Simone Horrevorts droomt van successen
B-1 meiden slaan opnieuw toe
Hilverbode 2008
Elf afgetrainde gezichten, veel witte tanden afgedekt met beugels of gebitbeschermers, maar allen met een uitbundige lach op het gezicht. Elf meiden met een missie. Niet de grote talenten als Fatima Moreiro of Minke Booy zijn hun voorbeeld. Nee, ze halen hun inspiratie van veel dichterbij. De onderlinge vriendschap, het leuke van het spelletje dat hockey heet en dan het winnen. Veel winnen.
Afgelopen zaterdag was het weer eens feest in Hilvarenbeek, groot feest. De meiden van het B-1 team van Hockeyclub Hilvarenbeek werden weer eens kampioen, voor hen niet de eerste keer. Vrijwel alle speelsters maakten al drie en sommige wel vier maal een kampioenschap mee. Nu promoveren ze naar de tweede klasse van Zuid, een prestatie waar de hockeyclub trots op is, maar de meiden zelf ook, ze laten dat ook maar wat graag horen.
‘Bente, Sifra en Simone naar de kant’. Het commando van coach Herbert Hamers is kort maar duidelijk. Het is het begin van de rust in de laatste wedstrijd van deze competitie. De meisjes uit Raamsdonksveer, voor dit keer de tegenstanders hebben dan al vier maal uit het net mogen vissen.
Waarom hockey een leuke sport is?
‘Nou, gewoon, het is leuk om te winnen,’ giebelt Sifra Eskens. De 14-jarige speelt in hetzelfde team als haar tweelingzus Benthe. Als spits mept ze heel wat ballen in het doel, zo ook deze zaterdagmiddag. Op het groen van het nieuwe hockeyveld loopt het al snel als een trein. ‘Geen dubbele cijfers dit keer,’ voorspelt Simone Horvers. De studente van drie VWO speelt als voorstopper en door haar onderscheppingen kan de tegenstander nauwelijks in de buurt van het Beekse doel komen.
Beleving
’De meesten spelen al een aantal jaren in dit team,’ zo legt Simone uit. ‘Daardoor is het één grote vriendinnenclub geworden. Gewoon keigezellig met elkaar’.
Elke woensdagavond wordt er onder leiding van Daan Verhofstad en Steven getraind en ook dan hebben ze de grootste lol.
Minder lol hebben de tegenstanders die uit alle delen van Brabant naar Hilvarenbeek komen. ‘Vorige week was het 12-1 tegen een ploeg uit Rucphen,’ legt Benthe Eskens uit.
Als de tweede helft er half op zit komt er weer een sein vanaf de dug-out om te wisselen. Herbert Hamers heeft overleg gehad met de begeleides Paul Ahrens en Joost Eskens. De doelpunten productie is even stilgevallen en met het inbrengen van Benthe, Sifra en Simone komt die weer meteen op gang. Nog maar amper in het veld is het weer grabbelen voor de tegenstander, uiteindelijk zou het 6-0 worden.
Van zenuwen is de laatste wedstrijd geen sprake meer. De champagne hebben ze klaar staan en direct na afloop knallen de kurken het zoete vocht naar buiten. De fles wordt doorgegeven en allen proesten het zoet naar binnen.
Kampioenen
@1P:Hoe makkelijk de overwinningen zich ook aaneen regen dit seizoen, kampioen worden blijft iets speciaals. De meiden vallen elkaar direct na het laatste fluitsignaal om de hals. Eeefje Verhofstad geeft een knuffel aan Jeske Kempenaers. Beiden zijn altijd bij elke strafcorner betrokken, de een als aangever, de ander als killer.
Als de Beekse duisternis invalt komen de paarden van Jan Woestenberg in beweging. De platte kar achter de twee paardekonten zwiept op en neer op de maat van het feestje dat de meiden vieren. Ze zijn weer kampioen en heel Beek mag dat horen.
In hetzelfde weekend dat het B-team kampioen werd, overkwam dat ook de C- en de A-junioren. Het maakt het feestje bij de hockeyclub alleen nog maar meer compleet.
Op de foto:Achterste rij vlnr: Marthe Hamers, Diede Oerlemans, Puck Aerns, Benthe Eskens, Maartje van Oosterhout, Jeske Kempenaars, Phoebe Philpszoon, Sifra Eskens. Middelste rij: Femke den Ouden, Annemarie van Spreeuwel, Eefje Verhofstad, Simone Horrevorts, Nina Kiemeneij. Vooraan: Myrthe Aert (keeper, vervanger van Phoebe Philipsoon). Afwezig Marlijn van der Staak
HW
Ook het jaar daarna werden deze zelfde meiden weer kampioen. Waar stopt het?