Marcel van den Boogaard zeilt in twee dagen naar Engeland en terug
Hilverbode mei 2015
Van 17 tot 19 april zeilde Diessenaar Marcel van den Boogaard met zijn zeiljacht Mr Bojangles van Amsterdam naar Lowestoft in England en weer terug. Voor de vier persoons bemanning die hem vergezelde, was het de eerste keer dat ze op een zeiljacht de Noordzee over gingen. Gepakt met voldoende proviand en diesel (voor het geval de wind wegvalt) werd er vertrokken.Via de zeesluis bij IJmuiden werd het ruime sop gekozen. Alle informatie die van belang kan zijn, zoals de weersvoorspelling, maar ook de golfslag en stroming had de schipper op zijn netvlies. Het zeiljacht van ruim 15 meter (47 voet) kan een stootje hebben, maar Van den Boogaard weet dat er veel zaken onverwacht kunnen gebeuren, van zeeziekte tot extreme temperatuur.Al direct na de start zat de gang er goed in. Met de wind dwars op de boot werd de branding getrotseerd. Eenmaal op zee, lijken de golven langer.Tussen de windmolenparken door die voor de kust in zee staan, ging het verder en zo brak de eerste nacht aan. In het donker trok de wind aan en was de shipping lane, de vaarroute voor het vrachtverkeer met de wachtende tankers, goed te zien. Zoals gebruikelijk in de vaarreglementen, werd de vaarroute haaks overgestoken. Met het schuim op de golven, die af en toe over de rand spatten, laat de boot zien dat hij zeewaardig is. Hier en daar kraken de stangen als de shipping lane achter gelaten wordt. In de verte, zo n vijf kilometer verderop, is een enorme lichtbron te zien. Het is een groot olieplatform, waar de boot uit de buurt moet blijven. Op de marifoon is de conversatie tussen schepen te horen, maar langzaam wordt die verbinding slechter. Om vier uur in de ochtend komen de Engelse kustwateren in zicht.
De eerste vermoeidheid komt dan naar boven, van achter het roer blijft concentratie vereist.De bemanning houdt zich uitstekend tussen de forse windvlagen. In zo’n omstandigheden kan elke fout funest zijn. Varend naar het westen blijft het langer donker en terwijl achter de boot in het oosten de ochtend gloort, is de vrieskou aan boord steeds mee voelbaar. Na vijftien uur op het koude water en nog vijf uur te gaan, draait de wind en duwt de boot van achteren vooruit. Met vol zeil varen is nu levensgevaarlijk, met het risico van een klapgeip (de wind achter het zeil) kan heel gemakkelijk gebeuren omdat de boot enorm heen en weer schommelt. De giek van de boot kan in dit soort omstandigheden dwars komen staan . Het is een van de meest gevaarlijke situaties in de zeilsport. Marcel besluit daarom het grootzeil kleiner te maken tot een paar vierkante meter. Met de fok van 85 m2 gaat de boot nog als een scheermes over het water. Na achttien uur varen vergezelt een groepje dolfijnen de boot, als England in het vizier komt. Ook een klein zeehondje dobbert langs het schip mee. Even later krijgt Mr Bojangles ‘clear for entrance’ bij de Port of Lowestoft. Met gestreken zeil wordt er op de motor de havenmonding binnen gevaren. Op naar een Engelse Pint !!
Retour.
Na een nachtje Engeland wordt er de volgende dag om 16.00 uur weer koers gezet naar de thuishaven, richting IJmuiden. Vanwege de ondiepte in de haven raakt de boot vast. Met veel motorkracht lukt het net om weer vlot te komen en wordt vertrokken in de richting van Nederland.
De wind is noordoost en het jacht moet scherp aan de wind varen om goed uit te komen. De navigatie wijst naar Oostende, in plaats van IJmuiden. In de kajuit sneuvelen tussen de bedrijven door de bordjes als een van de passagiers probeert om een kopje soep te maken. Door de wind ligt het jacht op stuurboord, waardoor de keuken bovenaan komt te liggen. Elke poging om nu wat klaar te maken is dapper en elk initiatief wordt volmondig toegejuicht. Dan wordt het voor de tweede keer tijdens de reis nacht. De koers is bijna recht tegen de wind in, de stuurman wordt daar niet vrolijk van. Het schip spietst zich in elke golf, komt er los van en klapt op de volgende. Het geeft een denderend geluid en veel trilling, uur na uur. Dan draait plotseling de wind en beneden deks vliegt alles de andere kant op. Ook de slapende bemanning. Zeilen is beleven, weten zij nu!S morgens om negen uur wordt er aangemeerd in Scheveningen.Marcel duikt nu zelf even zijn hut in. Na zestien uur achter het roer gestaan te hebben is e rust meer dan welkom.De omstandigheden waren heftig maar de beleving was top en een aanbeveling voor iedereen die van avontuur houdt! De Noordzee behield zijn reputatie als een van de moeilijkste te bevaren zeeën. Elke oversteek is weer een groot avontuur!
Zie verder www.mrbojangles.nl
Foto: Marcel van den Boogaard (links) met vier gasten op zijn zeiljacht.