Brandweervrouw zonder brandweer

Terugblik op een bewogen jaar

 ED dec 2011

Lage Mierde – Marjan Jansen (42) streed dit jaar voor het behoud van de brandweer in haar dorp Lage Mierde. Ze sprong op de barricade toen de post aan de Koninghoek met sluiting bedreigd werd. Het dreigend tekort aan vrijwilligers pareerde ze door zelf met zestien nieuwe aanmeldingen op de proppen te komen. Uiteindelijk bleek het een gevecht tegen de bierkaai en de knip ging op de kazerne, zelf kwam ze werkloos thuis te zitten. Wat bleef was een wrang gevoel, zeker nu haar ter ore is gekomen dat vrijwel al haar tegenspelers ziek of met langdurig verlof thuis zitten. Vanuit de Tweede Kamer worden er zelfs vragen over de kwestie gesteld …. 

“Alles, ja echt alles heb ik gegeven voor de brandweer, acht jaar aan één stuk. En toch was de strijd niet voor mezelf maar voor de veiligheid van de mensen in het dorp.”Als Marjan Jansen terug denkt aan haar strijd dit jaar is het een herinnering vol ongeloof. Boosheid en teleurstelling wisselen elkaar af, uiteindelijk klinkt er ook iets van berusting door.“Toen onze postcommandant voor het eerst het woord sluiting noemde, konden wij dat als vrijwilligers niet bevatten. Als er al een tekort aan vrijwilligers dreigde, wilden wij als manschappen bijdragen aan de werving. We werden echter aan het lijntje gehouden en bekwame vrijwilligers werden niet gesteund waardoor ook die wegvielen. Zo werd het tekort aan manschappen steeds meer een issue.”

Jansen, die in 2003 als vrijwilliger begon, had later bij de Veiligheidsregio emplooy gevonden. Ze gaf er cursussen en klom op tot onder-brandmeester en First-responder.“Na een geheim informeel overleg met het gemeentebestuur barstte de bom. Onze eigen burgemeester was door ziekte uit de running, de vervanger José van Gorp voerde enkel formele besluiten uit. Van onze eigen commandant Johan de Greef kregen we geen enkele steun en  gemeentesecretaris Leon Bertens schoffeerde ons door ons steeds de mond te snoeren.”

Als ze aan het einde van dit bewogen jaar de balans opmaakt kan ze relativeren maar niet zonder weemoed. “Ik heb besloten uit deze gemeente te vertrekken, ik hoop dat er voor de achterblijvers niets ernstigs gebeurd. De Tweede kamer valt over de tijd om bij een brand of calamiteit aan te komen, de normen daarvoor worden nu niet behaald.”

Met haar nieuwe baan en op termijn een woning in een andere gemeente heeft ze ontdekt dat dit soort processen de gemeenschap sterk maakt. “Dat is het enige pluspunt. De rijen sloten zich hier, dorpsraad en inwoners trokken samen met ons op. Maar Lage Mierde is voortaan wel een dorp zonder brandweer”.