Ondergedompeld in de Plitvice meren
Het betoverende blauw en het spetterende van honderden watervallen.
Kroatië – Oké, het is een eindje rijden maar je kunt stellen: dan heb je ook wat. Kroatië, ingeklemd tussen Slovenië, Bosnië Herzegowina en de Adriatische zee, herbergt acht nationale parken. Het natuurpark van de Plitvice meren steekt daar met kop en schouders bovenuit, het staat niet voor niets op de UNESCO lijst van waardevole natuurparken.
Het gebied van de Plitvice meren beslaat een kleine 300 km2 en is om meerdere redenen uniek. Allereerst is er een waterstroom waar je een hele dag doorheen, overheen en onderdoor kunt lopen, veroorzaakt door stromend water dat via wel achttien niveaus naar beneden stroomt. Ook bijzonder is de kleur van het kristalblauwe water, een kleur die veroorzaakt wordt door een specifiek dynamisch proces waarbij een kristal vrij komt dat deze kleur veroorzaakt. Om precies te zijn gaat het om de tufa, een poreus carbon gesteente die gevormd wordt door kalkafzetting in het water. Hierdoor bouwde het gebied in duizenden jaren tijd zijn eigen barrières op, het mag wel duidelijk zijn dat er sprake is van een kwetsbaar natuurlijk evenwicht. Het is mede om deze reden dat je in het hele gebied nog niet je grote teen in het water mag soppen. Ook de bootjes op de meren varen op accu’s om de kip met de gouden eieren niet in de waagschaal te stellen.
Het gebied van de Plitvice meren werd al in 1949 uitgeroepen tot nationaal park, en is daardoor het oudste in zijn soort in deze regio. Nadat het in 1979 op de Unesco lijst kwam nam het toerisme alleen maar toe. Nu mag je via een entreeprijs van zo’n 17 euro per dag een dagje rondwandelen- en varen (alles voor zelfde prijs). Onze campinghouder was zo vriendelijk om met een stempel op de toegangskaart ook een tweede dag eraan toe te voegen. (toevallig hadden wij dit gehoord, een buurman op de camping had zijn kaarten al eerder in de prullenbak gegooid).
De Plitvice meren bezoekend, blijf je je verbazen. Er zijn rond en dwars door het gebied kilometers aan knuppelpaadjes aangelegd waardoor je op een rustige manier door het gebied kunt lopen. Een treintje en twee boten kunnen je naar beide zijden van het gebied brengen waarna terug wandelen de meest genomen optie is.
Bij ons bezoek was het tot elf uur in de ochtend vrij rustig, daarna kwamen hele groepen die gebruik maakten van een gids, waardoor soms opstoppingen ontstonden. Dit zijn groepen die op drie uur rijden vanaf de kust naar hier komen, voor een dagje Plitvice.
Opvallend vonden wij de afwezigheid van vogels, we hebben er nauwelijks gezien. De eerste dag namen we de zuidelijke kant met ontelbaar smalle en bredere watervallen. De tweede dag gingen we meteen voor ‘the big fall’, een 78 meter hoge waterval, weliswaar iets minder breed dan anderen.
Het blijft een mooi geheel dat we iedereen aan kunnen raden. Na twee dagen hadden we het wel gezien, het gebied heeft behalve dit niet erg veel te bieden of het moet zijn dat je de zeven kilometer verder gelegen grens met Bosnië wil passeren. Wij kozen er voor om de andere kant op te gaan, richting de kust van Istrië.
De Plitvice meren bleven stromen en wij trokken verder….
HW 2009
