Ryan air vult zakken met heiligennamen

Geboortenamen. Bij de geboorte van een kind wordt er bij stil gestaan. Hoe gaan we hem of haar noemen en krijgt hij of zij meer dan één naam? Ook mijn ouders stonden ooit bewust stil bij die keuze. Hun besluit om mij op te zadelen met maar liefst vier voornamen, leek vooral ingegeven door het kerkelijke, waarbij minstens vier heiligen verbonden werden aan toen nog een klein kind. Niet wetende wat voor gevolgen het later nog ooit zou hebben.
Ruim zevenenvijftig jaar later. Een reis geboekt die begon met een vlucht met Ryan Air.
De vlucht moet het begin zijn van een onbezorgde voorjaars vakantie, naar in dit geval, Portugal.
Een week voor vertrek konden we inchekken. De vragen op het computerscherm worden vlot ingevuld. Achternaam, voornaam etcetera. Behalve de vier Heiligen namen gaven mijn ouders me ook nog eens een roepnaam als voornaam mee. Logisch dat die ingevuld wordt bij de vraag van de voornaam. Vol goede moed begonnen we aan onze reis. Thuis en op het werk alles geregeld. Wel honderd keer uitgelegd wat we gaan doen, waar naar toe etc.
Een welwillende schoonzus brengt ons naar de luchthaven en na wat gehakketak met een parkeerkaartje lopen we goed geluimd naar de balie van de luchtvaartmaatschappij. We zijn reeds ingecheckt, maar vragen voor de zekerheid of alles okee is. De juffrouw achter de balie geeft aan dat er op onze vlucht teveel handbagage is. We mogen gratis een van de handbagage koffertjes op de band zetten waardoor die bij de andere grote bagage onderin het vliegtuig gaat. Een routinehandeling lijkt het, maar later zouden we daar anders tegen aan kijken. We vervolgen onze weg, op weg naar het vliegtuig. De rij naar en langs de controle is lang en we kunnen niet meer doen dan aansluiten en met de stroom meegaan. Uiteindelijk zijn we door de controle, ik zie op mijn horloge dat we niet veel tijd meer over hebben maar we hoeven ook niet meer te doen dan in het vliegtuig te stappen. Hoewel... Bij de gate waar we moeten zijn, moeten we nog een hobbel nemen.
Van een afstand zie ik de man die de instapkaarten nog een laatste keer vergelijkt met de reisdocumenten. Een formaliteit. Zo lijkt het. Als ik vlak voor hem sta, zie ik dat de man een koortslip heeft. Een ronde pleister op zijn onderlip geeft aan dat hij er bij een Sara of Mers controle zeker uitgepikt zou worden. Als hij mijn documenten controleert, kijkt hij er langer dan normaal naar en in plaats van mijn instapkaart en ID kaart terug te geven, legt hij ze opzij. Zijn collega kijkt naar de documenten en ik zie dat ze haar hoofd schud. 'De naam op de ticket klopt niet met de documenten,' zegt de man en hij laat het mij zien. Ik zie op mijn ID kaart de eerste Heiligennaam die mijn ouders me ooit gaven. Op het ticket staat mijn gewone voornaam. Shit. En nu?

