Via bus en olifant verder

Vandaag, vrijdag 16 maart, met precies een week voor de boeg, hebben we weer een nieuwe dimensie aan onze reiservaringen toegevoegd. We kwamen gisteren aan in de provinciestad Buon ma Thuot, ligt dicht bij de grens met Cambodja. Er zijn veel meren en koffieplantages in de buurt hier. Het vliegtuig waarmee we  vlogen was een oud propellor vliegtuigje. Met nodige vertraging kwamen we aan. De volgende morgen vertrokken we al vroeg met de lokale bus. We hadden al de nodige tour-bustochten gehad maar nog niet met lijndiensten. Na 1,5 u bussen (was goed te doen, niet druk in de bus)moesten we in de buurt van Lac Lak zijn, waar je op een olifant een meer over kan steken. Met 30 graden de zon in de rug gaan we op zoek. Nergens een aanwijzing die te lezen is of iemand die ook maar iets van Engels begrijpt. Nauwelijks westerse toeristen hier. Na enkele keren verkeerd gelopen en met hand en voeten gevraagd te hebben komen we bij een resort,  met een grote plaat van olifantentrek. Daar geinformeerd, we kunnen meteen boeken. Moeten daarna nog 3 km lopen. Van verre zien we ze al lopen, een grote slurf die net boven het water uitsteekt. Wij ons gemeld bij de vertrekplaats en ja hoor daar gingen we voor een tochtje van een uur.

We klimmen via een plateau op de rug van een lady-elephant, 23 jaar jong. Bij de eerste bocht scheurt hij een grote tak van een boom en gaat al etend verder. De driver die met zijn knieen tegen zijn oren stuurt draagt een Amerikaans gevechtspak, voor ons zit een Tsjechisch gezin op een andere grijsrug (foto).

Op het moment dat we een meertje ingaan zien we de twee olifanten voor ons vrijwel geheel onder water verdwijnen. Ik heb de indruk dat een van de dikhuiden voor ons een mannetje is (foto). Het is bijzonder heet bovenop maar het is een zeer bijzonder ritje.

We maken daarna nog een ferme wandeling naar de bus en stappen in het stadje eerder uit om het zo te voet te kunnen verkennen. We zijn flink gebruind deze dag, fijn nu in hotelkamer iets verkoeling te hebben. Morgen gaan we op weg naar enkele watervallen waarna we richting het zuiden gaan: Ho chi min City

Ontmoeting

Bij het einde van de olifantenrit ontmoeten we de plaatselijke uitbater van de eettent, zeg maar De plaatselijke Ark. Het is een vrouw van rond de 40 jr, ze is al grootmoeder. Ze heeft een vrij westers gezicht en trekt daardoor onze aandacht.

misschien verbeelden we het ons maar, maar gezien haar leeftijd en uiterlijk zou ze een van de sporen van de Marrokanen in zich hebben. Ze kookt in ieder geval lekker, we hebben er een overheerlijke noodelschotel gehad. Ze poseert hier met haar kleinzoon, haar schoondochter is ook aan het werk (de moeder van het jongetje), haar schatten we hooguit op 16 jr. Maar door hun geringe lengte zien de mensen er allemaal wel jong uit.

Weer terug in Buon Ma Thuot kijken we het leven nog eens zoals het gaat. Een man op een brommer met meer dan 20 levende eenden op de pakkendrager, een ander slaagt erin om met 7 volle kratten bier rond te rijden op zijn brommer. En dat alles kriskras door elkaar, elke bocht afsnijdend. Dit stadje is overigens erg ruim aangelegd, zo hadden we het eerder nog niet gezien. Er staat een grote tank midden op een rotonde, het is de tank die bij de beslissende slag in maart 1975 als eerste het stadje binnen reed.

Zo gaan we weer verder, blijf ons volgen, dan blijven wij voor leuke verhalen zorgen

groeten uit Vietnam

H+W