Peer kerkhofs diamanten gildebroeder

 Mei 2016

Reusel – Peer Kerkhofs werd op maandag 23 mei gehuldigd vanwege zijn zestigste jaar als gildebroeder. Op weg van het clubhuis naar het gilde terrein voor het Koningschieten, werd hij bij zijn huis door de Reuselse gildebroeders in het zonnetje gezet. Peer nam met een lach en een traan de eer in ontvangst.

“Dit is echt geweldig,” zegt hij met een gulle lach op zijn gezicht. “Maar wat jammer dat ons Dora dit niet meer mee kan maken. Zij overleed slechts enkele weken terug.”

Peer Kerkhofs is in Reusel bekend als Peer Got. “Mijn vrouw vond me er altijd uitzien als een jonge God,” lacht hij op zijn 88-ste. “Ik voel me ook nog vitaal, maar laat het koning schieten nu wel aan me voorbij gaan.”

Peer wist als actief gildebroeder ooit tweemaal de Koningskoning te treffen bij het driejaarlijkse Koningstreffen. In 1971 voor het eerst, twaalf jaar later voor een tweede maal.

“Ja, dat waren mooie tijden,” blikt hij terug. “Maar eigenlijk was mijn hele leven mooi. Jarenlang als kolenboer gewerkt. Met paard en kar de kolen bij de Limburgse mjjnen ophalen, we hadden onze werkplaats in Reusel waar nu de Vrachtkar en de Aldi staan.”

Stonden op zijn huwelijksdag met Dora nog alle kolenboeren uit de Kempen met hun kolenschoep klaar voor een erehaag, enkele jaren later begon men in Groningen gas uit de grond te pompen, waardoor de kolenhandel instortte. Ook die van Peer -Got-Kerkhofs.

Nu kan hij erom lachen. Zijn handen zijn niet meer de kolenschoepen die het ooit waren. Na de kolentijd reed hij nog jaren zand en grind op een vrachtwagen en zijn pensioenleeftijd was geen reden om te stoppen.

“Ik was 75 jaar toen ik in een truck aan werd gehouden door de politie. ‘Maar mijnheer, zou je er niet eens mee stoppen?’ zei de agent. Nou, dat heb ik toen maar gedaan.”

Op de Koningsmantel van het St Joris gilde uit Reusel hangen ter herinnering nog de schildjes met een schacht van een kolenmijn en een grindwagen. Het zijn twee typische symbolen uit het leven van Peer Got.

Terwijl zijn gildebroeders weer verder marcheren naar het Koningsterrein, zet hij zijn steek weer af. Nog slechts de helft van zijn haren zijn grijs. “Nu weer even rustig aan doen, zegt hij. Ik hoor morgen wel wie de nieuwe Koning is.”