Herder van de Utrecht naar Frankrijk
Stijn Hilgers gooide handdoek in de ring, nu op de film
November 2018
 
 
De honden Hek en Raster rennen met de tong uit hun bek achter de schapen aan. Vanaf de Dunsedijk in Lage Mierde, aan de rand van De Utrecht, komt een grote kudde schapen in de richting van de weide aan de rand van het bos. Achter de schapen loopt, met een sprietje gras tussen de tanden een opvallende herder. Zijn blonde manen onder een bruine cowboyhoed: Stijn Hilgers.
Ruim twintig jaar probeerde de Goirlese Schapenheld zijn kost te verdienen als schaapsherder. Tegen beter weten in, want uiteindelijk liep hij erop stuk. Wat niet stuk liep was de aandacht die hij kreeg, zoals van de filmer Ton van Zantvoort, die een mooie documentaire over zijn leven als schaapsherder maakte, deze film kwam onlangs uit.
Hilgers had veel idealen over het vak als herder en hij bedacht ook dingen om het met anderen te delen. Voor een bedrijfsuitjes met de herder op stap? Het waren voor hem manieren om het vak met anderen te delen maar -eerlijk is eerlijk- het bracht ook geld in het laatje.
Uiteindelijk liep hij toch stuk op de regelgeving, op de aanbestedingen en op onbegrip. Hij verkocht zijn kudde en vertrok met zijn gezin naar Frankrijk, waar hij nu in de luwte van een boerderij zijn leven leidt.
Maar wat is de luwte als hij nu kamerbreed in beeld komt?
De documentaire van Van Zantvoort komt nu uit op het IDFA filmfestival en zal daarna in de Nederlandse bioscopen komen. Ook Omroep Brabant heeft belangstelling om het later uit te gaan zenden.
Maar de schapen van Stijn komen niet meer terug op de heide van de Utrecht. Een andere herder heeft inmiddels zijn plek ingenomen. In Frankrijk denkt hij nog vaak terug aan de mooie tijd. De lange dagen met de dieren in de natuur en alle vragen van wandelaars die hij kreeg.