Jongeren met veteranen terug naar Normandië
Sjors en Stefan ontmoeten oudstrijders
hilverbode juni 2009
Onlangs werd voor de 65-ste keer herdacht dat West Europa vanuit Normandië bevrijd werd. Dit jaar waren er opvallend veel jongeren die de sporen van de bevrijders van toen volgden. Onder de bezoekers aan de D-Day festiviteiten waren Sjors Wenting en Stefan van de Sande (beiden 22) uit Hulsel. Ze liepen samen met de laatste bevrijders van toen nog een keer over Omaha Beach en trokken met retro teams door de weilanden en de heggen om de sfeer van toen te voelen.
‘Die veteranen vertellen nog over hun belevingen alsof het gisteren gebeurde,’ merkte Sjors. Stefan: ‘Er was een Amerikaan van 85 jaar oud die vertelde over zijn maat die in het vaartuig naast hem aan land ging. Zij kregen een voltreffer te verwerken en hij zag zijn maat twintig meter de lucht in vliegen om daar helemaal uit elkaar te spatten.’ ‘Toen moesten wij het strand nog over,’ weet de oude man te vertellen. Sjors: ‘dat is wat opvalt. De mannen willen er graag over vertellen maar op een manier alsof het maar heel gewoon was wat ze deden. We spraken de Amerikaan Arthur Petersen. Hij zat bij de Screaming Eagles van de 101-ste airborne divisie. Hij werd al door een kogel geraakt nog voor hij met zijn parachute op de grond geland was. Later sprong hij nog in de buurt van Eindhoven om in Bastogne nog een keer gewond te raken. <I>Je moet afscheid van het leven nemen om alles van jezelf te kunnen geven<I> zei hij. Als je daar over nadenkt denk je bij jezelf: zou ik dat ook kunnen als het van me gevraagd zou worden?’ De Purple Heart (gewonden insigne) op Petersen zijn borst heeft de glans nooit verloren.
De jongeren probeerden in enkele dagen tijd zoveel mogelijk ooggetuigen van toen te spreken. Mannen die vertelden over hun ervaringen bij Point du Hoc waar ze tegen de dertig meter hoge rotsmuur omhoog klauterden. Stefan keek series als <I>Band of brothers<I> en het stond voor hem vast dat hij ook op die plek wilde zijn. ‘We waren er met zijn tweeën, de stilte was oorverdovend. Je probeerde het geronk van vliegtuigen en het knallen van granaten voor te stellen. Een van de mannen vertelde dat het strand bezaaid lag met lijken, je kon niet op het strand komen of je moest over je eigen maten lopen. Als je daaraan denkt dan krijg je het koud.’
De trip maakte veel los bij de jongeren en mede doordat de veteranen graag vertelden ontstond een speciale band.
Nieuw uitdagingen
Op 18 september staat het volgende doel voor de jongemannen al vast, de troepen zijn dan opgerukt tot in Nijmegen. Daar vinden er weer diverse para droppings plaats. Stefan legt uit dat als je de smaak te pakken hebt je altijd meer wil.