Hoi An dinsdag 13 maart

In Keizerstad Hue planden we de eerstvolgende week vol. De verplaatsing naar Hoi An, verder zuidelijk gelegen is onze volgende halte. Twijfel tussen de bus nemen of een prive-auto. We vonden een mede reiziger om de kosten te delen dus het werd het laatste. De eigenaar van restaurant Tu on Wheels (zie verslag 12 maart en de foto van zondag 11 maart) blijkt ons te kunnen brengen. Hij heeft er nog een handeltje bij, zo wordt duidelijk. De man heet Minh en is een mager kereltje. Hij heeft een mooie nieuwe toyota en praat aan een stuk door. Is het niet tegen ons dan wel in zijn gsm, ook onder het autorijden.

Minh vertelt van alles onder het rijden, zoals over het gezin waaruit hij komt: negen  jongens en een meisje ofwel 'nine bananas en one coconut'. Het wordt steevast gevolgd door een gulle lach. Hij heeft diverse stopwoordjes en slogans zoals: 'if you don't go you dont  know; if you go you will know.'en meteen gaat zijn gsm weer waar hij in ratelt. Met een hand aan het stuur snijdt hij alle bochten af, haalt links en rechts in en bij een afslag naar links ook meteen de binnenbocht.

We stoppen enkele keren onderweg, zo hebben we ook vooraf afgesproken. Een van de stops is op de top van een berg waar de Amerikaanse bunkers nog staan. Aan een zijde uitzicht over het zuiden en aan andere kant het noorden, zo vertelt Minh. We worden letterlijk een koffiestalling binnen getrokken waar we de lekkerste vietnamese koffie voorgezet krijgen. Met zoete melk erbij is het zeer goed te drinken. Het vrouwtje dat het serveert wil weten waar we vandaan komen (dat willen ze allemaal weten), hoeveel kinderen je hebt etc

 Het vrouwtje heeft er plezier aan om ons van dienst te zijn, ze maakt nog wat foto's van ons met onze toestellen. De bunkers die er staan zijn nog voorzien van de kogelgaten van weleer. We gaan verder en bezoeken Marbel Mountain. Het is een enorm bijzonder grotten gebied met daarin eeuwenoude altaartjes, buda's en dergelijke. We moeten meer dan 200 grote treden klimmen, veel grotten in en uit (er zitten grote vleermuizen). Het gesteente is er van marmer, in de nabijheid worden veel marmeren beelden en voorwerpen gemaakt. We worden op zoek naar Minh zijn auto zowat elke zaak ingesleurd maar meer dan leuke plaatjes levert dat niet op. We vervolgen de tocht naar Hoi An en bezoeken onderweg het Cham museum met oude vondsten. Tal van heiligen zijn in steen uitgehakt, vanaf 1900 zijn het de Fransen geweest die het belang van deze voorwerpen goed ingeschat hebben en ze bijeengebracht hebbenin musea.

Hierna hebben we een stop bij een marmergebergte met diverse grotten waarin tempels ingericht zijn. Een oud vrouwtje met pikzwarte tanden laat ons eea zien. Kwiek sprigt ze over rotsen om ons op trappetjes voor te gaan.

Dan komen we in de stad Hoi An, waar we wat moeite hebben om een hotel te vinden. Winh weet wat vrienden (hij kent echt overal de weg, ook in deze stad) maar enkele hotels zitten vol. Uiteindelijk vinden we er eentje. Met eigen zwembad, daar maar meteen even ingedoken.

Over met name marbel Mountain kan ik nog veel vertellen maar de tijd ontbreekt voorlopig nog even. Morgen weer vroeg op, een tour geboekt voor My Son, een eeuwenoud tempelcomplex, vertrek al om 8.00 uur.

wordt vervolgd dus, blijf ons volgen

tt