Verslagen vakantie Mexico 19 mei 2008 tot en met 7 juni 2008
Deel 1
Op het moment dat hier een enorme moesson losbarst zit ik in een kleine ruimte een berichtje te maken. Ik zweet de ruimte uit, het is hier drukkend warm. Tot nu toe was het rustig met de berichten vanaf hier. Telkens ontbrak de tijd of er was geen internet te vinden. Ik heb net een poging gedaan om een foto te mailen, mogelijk komt die hier en daar ook nog wel binnen.
Na onze start in de hoofdstad Mexico City ontmoetten we al snel Benjamin. Het was onze gids in deze enorme stad die groter van oppervlakte is dan de prov Utrecht. Je vindt er geen flats of hoogbouw omdat op deze plek vroeger een groot meer was waardoor de grond drassig blijft. Benjamin is een typische indiaan, zoals hij zich graag laat noemen, iemand met veel origineel Mayabloed in de aderen en daar gaan ze hier prat op. Hij leidde ons kundig langs de ruines en opgravingen van Teotiuhacan. Een enorm complex waarmee duidelijk wordt wat voor een beschaving hier jaren terug al was. Groot vraagteken is hier echter, naar later blijkt ook elders, waarom alle gebouwen rond het jaar 1000 verlaten zijn. De Spanjaarden hebben vanaf 1521 goed hun best gedaan om het Katholieke geloof over te brengen en dat is ook aardig gelukt. Sterker nog: Nog nooit zo´n Maria verering gezien dan hier. Alleen jammer voor al die gelovigen dat al die oude kerken en Kathedralen aan het verzakken zijn.
Na Mexico City zijn we Zuidwaarts gereden waar we in Oaxaca een stel uit Tilburg tegen kwamen. Zij deden dezelfde reis als wij, maar dan tegengesteld en op eigen houtje met huurauto. Ze hadden die dag 600 km gereden en waren bij het vertrek hun routepapieren vergeten. Op toilet laten liggen. Omdat wij naar die plek toe gingen hebben ze ons nog gevraagd om te kijken, we hebben niets meer gezien, ze hebben we kopieën uit ons info boekje gemaakt. In Oaxaca troffen we een afgeplatte berg waar een zekere Vera ons rondleidde op Monte Alban. Bij de naam Vera hebben we uiteraard bepaalde beelden. Het was dan ook een afknapper toen we haar zagen. Een bitsch van de eerste orde. Een Nederlandse vrouw die 25 jaar terug met een Mexicaan is getrouwd en nu werkt als gids. Ze wist veel, daar lag het niet aan. Maar enkele reisgenoten, zoals Geert en Marian hebben ook al het nodige bestudeert. Vera duldde geen discussie en wist echt alles beter. Ook Monte Alban is indrukwekkend met enorme tempels en piramides. De Maya´s Olmeken en Azteken hebben hier wat afgesjouwd.
Die Geert overigens is wel een leuk type. Zo´n hoge Philipsman die tegen zijn pensioen zit en vaak voor zijn werk in Mexico was. Ook eentje die ooit een elfstedentocht schaatste: juist ja die van 1963. Ook kreeg hij nog judoles van Anton Geesink. Altijd interessant om dergelijke details te ontfutselen.
Op de route naar ons volgende adres in het plaatsje Theuantepec wordt duidelijk dat Mexico niet alleen veel natuur maar ook culturen heeft. Aan de westkust is het enorm droog en zagen we hele cactusbossen, meer westelijk wordt het groen en zien we de echte jungle. We namen ook een kijkje bij de op een na oudste boom ter wereld: 2000 jaar oud. omtrek 50 meter. Niet normaal, het is een cypres.
Intussen leren we ook de reisgenoten beter kennen en hebben veel plezier onderling. Bert en Jozien hebben een Fixetzaak in Doorn.
Hij is zo´n droogkloot die altijd nog een opmerking na heeft maar op een prettige manier altijd gelijk heeft. Of niet. het is hem om het even.
