Vrouwen in actie bij brandweer

En dan ineens heb je niets meer.

Hilverbode december 2003

Je bent lid van de vrijwillige brandweer en dan gaat je pieper af. Meteen kijk je naar het adres dat weergegeven wordt: is dat even schrikken als je je eigen adres ziet. Het overkwam afgelopen week Jan Goutsmits uit Lage Mierde. Slechts één dag voordat hij zijn woning wilde betrekken om er te gaan wonen ging deze in vlammen op. Weg nieuwe woonstekje en weg toekomstplannen.Voor de nieuwelingen bij de vrijwillige brandweer De Mierden was de brand wel een buitenkansje: voor hen was het ‘t eerste serieuze bluswerk dit jaar. Onder hen de eerste twee vrouwelijke brandweerlieden.Lange tijd waren vrouwen taboe bij de brandweer in Reusel-De Mierden. De spuitgasten konden zich absoluut niet voorstellen dat dit zware bluswerk ook door een vrouw gedaan kon worden. Dan werd er nog niet eens gesproken over de hulp bij aangrijpende gebeurtenissen zoals bij verkeersongevallen.

Afgelopen week bewezen de vrouwen hun mannetje wel degelijk te staan bij hun eerste grote klus.  Marion Dortmans en Marjan van Limpt, beiden uit Lage Mierde kwamen in actie bij de boerderijbrand aan de Hoenderhoek. Eerder dit jaar begonnen ze samen met Ellen Hendrikx uit Reusel aan de cursus die hen op moet leiden tot brandweervrouw.

Serieuze werk.

Direct nadat vorige week donderdag de piepers afgegaan zijn bij de vrijwilligers, spoeden zij zich naar de brandweerpost in Lage Mierde. Jan Goutsmits zat als een van de eersten in de brandweerauto en als eerst arriverende bevelvoerder kwam hij automatisch op die stoel te zitten. Toen er nog vijf manschappen meer waren moest er overlegd worden: Goutsmits werd wijselijk van de bevelvoering afgehaald omdat het zijn eigen huis betrof. Toen bleek dat het om een boerderij ging schaalde John Meulenbroeks de brand op naar ‘middelgrote brand’, de standaardprocedure bij een boerderijbrand. De brandweerpost in Reusel werd daardoor ook gealarmeerd en met gillende sirenes ging het vervolgens naar de Hoenderhoek, 500 meter van de post Lage Mierde vandaan.Op de plaats des onheil aangekomen bleek daar weinig meer te redden. Ad Priems was er als Officier Van Dienst al gearriveerd en had zijn eerste analyse al klaar. Het beschermen van de belendende panden kreeg van het begin af voorrang omdat de brandende boerderij zelf niet meer te redden was.

Zweet en tranen.

Een zwarte veeg achterlatend, wist Marion Dortmans het zweet van haar voorhoofd. Pfff, dit hadden we inderdaad voor ogen op het moment dat we ons aanmeldden bij de brandweer. Wel vervelend dat er achter elke brand ook een drama schuil gaat maar ja: daar is weinig aan te doen.” De bevelen vliegen al snel in het rond en elke teamlid, brandweerman of brandweervrouw doet zijn best om te redden wat er te redden valt. Als na drie uur de slangen weer opgerold worden blijft enkele een rokende puinhoop achter. Voor Marion Dortmans en Marjan van Limpt laat de brand een grote indruk achter. Ze ervaren al bij hun eerste klus hoe belangrijk de evaluatie na afloop kan zijn. “We liepen alles wat er gebeurden en hoe er gehandeld werd nog eens door met alle manschappen en de politie,” zo kijkt Marjan van Limpt terug. “Hier leer je meer van dan van welke oefening ook.”En het vervolg? ‘Nou, hopelijk niet maar door te blijven oefenen hopen we wel voorbereid te zijn mocht het weer nodig zijn om uit te rukken.