Met Peterbilt terug uit Canada
Ton van Herk knapt oude vrachtwagen op
Trompetter Kempenland 2006
Afgelopen jaar won hij de eerste prijs in de Reuselse lichtjesstoet met zijn oude vrachtwagen die hij met zo’n 200 meter aan lichtslangen opgetuigd had. Maar voor Ton van Herk(54) mag het altijd mooier zijn. Afgelopen maand ging hij helemaal naar Canada om daar een originele <I>Peterbilt<I> vrachtwagen op de kop te tikken. Een glimmend vrachtwagenmonster met een dubbelassige aandrijving. Twee chromen pijpen die een enorm zwaar geluid uitstoten. De Peterbilt is voor Ton van Herk het ultieme en het was hem absoluut waard om er ver voor te gaan. De komende tijd is hij nog bezig met het afhandelen van de faciliteiten om de vrachtauto officieel geregistreerd en gekeurd te krijgen maar hij twijfel er geen moment aan dat dit gaat lukken.
Zijn ogen geknepen tot spleetjes. Kort geknipt haar, T-shirt en korte broek. Als Ton van Herk naar de glimmende kolos kijkt die thuis naast zijn huis geparkeerd staat, ziet hij telkens weer nieuwe details. Met een poetsdoek in zijn achterzak weet hij al precies hoe zijn vakantie van dit jaar eruit gaat zien. ‘Poetsen, poetsen, en nog eens poetsen,’ glimlacht hij. En Ton hoeft het opvrijwen van al het chroom aan zijn grote bolide zeker niet alleen te doen. Zijn vrouw Annemie helpt hem graag mee, net als zijn zoon en dochter.
‘En als we zin hebben om er een paar dagen tussenuit te gaan dan stappen we in en zijn weg,’ zo wijst de chauffeur met een grijns naar de grote slaapcabine. ‘Zo groot als een kleine caravan’…
Dromen
Het leven op de grote wielen heeft altijd al een speciale aantrekkingskracht op Ton van Herk gehad. Al vanaf zijn zestiende zit hij <I>op de vracht<I> en in zijn vrije tijd is het niet veel anders. Hij knapte veel oude tractoren op en ging al van truckshows af waar hij zijn ogen goed de kost gaf. ‘Altijd had ik die gedachte dat ik zelf nog eens ooit zo’n kolos kon besturen. Die uitstraling, dat geluid. Prachtig.
Toen Ton bleef dromen over grote wielen en glimmende monsters begreep zijn vrouw dat het tijd was om er maar eens werk van te maken en zo kwam de eerste grote reis naar Canada.
Vijf jaar geleden stapten de van Herks voor het eerst op het vliegtuig naar dat verre land. Op reis door de Rocky Mountains zag hij de Peterbilt’s en de Kenworths’s voorbij komen en de vrachtwagenchauffeur keek er zijn ogen uit naar de grote kolossen met soms wel twee opleggers eraan gekoppeld.
Weer terug in Nederland bleven zijn gedachten in dat verre Canada en dan vooral bij de grote kolossen op de weg. Het gevolg was dat er nog meer reizen naar dat land volgden en in gedachten rijpte er een plan: zo’n enorme Peterbilt in zijn eigen knuisten, dat moest het worden!
Dit voorjaar, in 2005 moest het er maar eens echt van komen. Er werden plannen gesmeed en Ton zocht op internet een aantal adressen op om langs te gaan. Via enkele kennissen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan kwam hij in contact met een handelaar. In het plaatsje Windsor, tegen de Amerikaanse grens, zou een Peterbilt te koop staan.
Na veel zoeken kwam de familie van Herk eindelijk op de plaats van bestemming. Bij het naderen van het huis dat hen gewezen was keken alle vier de gezinsleden al reikhalzend uit naar het <I>monster op wielen<I> dat daar op hen wachtte.
‘Het eerste waar ik op lette is de aanduiding van de motor die er de truck lag,’ zo kijkt Ton terug. Achteraf was het ontbreken van een originele Cater-Pillar motor het enige minpuntje van de vrachtwagen.
De eigenaar daar had al snel in de gaten dat Ton een kenner was en dat hij zijn ogen niet van de vrachtwagen af kon houden. Er volgden stevige onderhandelingen en na het nodige handgeklap mocht Ton zich de nieuwe eigenaar noemen.
‘Ik kon het natuurlijk niet laten om meteen aan het stuur te gaan zitten. Man wat een power. Vooral als je overschakelt naar de twee-assige aandrijving. Rijdt vlot 150 kilometers per uur’.
Nadat de koop gesloten was moest de overtocht nog georganiseerd worden.In eerste instantie had Ton een afspraak met een kapitein van een grote olietanker die hem op het dek naar Nederland zou vervoeren. Later werd dat plan gewijzigd en werd het een grote veerboot waarbij de truck gewoon onder in het ruim kwam te staan.
Glimmend
Aan de Kruisstraat in Reusel is de laatste dagen regelmatig een file te zien sinds er een enorme vrachtwagen op een inrit geparkeerd staat. Als een groot monster staat de truck naar de straat toe.
De grote slaapcabine achter de chauffeursstoel oogt robuust en alle verchroomde onderdelen geven het geheel een perfecte uitstraling.
Als de deur van de vrachtwagen open gaat volgt daar nog een verrassing: naast een houten stuur ook eiken parket op de bodem. ‘Die gaat er el uit want die is niet meer in beste staat,’ legt Ton uit. Dat laatste geldt niet voor de carrosserie aan de buitenkant: na een week poetsen gaat de wagen als maar meer glimmen. Ton ziet ook telkens nieuwe details en elk detail is weer een nieuwe klus bij het opknappen.
‘Neem de letters die er aan de buitenkant opstonden. De auto heeft verscheidene bestemmingen gehad wat af te lezen was aan de belettering op de zijkant. We hebben er nu alles afgehaald en denken er nog over na of er iets op terug moet komen.
Als lid van de chauffeursvereniging Reusel denkt Ton ook al weer na over de lichtjesroute die met oudjaar zeker weer plaats zal vinden. Het bestuur van deze vereniging overweegt inmiddels de deelnemers daar in te delen in meerdere categorieën omdat met de komst van dergelijke kolossen andere vrachtwagens geen kans hebben op de prijzen.
‘Ach,” zegt Ton. Eigenlijk is het een uit de hand gelopen hobby. Maar wel een leuke!’
Vooralsnog geeft het de familie van Herk veel aanspraak. Collega chauffeurs en mensen uit de buurt: allen willen ze even achter het stuur van de Peterbilt 397 zitten om een blik te werpen op de 19 klokjes op het dashbord en de kilometerteller met 1,2 miljoen kilometers erop. Met zijn 400 paardekrachten en 8500 kg is de vrachtwagen er een van het robuuste soort.
De lange versnellingspook tussen de twee stoelen schakelt alleen al naar vijftien versnellingen vooruit en er zijn tal van snufjes verwerkt die achter het stuur te bedienen zijn. De grote luchthoorn klinkt zwaar en zet de hele Kruisstraat in Reusel rechtop in zijn bed. ‘Nog niet optimaal’ denkt Ton hardop als hij hem nog eens uitprobeert.