Bij het gezelschap zit een buitenbeentje, Gerard. Hij is alleen, liet zijn vrouw thuis. Meegaan met deze reis lijkt meer een opwelling te zijn geweest, aanpassen gaat minder bij hem. Wel een goede gast, ik kan er goed mee overweg maar hij zondert zich veel af. Beetje jammer.
Vandaag zijn we opnieuw zuidelijker gegaan en we zitten nu in de buurt van de grens met Guetemala, een grens die we morgen overgaan. In Palenque hebben we de plaatselijke ruines bezocht. Het is een enorm complex midden in de jungle dat nog maar voor 8% afgegraven is. Het is nog maar enkele honderden jaren herontdekt en het is ook hier weer ongelofelijk wat ze met enorme stenen bij elkaar gesjouwd hebben. Ook hier weer de allermooiste fotos gemaakt.
Bij het gezelschap zit een buitenbeentje, Gerard. Hij is alleen, liet zijn vrouw thuis. Meegaan met deze reis lijkt meer een opwelling te zijn geweest, aanpassen gaat minder bij hem. Wel een goede gast, ik kan er goed mee overweg maar hij zondert zich veel af. Beetje jammer.
Vandaag zijn we opnieuw zuidelijker gegaan en we zitten nu in de buurt van de grens met Guetemala, een grens die we morgen overgaan. In Palenque hebben we de plaatselijke ruines bezocht. Het is een enorm complex midden in de jungle dat nog maar voor 8% afgegraven is. Het is nog maar enkele honderden jaren herontdekt en het is ook hier weer ongelofelijk wat ze met enorme stenen bij elkaar gesjouwd hebben. Ook hier weer de allermooiste fotos gemaakt.
Ik denk dat ik ze maar in ga sturen bij National Geografic. Onze gids heette hier Ernesto. Een veertiger die qua postuur het dubbele heeft van de Maya indianen die hier de lokale bevolking vormen.
Na de ruines hebben we nog 2 watervallen bezocht. De eerste aqua nizul, ligt op een berg, 550 m hoog. Je ziet een verval van 50 meter in een aantal etappes. Uit de jungle komt het water tevoorschijn, geeft een enorm center parcs gevoel, maar dan in het echt.
Op het moment dat we bij de bus kwamen werden we overvallen door hordes kinderen die kleine banaantjes verkochten. 5 pesos (zon 35 cent) voor een tros. Ik heb me al de hele dag klem gegeten, ze zijn zoet, erg lekker.
De waterval Los Casas die we daarna bezochten heeft een val van 35 meter. Ook hier enorm mooie plaatjes geschoten.
Morgen begint de ontdekkingsreis naar Guetemale. Ben benieuwd, het eerste deel gaat onde escorte, tot aan de grens. Dan via bootjes de grensrivier over en met lokale busjes deels over zandpaden. Ik hoop dat dan die Moesson overgetrokken is.
tot horens,
viva la Mexico,
Na de ruines hebben we nog 2 watervallen bezocht. De eerste aqua nizul, ligt op een berg, 550 m hoog. Je ziet een verval van 50 meter in een aantal etappes. Uit de jungle komt het water tevoorschijn, geeft een enorm center parcs gevoel, maar dan in het echt.
Op het moment dat we bij de bus kwamen werden we overvallen door hordes kinderen die kleine banaantjes verkochten. 5 pesos (zon 35 cent) voor een tros. Ik heb me al de hele dag klem gegeten, ze zijn zoet, erg lekker.
De waterval Los Casas die we daarna bezochten heeft een val van 35 meter. Ook hier enorm mooie plaatjes geschoten.
Morgen begint de ontdekkingsreis naar Guetemale. Ben benieuwd, het eerste deel gaat onde escorte, tot aan de grens. Dan via bootjes de grensrivier over en met lokale busjes deels over zandpaden. Ik hoop dat dan die Moesson overgetrokken is.
tot horens,
viva la Mexico,