 Marian die inmiddels al door de controle is, kijkt de man vragend aan. ' U moet een nieuw ticket kopen met de juiste naam, maar dat haalt u nooit. De gate sluit over twee minuten.' De grond slaat onder mijn voeten weg. Wat betekent dit? Kunnen we niet met dit vliegtuig mee? 'Uw vrouw kan gewoon instappen,' zegt de koortslip. Ik kijk naar haar en zie in een blik alle mogelijkheden en onmogelijkheden. ' ik ga niet alleen, no way' zegt ze. 'Maar mijn koffer zit al in het vliegtuig.....'
Koortsachtig gaan mijn gedachten heen en weer. Wat moet ik doen? 'Wat kan ik doen?' Vraag ik aan de koortslip. 'Beneden bij de infobalie een nieuw ticket halen maar de gate sluit over anderhalve minuut,' zegt hij.
Ik neem een besluit in een split second. Ik gooi mijn handtas en jas op tafel en begin te rennen. Door de belastingvrije zone die we eerder gepasseerd waren en langs de controle waar nog steeds een rij staat. Ik roep tegen de geüniformeerde controleurs ' spoedgeval' en ik hoor nog net hoe ze me tal van vragen na roepen. Ik ren de hoek om in de aankomsthal en zie de infobalie meteen voor me. Er wordt een persoon geholpen en enkele anderen staan er in de rij. Zonder dralen loop ik iedereen voorbij. 'Noodgeval, ik moet een nieuw ticket,' roep ik. Een van de vrouwen achter de balie had een telefoon vast, ze weet ervan, zo blijkt. Een collega heeft haar gewaarschuwd. 'Een nieuw ticket kost 160 euro maar u hebt nog minder dan een minuut. Als u het niet redt krijgt u uw geld niet terug', zegt ze. 'Snel', roep ik als ik haar het geld geef. Het invoeren van de naam en printen kost slechts tien seconden. Normaal zou je dit snel vinden. Nu lijkt het uren te duren.
Het wisselgeld komt tergend langzaam mijn kant uit, ik gris het uit haar hand en sprint meteen in de richting van de gate. Minder dan een minuut te gaan.  Bij de controle zie ik de wachtenden slingeren door de poortjes. Met een goed getimde hordensprong neem ik de afscheidingsband in één sprong en passeer daarmee alles en iedereen. Als ik in hetzelfde tempo door het poortje naast de scanner ga, gaan alle bellen en sirenes af. Ik wordt beetgepakt en terug gedirigeerd. Snel haal ik de riem uit mijn broek en gooi portemonnee en gsm in een bakje dat er net door een andere passagier op de band wordt gezet. 'Spoedgeval' zeg ik, zonder haar reactie af te wachten. De inhoud gaat tergend langzaam door de controle tunnel. Aan de andere kant zie ik langzaam mijn bakje komen. Ik strek mijn arm tot in het apparaat en trek alles eruit. Met riem, portemonnee en gsm in mij handen, begin ik aan de laatste 50 meter. In de verte zie ik mijn vrouw in haar eentje langs de koortslip bij de gate staan. Alle andere passagiers zijn er al door. Het sprint record van Usain Bolt wordt op een luchthaven in Eindhoven benaderd! 'Snel, rennen', roep ik van afstand naar Marian en in snelwandeltempo gaan we samen de andere passagiers achterna, waar de laatste al bovenaan de trap staat.
'Ze vroegen steeds of ik in wou stappen' hoor ik naast me zeggen. Ik moet er niet aan denken hoe het verlopen zou zijn als ik het niet gehaald zou hebben...

foto: op zo'n vakantie zoals in Portugal kun je onverwacht bijzondere mensen tegen het lijf lopen, zoals deze vrouw achter een marktkraam in Loulé

Als even later de blauw-gele vogel,het luchtruim kiest, kan Michael O'Leary tevreden zijn. Door zijn regelgeving kan hij weer enkele tientjes op zijn rekening bij schrijven. Vanuit het vliegtuig probeer ik de consequenties van het voorval te overzien. Enkele tientjes armer, maar we zitten wel op onze vlucht. Wat zouden we gedaan hebben als....? Ik weet het antwoord niet met zekerheid maar waarschijnlijk naar huis gereden en daar de caravan gepakt. Weg van de regeltjes op de luchthaven en weg van het graaien van Ryan Air....
Eind goed al goed.
Hoewel... Wat zou het kosten om die stomme Heiligennamen uit mijn naam te laten schrappen?

Als ik na de terugvlucht langs de infobalie kom, zie ik enkele gehaaste personen een nieuw ticket regelen. Hup, weer 160 euri pp voor Ryan Air. Dit zijn geen incidenten, denk ik. Dit lijkt op een structurele inkomstenbron voor deze prijsstunter. Worden met dit soort geintjes de prijzen scherp gehouden?

foto: mea culpa. wie zijn billen verbrand mag zelf op de blaren zitten