Willem en Marie Vervoort briljanten echtpaar
ED augustus 2014
Bladel – Als Willem Vervoort (91) na 65 jaar huwelijk met zijn Marie terug kijkt, doet hij dat noodgedwongen alleen. Marie, de liefde van zijn leven die hij al in 1943 ontmoette en met wie hij in 1949 trouwde, woont gescheiden van hem in een verpleeghuis. Zelf huist hij enkele honderden meters van haar vandaan in een aanleunwoning.
“Het is niet anders,” zegt hij berustend. “We hebben het Briljanten feest eerder deze week nog wel samen gevierd. Ons Marie geniet daar van, maar ze heeft er niet al te veel weet van.”
Als Willem Vervoort terug kijkt op de 65 jaar met zijn Marie begint hij bij de twee brieven die hij afgelopen week kreeg. “Een van de Koning en Koningin en een van de Commissaris van de Koning,” wijst hij trots.
Trots is Vervoort ook op de weg die hij met zijn Marie afgelegd en de sporen die ze samen nagelaten hebben.
Het jonge paar trouwde in Kruisland in West-Brabant, maar Willem had nog wel de nodige overredingskracht nodig om Marie mee naar Bladel te krijgen. Daar kon hij van de Maatschappij van Welstand een boerderij huren, maar marie zag dat het leven in Bladel er zeker 25 achter liep.
“Wij kwamen van de klei en hadden al stromend water in huis,” zegt Willem. “In Bladel was het erg primitief en kwamen we aan een zandweg op Ter Vorsel, ver van de bewoonde wereld.”
Nadat Marie ingestemd had om mee te gaan, startten ze samen hun gemengde bedrijfje. “We bewerkten de grond en waren veel op elkaar aangewezen,” zegt Willem. “De buren hielpen ons enorm vooruit. Het was een groepje protestanten temidden van het Katholieke Bladel. Het leverde de buurt in elk geval de bijnaam ‘protestante Hoef’ op.”
Willem zag in de loop der jaren de zandwegen rond Bladel verhard worden. Het oude parochiehuis moest wijken voor een nieuwe gemeentehuis en zelfs de weg naar Reusel werd een betonweg.
Op de kruising van die weg met de Bredaseweg waren toen nog geen stoplichten. Toen een van hun zonen er verongelukte zette Willem zich persoonlijk in om die geplaatst te krijgen. Nu is die kruising niet meer zonder verkeerslichten voor te stellen.
Willem kijkt nu vanuit zijn zorgwoning uit op diezelfde weg en ziet het verkeer en het leven aan zich voorbij trekken.
Dagelijks zoekt hij zijn Marie op, om haar nog even wat warmte en nabijheid te brengen.
De boerderij die ze samen ooit startten en verder uitbreidden, werd enkele keren verplaatst, nu zet een kleinzoon het als rundveebedrijf voort. Het voortbestaan van dit bedrijf vervult Willem met trots.
Trots is hij ook op de protestante enclave die hem en zijn Marie altijd bleven steunen. In deze gemeenschap vierden ze afgelopen zondag ook hun 65 jarig huwelijk.
De vier zonen, elf kleinkinderen en de drie achterkleinkinderen waren er uiteraard ook bij.
