september zal hij officieel worden geïnstalleerd. In de pastorie zal Verest zijn voorganger Hulskorte nog vaak tegen komen omdat deze daar voorlopig blijft wonen. “Ik ken Verest nog doordat hij als student bij mij in Nijmegen in woonde,” zegt de scheidende pastoor die in Versest ook een aanhanger van de vokolare beweging weet.
HW 2000