Met Vietnam veteraan Ross Kenny terug naar toen.

Hij is met pensioen en in elke zin weet hij wel ' bloody'  te verwerken. Met zijn 1.65 is hij niet groot, hij compenseert het met zijn omvang. Als Australisch dienstplichtige werd hij in 1969 naar Vietnam gestuurd waar hij twee jaar zou blijven. De naam ' Vietcong'  kan hij niet meer horen. Nu, na 42 jaar komt hij terug, met zijn Filipijnse vrouw Peache. (' You can eat it' ). Het is zijn tweede en haar derde huwelijk, beiden genieten ze van het leven.  Ze hebben een huis in Australië en zij nog twee  in de Filipijnen.

Ross vertelt over zijn tijd toen. ' Je wist niet waar je heen ging en je wist niet wat er aan de hand was. Toen bleken we ook nog niet te zien tegen wie we vochten.'  Hij verbleef zelf op een eiland voor de zuidkust waar de Australiers gelegerd waren. Was betrokken bij de bevoorrading maar zag wel tal van maten sneuvelen en in een bodybag terug naar het thuisland gaan. Als hij om zich heen kijkt stelt hij vast dat er bloody veel veranderd is. Op de eerste dag van zijn visit is hij al terug geweest naar de oude basis, hij herkende er niet veel van. Nu ging hij twee dagen met ons op een tour naar de Mekong delta.

We vertrekken voor ons hotel in de straat De Tham van Ho Chi Minh city. Het is er keidruk op straat, vooral omdat het net in deze straat de opstapplaats is van diverse tours. We worden met zo' n 20 personen in een veel te klein busje gepropt. Die is duidelijk gemaakt op de Vietnamese afmetingen. Gelukkig stoppen we op tijd om dingen te bekijken of om gewoon de benen te strekken. Onze guide stelt zich voor als Dong, een prettige man die met goed verstaanbaar Engels vertelt. We verlaten de drukte van de stad en als na enige tijd de eerste arm van de Mekong in zicht komt is die verbazend groot. De Mekong river begint in China, stroomt in totaal door 6 landen en mond in Vietnam in de Chinese zee uit. Op het laatst is de rivier met 9 armen vertakt tot een Delta, wij doen 3 armen ervan aan bij deze tour. Op een van de stops stappen we over in kleine bootjes die door vrouwen geroeid worden.

Midden tussen het weelderige groen drijven we verder. Wil krijgt nog een (vriendelijke maar wel erg grote) slang in zijn nek en we stappen weer in het busje. Later in de middag wordt de groep opgesplitst: niet iedereen heeft de homestay geboekt. Enkelen, waaronder Ros en Peach gaan naar een hotelletje.

Bij de homestay verblijven er enkelen in de woning van het gastgezin, Wil en ik, samen met 3 oudere francaises in een bamboe hut. Het is klein maar zeer knus. We kijken al snel uit naar de maaltijd en als we gevraagd worden om mee te helpen in de voorbereiding blijkt Wil de meester van de Springrols te zijn (loempia' s). We verwerken er sweet potato en beans in. De maaltijd smaakt voortreffelijk en wordt afgesloten met de lekkerste rijstwijn.

De overnachting is prima, om 5.30 eruit omdat we naar de floating market gaan. Tal van kleine bootjes op de Mekong die hun handel verkopen. Onderweg kijken we van de achterkant in de krotten, vreselijke armoe op sommige plaatsen. Na de market stoppen we bij een fruittuin en kijken en proeven diverse exotische vruchten. Als Ross hoort en ziet dat een van de vijvertjes een oude bomkrater is wordt hij weer even stil Hij heeft een shirt aan met de beeldtenis van de (magere) Ho Shi Minh, die oogt om zijn dikke buik ineens een stuk voller. Op de terugweg is een Duitser zijn tas met alles erin kwijt toen hij bij een stop naar een nabijgelegen cafe naar toilet ging. Grote consternatie. Als we na lang zoeken (en niets gevonden) weg willen rijden komt er een Vietnamese die ook in de bus zit, trots melden dat ze een tas gevonden heeft. Hoe groot kan toeval zijn.

Op de terugweg van de tweedaagse nemen we afscheid van Dong. Hij vertelde ons veel op een vriendelijke manier. Liet ons een stukje van zijn land zien zodat dit deel ook weer van ons lijstje af kan. Bij de busstop nemen we afscheid van Ross en Peach maar even later zien we ze weer: ze blijken in hetzelfde hotel te verblijven. Die gaan we nog wel terugzien dus.

Hij vertelde op het einde nog wat meer over zijn leven in Australië Hoe hij al vroeg met pensioen ging en met het schieten van rabbits nog wat bijverdiende. Ross Kenny met zijn 'Bloody 'Peach. Levensgenieten die voor even onze weg kruiste.

We zijn voor tweede keer ingechekt in ANAN2 hotel. Nog 2 nachtjes en dan weer back home. Morgen tour naar Chu Chi tunnels.

groeten