Mexico 2008
Deel 3
hier weer een berichtje uit Midden Amerika. Ditmaal vanuit het grensplaatsje st Christobal. Vandaag zijn we terug van Guetemale naar Mexico, doet me weer denken aan het moment dat we Guetemala in kwamen. Dit bericht had ik in een eerder mailtje dat vlg mij niet aangekomen is. We kwamen die dag uit Palenque, waar het broeierig warm was. Op een gegeven moment uit de gekoelde bus 42 graden buiten. De bus reed tot aan de grens waar de weg ophield. Daar was enkel een rivier met daarop ranke bootjes waar een man of tien in kon. Het was duidelijk dat wij daar op moesten stappen, we namen dan ook afscheid van Paulino onze besnorde vaste chauffeur.
Met zijn grijns en zijn donkere gebruinde gezicht lijkt hij op de sergeant uit de zorro serie. Hij moest vervolgens ruim 1000 km in zijn eentje rijden naar Guetemala stad waar hij ons 2 dg later weer zou zien.
Met zijn grijns en zijn donkere gebruinde gezicht lijkt hij op de sergeant uit de zorro serie. Hij moest vervolgens ruim 1000 km in zijn eentje rijden naar Guetemala stad waar hij ons 2 dg later weer zou zien.
Toen we verdeeld waren over de bootjes scheurden de drivers als gekken over het water. Wij vonden het leuk spannend maar daar dacht niet iedereen hetzelfde over. In de rivier waren mensen zichzelf en hun wasgoed aan het wassen. Na zo n 10 km schommelen kwamen we aan een punt waar we aan land gingen. Geen enkele rivier gepasseerd, dus dit was in dit deel van het land ook de enige manier om het land
in te komen.
in te komen.
Aan de wal stonden geldwisselaars ons al op te wachten, we hadden nog geen idee of ze een goede koers gaven.Na wat wisselen en een korte stop gingen de koffers boven op een klein busje en werden wij er met zijn allen ingeperst.
Na enkele km rijden werd duidelijk dat dit geen pretje zou worden. Al snel kwamen we bij de grenspost, Bianca onze gids stapte uit om de doorgang te regelen. Het was een klein gebouwtje dat bij de toegang opgebroken was. Via een zijkant en een kippenren kon Bianca het gebouwtje bereiken. Onder een afdak lag een dikke politieman of douanier in een hangmat te slapen. Voor een ander gebouwtje een hele rij mensen.
In eerste instantie sloot Bianca aan maar ze weet telkens weer haar wegen te vinden om er sneller omheen te kunnen, ook nu. Met wat flappen uit onze gezamenlijke pot loopt het hier een stuk gesmeerder.
Wat volgde was een serie stempels, ongelofelijk. Niet dat het daarmee gedaan was want de patron moest ook nog een stempel zetten: en dat was de dikke man buiten in de hangmat.
In de zon, de kippen eronder scharrelend, duurde het een poos tot hij overeind kwam. Toen ook dat geregeld was kon de reis vervolgd worden. 70 km over een hobbelende zandweg in de richting van Flores. We waren er voor gewaarschuwd maart er zat niet veel meeval aan. Toen we na enkele uren hobbelen op de harde weg kwamen ging er dan ook een zucht door het busje.
Aangekomen in Flores troffen we een mooi koloniaal stadje. Ons hotel was een Amerikaans uitziend hotel met 3 verdiepingen en een binnenplaats met zwembad. Over de bedden en de service zijn we steeds zeer te spreken.
Savonds besloten we met achten een mini Peking expres te organiseren. Er rijden hier 3 wielers als taxi, de zg tjoek tjoek.
In de zon, de kippen eronder scharrelend, duurde het een poos tot hij overeind kwam. Toen ook dat geregeld was kon de reis vervolgd worden. 70 km over een hobbelende zandweg in de richting van Flores. We waren er voor gewaarschuwd maart er zat niet veel meeval aan. Toen we na enkele uren hobbelen op de harde weg kwamen ging er dan ook een zucht door het busje.
Aangekomen in Flores troffen we een mooi koloniaal stadje. Ons hotel was een Amerikaans uitziend hotel met 3 verdiepingen en een binnenplaats met zwembad. Over de bedden en de service zijn we steeds zeer te spreken.
Savonds besloten we met achten een mini Peking expres te organiseren. Er rijden hier 3 wielers als taxi, de zg tjoek tjoek.
Ze zijn enkele jaren terug geïmporteerd en zijn hier een doorslaand succes. Degene die het eerst bij een bep restaurant was met de minste kosten zou er winnen. Wij hadden het idee dat onze chauffeur de weg niet kon vinden,
wat vreemd was. Op een gegeven moment probeerde hij ons ergens anders af te zetten, waarschijnlijk bij het restaurant van zijn neef. Uiteindelijk kwamen we bij La luna, het restaurant, bleek het gesloten.
Toen iedereen gearriveerd was samen een andere gelegenheid gezocht. Daar werd de bestelling opgenomen door een indiaans meisje. Ze schreef en schreef, niet duidelijk wat. Toen we keken bleek ze nauwelijks te kunnen schrijven, ze probeerde het in haar eigen Mayataal te vertalen. Een ander meisje,niet ouder dan een jaar of 12, bracht uitkomst. Uiteindelijk kwam het goed en hebben we lekker gegeten.
Na nog lekker geborreld te hebben weer lekker terug naar hotelletje. Tjoek tjoeks reden niet meer, dus maar te voet de brug over (Flores ligt deels op een eiland).
Zo brachten we weer een dag door, de volgende uitstap zou zijn naar Tikal, een grote Mayaruine midden in de jungle, maar dat is een ander verhaal.
Toen iedereen gearriveerd was samen een andere gelegenheid gezocht. Daar werd de bestelling opgenomen door een indiaans meisje. Ze schreef en schreef, niet duidelijk wat. Toen we keken bleek ze nauwelijks te kunnen schrijven, ze probeerde het in haar eigen Mayataal te vertalen. Een ander meisje,niet ouder dan een jaar of 12, bracht uitkomst. Uiteindelijk kwam het goed en hebben we lekker gegeten.
Na nog lekker geborreld te hebben weer lekker terug naar hotelletje. Tjoek tjoeks reden niet meer, dus maar te voet de brug over (Flores ligt deels op een eiland).
Zo brachten we weer een dag door, de volgende uitstap zou zijn naar Tikal, een grote Mayaruine midden in de jungle, maar dat is een ander verhaal.
Olé
Harrie en Marian