Met Hari op Safari
December 2018
Het begrip safari kende ik nog van heel lang geleden toen Daktari nog op tv kwam. verder de belevenissen van David Attenborough en tegenwoordig Freek Vonk. Maar het dan een keer echt beleven? Onze Afrikareis was opgeknipt in twee delen: een week Capetown en omgeving incl bruiloft en een week safari.
Na een binnenlandse vlucht vanuit zonnig Kaapstad kwamen we in regenachtig Johannesburg aan. In en rond deze miljoenenstad (12 miljoen inwoners) had het in 2 dagen tijd 60mm geregend. Na een nacht in middenklas hotel per auto richting Krugerpark gereden en via de Numbigate naar Pretoriuskop camp. In 2 dagen tijd hebben we zo n 120 km gereden daar en veel groot wild gezien. Het meest bijzondere was een hyena met twee spelende jongen langs de kant van de weg, op slecht 2 meter afstand van de auto waarin we zaten.
De derde dag naar Satara restcamp, zo n 140km verder het park in. Onderweg onder andere 2 leeuwen gezien, slapend langs een gedode buffel.
Na Satara op weg naar Shindzela/Jhonnysdalecamp in Timbavati. Daar na zo’n 200 km, waarvan de laatste 40 km over een stoffig zandpad, troffen we onze gids Sam. Deze 53-jarige ranger nam ons vier maal mee voor telkens 3 uur safari. Al op de eerste rit, met 10 man op een 4wheeldrive, zagen we een imposant grote neushoorn en een enorm grote kudde buffels. daarbij was hij enorm op zijn hoede want waar buffels zijn, zijn doorgaans ook leeuwen. Maar die vonden we helaas niet, hoe goed hij ook zijn best deed. Ook bij de tweede drive vonden we ze niet. Helemaal vóór op de auto op de motorkap is een stoel, waarop spoorzoeker Raymond steeds rond zat te turen. Op enig moment liep hij de bush in en liet ons achter. Sam had een groot kogelgeweer binnen handbereik. Op dat moment zaten we zeker 40 km van de dichtstbijzijnde asfaltweg. voor ons gevoel in de middle of nowhere. Raymond vond veel sporen, maar helaas zagen we de leeuwen niet. Het werd voor Sam meer en meer een obsessie en met nog 1 dag te gaan voor ons, deed hij er nog een schepje bovenop. In de nacht hadden we al een leeuw horen brullen en bij de laatste avonddrive hadden we een stop bij zonsondergang. Ineens klinkt er een brul in de verte. Vlug iedereen op de open auto en in Dakartempo verder, af en toe stoppend en met zijn allen in het stille donker luisterend. Inmiddels is het helemaal pikdonker geworden en Raymond zit voor op de auto schijnend met een lamp. En dan ineens, na 5 km in het duister rijden over een knotspad, midden in de bush, zit hij ineens voor ons: een enorme leeuw die het meteen op een brullen zet.
Sam lacht van oor tot oor, hij heeft het weer geflikt. Iedereen in de groep voelde de spanning van de jacht tot in zijn tenen en uiteindelijk schoot iedereen prijs. Met de camera, dat dan weer wel. Sam wordt binnenkort opa en kan straks dit soort belevenissen aan zijn kleinkinderen vertellen. Dat gaan wij ook doen!
Ayetoo
H&M