Wendy van der Zanden droomt van Olympia
Broer en zus spartelen naar de top
Trompetter Kempenland 2007
Je hebt een passie, het geeft je een doel. Op bezoek bij mensen uit de regio die vanuit hun passie de uitdaging aangaan. Grenzen worden opgezocht en soms gepasseerd, waar liggen de drijfveren en tot hoever wil iemand gaan?
In huize Van der Zanden in Moergestel staat het hele ritme in het teken van het zwemmen. Zoon Mike (20) en dochter Wendy (19) behoren bij de top van het Nederlandse zwemmen. Mike heeft een lichte fysieke beperking en valt in de lichtste categorie gehandicaptensport terwijl hij ook ooit in de reguliere categorie bij een NK op het podium stond. Wendy zwom onlangs samen met o.a. Marleen Veldhuis Nederlandse records op estafettes tijdens het NK. Ze was in 2006 sportvrouw van de gemeente Oisterwijk en nu is ze opnieuw genomineerd. Mike mag nu niet meedoen aan die contest, het lot van zijn A-status als Olympiër.
Maar wat moet je doen om dit te bereiken en tot hoever wil iemand gaan?
‘Tien keer per week trainen ze in Eindhoven bij hun club PSV’ zegt vader Van der Zanden. Tot het moment dat Mike zijn rijbewijs haalde waren beide ouders verantwoordelijk voor het logistieke deel naar de training. Een retourtje Eindhoven is al gauw 64 kilometer: welkom in de wereld van de lange baan.
’We gingen net als ieder ander kind op zwemles, voor mij gold dat er geen alternatief zoals voetbal achteraan kwam,’zegt Mike. Hij toonde zich al snel watervlug en ook zijn één jaar jongere zus liet zwemonderwijzers versteld staan van haar mogelijkheden. Al op jonge leeftijd waren ze beiden lid van de zwemclub in Oisterwijk waar Marielle Vugts zag dat deze twee talenten daar niet zouden blijven. Teveel mogelijkheden.
Maar met een Olympisch jaar voor de deur, wat zijn mogelijkheden dan waard? Is Mike met zijn A-status (Athene 2004, bronzen plak op 17-jarige leeftijd op de 100 vrij) al verzekerd van deelname aan de Paralympics die vanaf 6 september in Beijing plaats vinden?
En heeft Wendy kans om zich nu al voorbij de haarscherpe limieten te zwemmen of zal ze zich vooral op Londen 2012 moeten richten?
Top
Voor de blauwe ogen doen ze niets voor elkaar onder, Wendy oogt wat gracieuzer met haar atletische gestalte. Helder kijkt ze de wereld in, wetend dat daar niets weggegeven wordt. Voor elke seconde sneller moet er geknokt worden. En pijn geleden.
Na de middelbare school, die ze afrondde op de LOOT-school St Joris Eindhoven, ging ze in die stad fysiotherapie studeren. Soms is het zwaar om het te combineren, vooral bij stages waarbij ze lang niet altijd op vrijstellingen kan rekenen. Dan is het slapen-trainen-studeren en verder niets. Uitgaan? ‘Wij kennen dat niet, missen het ook niet,’ zegt Mike. Beiden zeggen in koor het ook niet te missen. ‘Alle contacten die we hebben rond het zwemgebeuren bieden ons alles wat we maar willen,’ zegt Wendy. ‘Behalve dat uitgaan veel tijd kost zou het ons ook beperken. Daar komt nog bij dat we sneller vatbaar zijn voor infecties wat altijd ongelegen komt’.
In een hoek van de kamer bij de Van der Zandens staat de ingelijste lauwerkrans van Mike uit 2004. Wendy kijkt er af en toe naar, waarna de dagelijkse realiteit er weer snel is. De Olympische limieten zijn in het Nederlandse zwemmen super scherp. ‘Ik moet met mijn tijden bij de beste acht van de wereld zijn voor een nominatie,’ zegt Wendy. ‘Zou ik in België wonen dan zou ik zo mijn koffers naar Beijing kunnen pakken’.
De realiteit is er in huize Van der Zanden altijd weer snel. Op tijd naar bed voor de training de volgende ochtend, op weg naar weer zoveel baantjes in de Tongelreep. De training bestaat voor 2/3 uit watertraining en ook de krachtopbouw krijgt de nodige aandacht.
‘Maar niet zoals ze het in Amerika aanpakken,’ grijnst Mike. ‘Daar is het stompen stompen stompen. Het is een orthodoxe manier van nog meer uren trainen, zoals Inge de Bruijn het ook aangepakt heeft.
Wendy zit bij haar club PSV in de trainingsgroep van Marcel Wouda, waar ze het super naar de zin heeft. ‘Natuurlijk kijk ik vaak naar de vier topzwemmers waar Jacco Verhaeren mee traint maar dat is dan ook absolute wereldtop.’
Naast Pieter van de Hoogenband en Marleen Veldhuis trainen ook Mitja Zastrov en Inge Dekker met Verhaeren in een exclusieve topgroep die slechts uit die vier zwemmers bestaat.
Binnenkort vindt het EK langebaan in Eindhoven plaats en Wendy zou er graag schitteren op haar favoriete afstanden, de 100 en 200 meter rugslag. Ook op de 100 en 200 vrij kan ze aardig uit de voeten. ‘Alleen, al de Nederlandse top is super sterk op dit moment waardoor de limieten super scherp zijn,’ weet ze.
Bij de jongste Nederlandse kampioenschappen (korte baan) in Amsterdam zwom Wendy 2.12.15 op haar favoriete 200 rugslag. Op de 100 vrij tikte ze na 56 seconden aan als onderdeel van het winnende clubestafette team. Ook op de dubbele afstand, de 200 vrij doet ze met 2.00.52 aardig mee, het leverde haar individueel een bronzen plak op, nadat Inge Dekker er een Nederlands record neerzette. In het 200-estafette team behaalde ze goud met opnieuw een scherpe tijd: 2.00.87.
De 100 rugslag viel er individueel in het water door een diskwalificatie, in estafette verband kwam ze tot 1.02.71 waarmee ze met haar team won. Individueel zou die tijd nog brons opgeleverd hebben.
Voor Wendy zijn de limieten nog iets verder weg maar als de huidige progressie zich voort zet heeft ze er alle vertrouwen in. ‘De sfeer bij de ploeg is goed en het klimaat om te presteren uitstekend,’ weet ze. Ook voor haar kan het een kwestie zijn van pieken, op 17 januari zal duidelijk zijn of ze opnieuw gekroond zal worden tot sportvrouw van de gemeente Oisterwijk