bijdrage in zoekactie broertjes

Je fietst wat over (in dit geval Limburgse) wegen en passeert een vijvertje in de buurt van Bunde en Geulle. Rare vissrs die Limbo's, maar dan blijken ze met duikers en speciale apparatuur op de bodem van een grote visvijver aan het zoeken te zijn. De reden van de zoektocht is de vermissing van twee Utrechtse broertjes.

Wandelend langs de achterkant van de vijver tref ik in de struiken omgewoelde aarde aan. De toplaag is afgedekt met zand met groffe grint erin die ik iets verderop op een hoop zie liggen. Als ik met een stok voorzichtig in de aarde wroet zie ik dat er halfvergane vissen tussen de aarde zitten. Half vergaan, enkele dagen oud dus.

De volgende dag gewapend met schep terug. Verse aarde met daaronder organisch materiaal. Er beweegt iets als ik aan het graven ben: maden.

Verder gravend wordt het duidelijk dat ik een zwendel met dode vissen op het spoor ben. De gezellige vissers uit Bunde blijken iets minder gezellig te zijn. Er is een groot probleem in de vijver, her en der drijven grote dode vissen. Maar daarnaast liggen er ook nog tientallen begraven in de groenstrook langs de vijver, zo ontdek ik. De vissers hadden nooit verwacht dat dit iemand zou ontdekken. Maar ja, hoe bedenk je het ook om alle tv stations van heel NL hier naar toe te halen in de veronderstelling dat er twee jongetjes verstopt liggen. In deze uithoek van Limburg op een steenworp van Julianakanaal, Maas en grens.

Wat die twee betreft: de hoop blijft nog een klein beetje levend. Zo lang hun lichamen niet gevonden zijn zou het nog goed af kunnen lopen.

Maar ja, wie geloofd daar nog in. De kinderen zijn nog niet gevonden, ergens is er een moeder die hen mist.

De zoektocht gaat verder. Ergens omgewoelde aarde gezien? ga terug en haal je schep en wie weet: zijn het geen vissen die je vindt.