Piet Heuvelmans

‘De charme van het leven zit in veel dingen’

 Oktober 2016

 Terwijl het leven van de ene persoon zich grijs aaneenschakelt en van de ene in de andere dag rolt, is dat van de ander weer heel wat kleurrijker. Het leven van Reuselnaar Piet Heuvelmans kan kleurrijk genoemd worden. Niet dat tegenslag zijn deur voorbij ging: er waren zeker dieptepunten in zijn leven. Maar geen tegenslag was zo hoog, of hij vond weer ergens zijn uitdaging in. Tot het in één opmerkelijk moment helemaal afgelopen was.

Piet Heuvelmans is in Reusel bij veel mensen bekend van het Chinese restaurant dat hij in 1971 begon. Met zijn Chinees restaurant Kan Pei bracht hij in het grensdorp een alternatief voor de zult, bloed- en leverworst. Met zijn koksopleiding zag hij vooral culinaire uitdagingen. Maar voor hij zijn kookkunsten op de nasi goreng losliet, had hij al een leven geleefd waar velen nooit aan toekomen.

Tit van de Freete, die nog herinneringen aan zijn tijdgenoot heeft in de fratersklas, vertelt er in 2016 over. ‘Daar waar Piet was, gebeurde altijd wel wat. Hij smokkelde kikkers, mussen en meikevers mee de klas in, om ze daar los te laten. De gevolgen kun je raden. We mochten niet met de fiets naar school komen, maar Piet deed dat wel en reed er zelfs mee de klas in. Piet durfde altijd net wat meer dan de andere kornuiten. Als er iets uitgehaald werd, stond hij er toevallig altijd vooraan bij. Tot het vader Heuvelmans ook te gortig werd en hij Pietje op kostschool deed. Intern bij de fraters. In Reusel was het toen even rustig, maar niet in het hoofd van Piet.

Hij had al op jonge leeftijd de gave om het vrouwelijk geslacht te bekoren. Hij liet zich niet onbetuigd en als er in het dorp eens een mooi nieuw meisje kwam: dan was ze meteen van Piet.

Op zijn zestiende kreeg hij van zijn vader zijn eerste motor. Zonder rijbewijs begon hij te toeren, met de nodige bekeuringen tot gevolg. Vader greep opnieuw in: hij nam de motor in beslag en verborg die in de Aida sigarenfabriek. Voor het geval Piet hem toch nog vond, haalde hij het voorwiel eruit.

Piet ging op zoek en vond zijn favoriete vervoermiddel. Hij zette er een fietswiel in en kon zo weer rond scheuren. Het was Piet ten voeten uit. Voor elke uitdaging had hij zijn eigen oplossing. Zijn latere vrouw met wie hij zilver in het huwelijk behaalde, merkte dat ook. Piet had altijd zijn eigen kijk op het leven en daardoor zijn eigen gelijk.

De schooljeugd ontdekte een trucje in zijn frikandellen automaat in zijn eerste friettentje aan de Bakkerstraat. Frikandel eruit halen en het klepje niet geheel dicht doen. Als Piet ze bijvulde kon je er zo een tweede uithalen. Piet haalde zijn schouders op en verkocht de hele handel door aan Manfred Krikke. Het pandje zou nog lang die achternaam blijven dragen. Piet en zijn vrouw gingen daarna een poos in dienst bij Krikke.

Aan de Wilhelminalaan had Piet toen al een horeca avontuur achter de rug. Hij had in die periode een vriendin die in de paarden zat. Haar favoriet paard: Red Coral. Het was de naam die Piet aan de kroeg gaf, dit zou er vele jaren aan blijven kleven.

Intussen groeide zijn passie voor snelle auto s en motoren: op enig moment had hij wel twintig motoren in bezit. Om ze daarna gewoon weer kwijt te raken aan de belastingdienst!

Op het moment dat Piet zijn eigen levensverhaal wilde vertellen (voor deze website) gebeurde er iets opmerkelijks. Zijn neef Peter Heuvelmans zou hem inlichten over de afspraak twee dagen later plaats zou vinden. Piet, inmiddels 84, stond op uit zijn stoel en reageerde opgetogen. Hij liep naar zijn aanrecht en zakte daar in elkaar. Om nooit meer op te staan. Het verhaal dat hij zelf zou vertellen werd daardoor een In Memoriam.