De mooiste watervallen in drie etappes
Met het ingaan van de laatste week zijn we nog steeds in Buon Ma Thot, provinciestadje bij de grens met Cambodja. Het verhaal van deze dag wordt verteld door Quang. Hij is dertig jaar, komt uit de buurt van Hanoi. Pas getrouwd, heeft een baby van 4 maanden. Hij rijdt op zijn brommertje wat rond en moet hier en daar wat afleveren. Aan zijn stuur hangen enkele V-snaren die hij even verderop moet bezorgen. Als hij 2 argeloze wandelaars die op een kaartje staan te turen ziet hij zijn buitenkans. Wij hadden ons deze en de vorige dag al verbaasd hoe weinig de mensen hier de Engelse taal beheersen. Quang wel, hij is een man van de wereld, zo vindt hij zelf. Geinteresseerd kijkt hij met ons mee, we zijn op dat moment op zoek naar de derde waterval. ' Seven and a half km, zegt hij meteen.' I wil bring you,' zegt hij.
We kijken elkaar aan, we weten dat het inderdaad 15 km op en neer is en daar heben we te voet de tijd niet meer voor. Later die middag gaat ons vliegtuig naar Ho Chi Min city (Saigon) dus wat doen we. Okay. How much money for two passengers? Quang blijkt een taai onderhandelaar. Na wat heen en weer praten en afdingen komen we een prijs overeen en hij zet Wil voor zich en mij achterop. Eerst moet hij nog langs het benzinestation, een km terug. Ik merk meteen dat de banden niet hard genoeg staan maar ja, let je daar nog op met een mooi waterval voor je?
Even later zijn we dan op weg. We hebben eerder die ochtend al de watervallen van Dray Sap gezien en zijn op zoek geweest naar die van Dray Nur.
Mooie natuur, kletterend water, schitterend gewoon. We zien de paden van de Ho-chi Minhtrail waar de Vietcong mensen en goederen naar het zuiden vervoerde. Grote tropische bomen, bananen en koffieplanten daar tussen in. Het is ruim dertig graden en door de hoge vochtigheidsgraad gutst het water van ons voorhoofd.
De rit naar de laatste waterval duurt per brommer een kwartier. Het moet een koddig gezicht zijn geweest, gelukkig hebben we daar geen fotos van. Drie man op een klein brommertje, hij ragde met 40 km langs de gaten in de weg. We passeerden nog een controle en toen hoorden we het al in de verte. Weelderig groene lagunes passerend zagen we al het opspattende water. Schitterend. Quang wees ons een paadje dat we konden volgen. We klauterden nog een afdaling naar beneden en kwamen tot aan het water.
foto: Quang
Later namen we afscheid van Quang, zijn foto hoort bij dit verhaal.
Weer terug in de city, na een busrit van een uur, hadden we nog tijd over om lekker even te niksen voordat we naar de airport vertrokken. Met propellervliegtuigje duurde de vlucht slechts 45 min. Op de airport hadden we al snel de koffers en ja, daar is dan Saigon. Metropool van nog meer brommers. Op weg naar An An2 hotel.
IN Saigon aangekomen zien we weer veel, vooral veel tegenstellingen. Een verlamde man (foto) sleept zich met zijn verlamde lichaam over de grond. Hij gaat een drukke straat over, auto's en brommers krullen zich om hem heen. Even verderop verrijzen diverse nieuwe grote gebouwen waar hard aan gewerkt wordt. Oud en nieuw, rijk en arm bij elkaar.
HW