Theo Adams ‘goed gevoel bij goud’

 ‘Waar zijn de kerkgangers gebleven?’

 Kempenaer februari 2010

Bladel / Coronel (Bra) – Voor Theo Adams (67) is het levensdoel nog steeds wat het vijftig jaar terug ook was. Hij stelde zijn leven in dienst van de Fraters van Tilburg en wijdde zich met hart en ziel aan straatkinderen in Brazielië. In Belo Horizonte en later Coronel zette hij medische posten en  kindertehuizen op en tot op de dag van vandaag is hij hier de stuwende kracht.

Het contact met Nederland, zijn thuisland, bleef er altijd en samen met zijn familie zette hij diverse projecten op om de kinderen daar te ondersteunen. De acties waarvoor vrijwilligers hier het vuur uit hun sloffen lopen worden daar met grote dankbaarheid ontvangen. 

‘Mijn wieg stond in Reusel in de Pikoreistraat waar onze pa boerde. Van de negen kinderen kon er eentje de boerderij overnemen. Ik keek al op de lager school naar de fraters waarvan wij les kregen. Ik zag dat ze met veel gevoel de lesstof overbrachten. Toen ik op mijn dertiende een eerste keuze maakte ging ik dan ook die richting op. In Goirle ging ik intern om het MULO diploma te behalen.’ 

De jonge Theo was een oplettend student en op weg naar verdere ontwikkeling zag hij alle verleidingen voorbij komen.‘O, ik ging ook naar het tienerbal in Reusel. Het lukte me altijd bij mijn uitgangspunten te blijven en alle verleidingen te weerstaan. Toen ik op mijn zeventiende de eerste gelofte aflegde was dat nog steeds met overtuiging.’Na de mulo volgde hij de Kweekschool en verdiepte zich in de pedagogiek. Toen hij in 1966 naar Brazilië vertrok voor een langdurige opdracht werd dat ook zijn professie. Hij studeerde er verder en gaf les in pedagogiek en filosofie. 

Cultuur 

‘Ja, de verschillen met Nederland zijn enorm,’ zegt hij. ‘Ik kwam in een miljoenenstad en zag daar de nood van veel kinderen. Velen leven op straat en missen bescherming en een dak boven hun hoofd. Dat werd mijn uitdaging, ik heb er in die jaren diverse gezins-vervangende huize gesticht.’Theo bleef al die jaren het gedachtegoed van zijn congregatie uitdragen. In het Katholieke Brazilië wordt dat op alle fronten gewaardeerd maat terug in Nederland merkt hij de cultuuromslag.‘Ik schrok van de lege kerk hier. De vergrijzing en de terugloop geven aan dat het hier niet lukt om de mensen bij dit geloof te houden. Als ik dan ook nog hoor wat er speelt van misbruik dan is dat meer dan erg voor de slachtoffers.’

Hij kan zich ook verbazen over de overvolle winkels en de overdaad. ‘Het is niet te vergelijken Niet dat iedereen in Brazilie minder gelukkig is, ze hebben gewoon andere noden dan de mensen hier.

 Feestje

 Nu Theo Adams zijn Brazilië even achter zich gelaten heeft kan hij zich bezig houden met het vieren van zijn jubileum. Op 13 maart is er een mis en later een receptie waar iedereen van 15.00-17.30 uur welkom is.   Hij hoopt dan in ieder geval zijn oud klasgenoten te ontmoeten waar hij onlangs een reünie heeft gehad.‘Ja, ik denk nog vaak aan de Pikoreistraat. Als ik in de weekenden thuis was meteen oude kloffie aan en koeien mee melken. In de Reuselse klas bij de fraters. Nu ben ik er zelf eentje en voel me verantwoordelijk voor de tientallen kinderen die ik ginds onder mijn hoede heb.Theo Adams, Frater, beetje globetrotter. Hij overleefde als baby een granaatscherf door zijn kinderwagen. Naturaliseerde later tot Braziliaan en wil op zijn 67-ste nog van geen pensioen weten. Binnenkort vertrekt hij weer naar zijn kinderdorp Cidade Do Menor.

Diegenen die dit project willen ondersteunen kunnen dat doen via een gift op nr 1434.48.971

fotos: Theo tussen de kinderen in Brazilië

 Theo Adams op bezoek bij zijn zus in Bladel.