Het afscheid van Ome Cor

November 2016

Vorig jaar berichtten wij in de Hilverbode nog uitgebreid over ome Cor uit Diessen, de markante bewoner van een stal aan de Westerwijkstraat in Diessen. Vorige week overleed Cor Penders, bij iedereen bekend als Ome Cor.

Aan de Westerwijk in Diessen, daar woonde hij in een oude stal. Op bezoek bij ome Cor ontving hij mij met een warmte die me trof. Hij nam me mee naar de uithoeken van zijn verblijf, dat voor hem een paradijs was. Aan de ene kant van de stal een eetkamertje, waar een houtgestookte kachel hem warm hield. Aan de andere kant zijn slaapverblijf, afgescheiden met eenvoudige materialen. Daar tussenin zijn kleine autootje, een scootmobiel en het nodige gereedschap. Dat anderen hem ooit de titel van paradijsvogel gaven deerde hem nooit.Terwijl hij zijn dagelijkse prakkie warm maakte, vertelde hij over zijn leven. Over alles wat hij ooit meemaakte. Zijn hele levenswandel, tot aan de dingen die hij op 93-jarige leeftijd nog deed.De aanleiding van het bezoekje was de opening van zijn straatbibliotheek, waarbij hij alle passanten wilde voorzien van een (gratis) nieuw boek.Het leven van Cor hing van opmerkelijke dingen aan elkaar. Het woord doorsnee was nooit op hem van toepassing. Met zijn alpinopet achterop zijn grijze krullen en zijn gebreide beenwarmers, leek hij zo weggeplukt van een andere planeet.De in Rotterdam geboren Cor was 18 jaar toen daar de oorlog uitbrak. Het werd een moeilijke tijd voor hem, maar hij overleefde wel. Daarna ging hij als venter langs de deuren, om later in het transport terecht te komen. De liefde bracht hem later naar Tilburg, waar hij een eigen koets- en wagenmuseum begon. Dat werd de opmaat tot het creëren van eigen vervoermiddelen, door anderen de pipo-wagens genoemd. Maar net zo goed als deze wagens ooit naar de bekende clown genoemd werden, kunnen zijn creaties nu gerust ‘ome Cor-wagens’ genoemd worden.

Na de nodige omzwervingen kwam hij uiteindelijk op zijn laatste stekkie terecht aan de Westerwijkstraat in Diessen. Zijn woning daar stond in de hele gemeente nergens als woonbestemming te boek, maar hij kreeg het toch voor elkaar om er tot aan zijn dood te blijven wonen. De ambtenaar met wie hij dat regelde had nooit kunnen denken dat dit tot zijn 94-ste zou duren.Met het maken van zijn Ome-Corwagens stopte hij al eerder dit jaar: het ging steeds moeizamer. Hij nam afscheid temidden van alles wat hem dierbaar was. Zijn laatste huisdieren zullen hem missen bij zijn dagelijkse rondje.

De crematie heeft inmiddels plaats gevonden en zijn woonstee zal de woonbestemming verliezen.

Ome Cor werd 94 jaar.