Van oktober 2015 tot december 2019 vertelde ik maandelijks live een verhaal voor publiek in het Kempisch uurtje. Dat Kempisch uurtje, met daarin die verhalen, zijn digitaal terug te vinden op de website van kempen tv.
HW

Toon Coolen ontmoette de Paus
 
November 2019
 
 
 
Iedereen heeft zo zijn eigen drijfveren en doelen in het leven. De een wil boer worden en de ander gewoon een lieve vader of opa. De een wil de politiek in en de ander wil de paus ontmoeten.
Het mooie van ons mensen is misschien wel dat we zo verschillend zijn, dat maakt ons ook kleurrijk.
Maar zijn er ook mensen die boer, opa. Gemeenteraadslid en gelovig tot de paus zijn? Iemand die ook nog dirigent is van het plaatselijk koor en mee liep bij gilde en de harmonie?
Ik keek hier in Lage Mierde om mij heen en vond er in de hele geschiedenis van het dorp maar eentje die hieraan voldeed: Toon Coolen. Ofwel Tuntje Coolen, zoals iedereen hem noemde.
Toon werd in Lage Mierde geboren, op de hoek van Mispeleind en Neterselsedijk, als een van de tien kinderen van Driekske Coolen en Maria Vingerhoets.
Toon keek al op jonge leeftijd goed om zich heen en werd lid van de jonge- boerenstand. Hij droomde grote dromen, ook al bleef hij altijd klein van stuk. Hij was een trouw kerkganger en fantaseerde in zichzelf van ontmoetingen met de kerkelijk leiders. Maar ook al waren drie van zijn zussen non geworden, verder dan de eerste kerkbank kwam hij niet. Of toch?
Al op jonge leeftijd hield hij van dansen en ging maar wat graag met de meiden aan de zwier. Zo ontmoette hij Reuselse Cato van de Laar, maar hij had het nog zo druk met van alles: voor serieuze verkering had hij geen tijd. Of ze daarop kon wachten?
Twee jaar na hun eerste ontmoeting kwam hij zijn belofte na en kwam opnieuw langs, nu om ze mee te nemen naar de Neterselsedijk.
Hij zette daar niet alleen de boerderij voort, hij bouwde ook aan zijn eigen gezin. Maar Toon wilde altijd verder kijken en bouwde ook mee aan zijn dorp. Hij was actief lid en bestuurslid bij de jonge boerenstand en later de boerenbond. Werd lid van de gemeenteraad bij de partij Lage Mierde.
Als er tegenwoordig over moeilijke thema’s wordt vergaderd in de Raad, wordt er nog wel eens terug gedacht aan de raadstijd van Tuntje Coolen. Hij praatte niet alleen mee over de moeilijkste thema’s, maar gaf elke raadsvergadering ook nog even door waar de straatlampen kapot waren.
Vanuit de Raad kreeg hij zitting in het stadsgewest Midden Brabant en hij was een vurig pleitbezorger om de Mierden bij een herindeling in de richting van Tilburg te trekken. Hier kreeg hij voor één keer niet voor elkaar wat hij wilde want ze gingen samen met Reusel.


Toon met de pastoor (vd Hurk) en het bestuur van de boerenbond: Frans Paridaans, Toon Verdaat, GeertJansen (Job) en Piet van Rijthoven

Maar Tunte ging wel gewoon verder, zoals hij altijd verder ging. Zijn gezin groeide en hij ging ook nog buiten de deur werken. Hij werd lid van de plaatselijke harmonie, waar hij de bariton bespeelde. En liep mee als vlagdrager bij het Gilde. Hij dirigeerde later nog het ouderenkoor en altijd bleef zijn hunkering naar de kerk. Alle pastoors had hij al eens ontmoet, en ook de boerenbond-Pater van de Elsen was een persoonlijke vriend van hem geworden, maar daar bleef het wel bij.
Maar toen kon hij zich via zijn zus aanmelden voor een reis naar Rome. Hij twijfelde geen moment. “Kom op To, dit is onze kans. Dichter bij God komen we nooit meer. Ze reisden met de bus naar Rome en hij stond met open mond op het Pieterplein. Hij zag dat er de volgende dag een dienst was die ze bij konden wonen, “daor gan we naor toe To,”zei hij. Hij zorgde dat hij er op tijd was, zodat hij in de voorste bank plaats kon nemen.
Toen de geestelijke de sint Pieter in kwam om de dienst te leiden, wist hij niet wat hij zag, het was de Paus zelf die de voorganger was. Tuntje kneep zijn vingers blauw van het bidden en hij keek de kerkvorst de hele dienst recht in de ogen.
Na het laatste belsignaal bleef hij nog even in de bank zitten en het onvermijdelijke gebeurde. Voordat de paus de kerk uitliep, kwam hij naar de voorste bank toe. Hij stak zijn hand uit en schudde Tuntje hartelijk zijn hand. Tuntje had zich altijd al ingebeeld wat hij op zo’n moment zou doen. Zou hij de paus iets durven vragen of vertellen? Hij droeg zoveel liefs, maar ook zo veel leed mee in zijn hart. Zijn enige zoon die hij door een noodlottig ongeval af had moeten geven of alle goeie werken die hij in zijn leven gedaan had.
Maar terwijl hij de hand van de kerkvorst nog voelde, kwam er niet meer dan ‘Aangenaam Monseigneur, ik ben Tuntje Coolen from Mierd’ over zijn lippen.
De foto die van dat moment gemaakt werd, sierde tot aan zijn dood de schouw in zijn huis. Aan het einde van zijn leven moest hij nog To afgeven, met wie hij zestig jaar lief en leed gedeeld had. Hij liet vijf dochters, 17 kleinkinderen en een handvol achterkleinkinderen na. Maar veel meer nog dan dat, liet hij de gedachte na wat je met elkaar kunt bereiken als je samen werkt aan een betere toekomst.

Toon als muzikant

Daarom is Tuntje Coolen, ook al is hij er zelf niet meer, voor ieder van ons een groot inspirator, voor nu en altijd.
Dit verhaal is op 24-11-2019 live vertelt in het Kempisch uurtje. De opname is later terug te zien op www.kempentv.nl onder kempisch uurtje 2019/december