Geel naar Luyksgestel

Rudi van Houts wint Tour de France mountainbike.
 
Trompetter Kempenland 2007

 Parijs/Luyksgestel.- Met een fenomenale eindspurt heeft de 24-jarige Rudi van Houts de Tour de France voor mountainbikers gewonnen. De integere Luyksgestelnaar vestigde met deze prestatie zijn naam, voor zover dat al niet eerder gebeurd was. Hiermee werd hij na Bart Brentjens de tweede Nederlander die deze wedstrijd op zijn naam heeft
 
De Tour de France voor mountainbikers speelde zich vorige week af van de Franse westkust tot in hartje Parijs. Daar waar de wegrenners met Contador in het geel finishten op de vlakke van de Champs Elysees deden de ATB’ers dat op de trappen van de Sacre Coeur op Mont Martre met een klimtijdrit.
Al vanaf het begin van de achtdaagse etappekoers speelde Rudi van Houts een hoofdrol in de koers. Hij was vertrokken als kopman van het sterke Dolphin-team maar toen hij daags voor de wedstrijd in botsing kwam met een teamgenoot en een flinke val maakte, rees er twijfel over zijn kunnen. Met een geschaafd gezicht en een pijnlijke schouder vertrok hij in de proloog, die gewonnen werd door oud Olympisch kampioen Martinez. Van Houts vond zich na die eerste dag terug op een tiende plek, op 30 seconden van de leider. In de etappes die volgden kon de jonge Luyksgestelnaar steeds goed aanklampen en er was geen enkele dag dat hij grote achterstand op liep, in tegenstelling tot vele anderen. In de loop van de etappeweek nam eerst de Deen Peter Riis Andersen de gele trui over, later gevolgd door de Duitser Jochen Kass. Rudi van Houts stond vanaf de vierde etappe op de tweede plek, op zo’n anderhalve minuut van de Duitser. De twee gaven elkaar niet veel prijs en het leek er op dat de kaarten voor het geel in Parijs geschud waren.
 
Steeds sterker
 
Maar wie Rudi van Houts kent, kent zijn veerkracht. Eerder dit jaar nam hij samen met Bart Brentjens deel aan de etappekoers Cape-Epic in Zuid Afrika. Ook hier had hij de eerste dagen te maken met pech en tegenslag maar op het einde wist hij toch nog twee etappes te winnen. Zo ook nu, in Frankrijk, bij de meest prestigieuze etappekoers voor mountainbikers. Rudi voelde zich met de dag sterker worden en toen er op zaterdag de laatste reguliere etappe was wist hij dat het hier moest gebeuren. ‘Het was te riskant om op de slotdag bij de tijdrit toe te slaan,’ zou hij later zelf analyseren.
Het Dolphin-team had de wedstrijd goed voorbereid en vanaf het begin zat Rudi samen met zijn teamgenoot Chris Jongewaard in de kopgroep. Toen Jochen Kass even achterop raakte zag Rudi dit, om meteen daarna een demarrage te plaatsen. Met een genadeloze tussensprint kwam hij alleen op kop te zitten terwijl zijn Australische ploeggenoot de Duitser af kon stoppen, voor zover dat mogelijk was. Van Houts bouwde zijn voorsprong steeds verder uit en in één klap boog hij de anderhalve minuut achterstand om in anderhalve minuut voorsprong. Met alleen nog de tijdrit op Mont Martre te gaan kon hem de laatste dag weinig meer gebeuren. Professioneel rondde hij het afgelopen zondag af. Hij werd nog derde in de tijdrit maar Jochen Kass kon slechts zes seconden van zijn achterstand goed maken. Rudi mocht in Parijs op het hoogste podium met de gele trui om zijn schouders.
 
Spelen
 
Door zijn overwinning heeft de goedlachse Brabander een belangrijke stap gezet op weg naar verdere professionalisering binnen zijn sport. Maar wie denkt dat hij zichzelf nu op een voetstuk plaatst heeft het mis want hij blijft de nuchterheid zelve. Zijn eerste reactie na terugkeer in Luyksgestel: ‘Ik zie het als een goede voorbereiding op het WK dat over twee weken in Schotland plaats vindt. Ik ben op tijd in vorm en hoop daar in ieder geval bij de eerste twaalf te eindigen want daardoor kan ik me kwalificeren voor de Olympische spelen van volgend jaar’.
Of het Rudi ook werkelijk gaat lukken om zich voor Beijing te kwalificeren zal nog een spannende aangelegenheid zijn want in Schotland is de hele wereldtop vertegenwoordigd. De week na dit WK is er nog één herkansing in de laatste wereldbeker die gehouden wordt in het Sloveense Maribor en ook daar is een plek bij de eerste twaalf goed voor een kwalificatie.
 
Teamprestatie
 
Vanaf de bank in de huiskamer van zijn ouderlijk huis is Rudi al snel weer de gewone jongen uit Luyksgestel. Relativerend als altijd <I>er deden enkele wereldtoppers niet mee<I> maar wel met de kenmerkende blos op zijn wangen. ’De titels zoals het Europees Kampioenschap die ik eerder behaalde zijn me net zoveel waard,’ zegt hij. Het is duidelijk dat de impact van deze prestatie nog goed tot hem door moet dringen.
Met zijn prestatie heeft de Nederlandse mountainbikesport er definitief een topper bij. Eerder noemde Oud Olympisch kampioen Bart Brentjens hem zijn opvolger, wat hij onderstreepte door met van Houts in één team te gaan rijden en samen met hem de Cape-Epic. Nu zijn ze elkaars gelijke op de erelijst van <I>L’Hexagonal<I> zoals de Tour voor mountainbikers genoemd wordt.
Tussen van Houts en de andere geletrui winnaar Contador ligt een wereld van verschil wat vooral tot uiting komt in de mediabelangstelling. Toen Rudi eerder dit jaar met Contador aan de koffie zat bij de tijdrit in Eindhoven kon hij niet vermoeden dat ze elkaar nog tegen zouden komen als winnaars van de Tour de France 2007.
HW